Soms, heel soms, mis ik je.

Hier zit ik nu, alleen op mijn kamer. Het is een maandagavond, maar het voelt eigenlijk als een zondagavond. En dan denk ik terug aan al die vrijdag-, zaterdag- of zondagavonden die wij samen doorbrachten. Eigenlijk waren wij in die tijd onafscheidelijk, zodra de normale verplichtingen als school eindelijk weer afgelopen waren. Dan kregen wij het weer voor elkaar zo snel mogelijk bij elkaar te zijn, en wisten we dat we niet alleen het weekend door zouden brengen. Dat we samen zouden zijn.

En vaak was het niet eens warm en knus. Het was soms zelfs ijskoud. Maar weten dat je er toch maar was, en dat je dat echt niet zou doen als je me intens haatte, warmde me dat toch wel weer op. En aan dat gevoel klampte ik me vast, en ik werd er eigenlijk verslaafd aan, dat gevoel dat je me niet haatte, dat je me soms echt je pure liefde liet zien, en, wanneer je dat niet deed, dat ik nog steeds wist dat je er voor me was, dat je van me hield.

En toen, was het toch over. En je weet dat het altijd kan gebeuren, toch was het echt plotseling en het was best een schok. En dan voel je je alleen, soms. In het begin het meest, maar het wordt ietsje minder bij de tijd. Later voel je je eigenlijk wel meestal goed, maar soms, heel soms, mis je het dan toch nog. Je probeert dat te verbergen, weg te proppen, door soms toch maar gewoon even een ander te nemen, en daar een paar mond-op-mond momenten mee te beleven.. En dan voelt dat goed. Maar na de tijd, mis ik toch altijd iets. Dan weet ik dat dat waarschijnlijk de eerste en laatste keer was, en dat het wel heel onwaarschijnlijk is dat je opnieuw zo'n moment met diegene zal delen, waardoor je toch een bepaalde warmte mist.

Ja, mijn lieve, lieve Bierglas, ik mis je nog steeds. Sinds onze wegen, waarschijnlijk voorgoed, zich hebben gescheiden, voel ik die leegte. Ik hoop dat je het mij kan vergeven, maar ik ben doorgegaan zonder jou. Tegenwoordig heb ik intieme mond-op-mond momenten met echte sletjes, die mond-op-mond momenten hebben gehad met tientallen, of honderden anderen. Maar ik doe dit om jou te vergeten. Al die sletjes van een bierflesjes, waarmee ik sinds jou dood intieme momenten heb meegemaakt, voelen gewoon niet hetzelfde als jou. Ik denk bij elk flesje nog steeds aan jou, en ik hoop dat jij ook nog aan mij denkt, al weet ik dat jij je nu met een heel ander iemand bezig houdt, daarboven. Maar jij moet ook door, al is het daar en niet hier, bij mij. Maar ik wou gewoon even zeggen, dat ik je mis. RIP Lieverd

Snap jij er hé-le-maal niks van? Lees dan 'Ik mis je'.