Een simpel(?) verjaardagscadeau.

Lang, lang geleden, ongeveer 13 maand terug, wist ik al wat ik voor mijn 17e verjaardag zou krijgen. Het plan was om met mijn Vader en nog wat vrienden een dagje ergens heen te gaan waar we van alles konden doen (Denk aan bowlen, karten enz.). Mijn vader was er erg fanatiek over, had er erg veel zin in.. We moesten het snel gaan doen! Maar mijn verjaardag ging voorbij, en al snel was het een week later.. En bijna nog sneller een maand later.. (Gek he, dat dat minder snel ging dan een week ) En toen 2 maand, 3, 4.. Nouja tellen kunnen jullie zelf ook wel.

Uiteindelijk begon mijn vader er naar 6 maanden weer over. Ik was ondertussen dus al 17 en een half jaar.. Mijn zusje was net met de ouwelui naar een voorstelling geweest voor haar verjaardag, dus er begon weer iets te dagen bij mn pa. Ikzelf had er nog wel aan gedacht, maar het was eigenlijk alweer een beetje weggezakt. Mijn pa begon er fanatiek over en begon meteen data te prikken, maar wat krijg je met 2 drukke personen: Inderdaad, weinig gezamelijke vrije tijd. Lichtelijk ontmoedigd door alle avonden die niet konden zakte het weer weg, en daar gingen de maanden weer, 7, 8.. Nouja je begrijpt het idee.

Ondertussen had ik dus ook al heel wat maandjes gehad om na te denken over dat cadeau. In de tussentijd had ik zelf ook al gekart, dus het echt leuke van het cadeau was er al een beetje vanaf. Ik begon eigenlijk wat behoefte te krijgen aan iets wat gewoon voor altijd goed zou zijn, iets waar ik iets meer aan had. Zoals altijd, als ik perse iets móet of wíl bedenken als cadeautje, wist ik totaal niet wat ik eigenlijk zou willen hebben. Dingen als laptops zou ik toch niet kunnen krijgen voor mijn 17e, dus ja, wat dan? Niet al te duur, maar wel iets leuks..

Ik was er al even mee bezig, maar kon me echt niets bedenken. We waren ondertussen al iets van 10 maanden verder, en ik geloof niet dat mn pa er nog veel geloof in had. Ikzelf begon het eigenlijk ook al erg slecht in te zien. Maar toen kwam een vriend van me terug uit Amerika.. En toen ik hem weer zag, zag ik iets glinsteren om zijn nek.. En plots wist ik wat ik wou hebben! Een ketting! Ja, dat leek me leuk, ik voelde me ook altijd al zo kaal. (Terwijl ik toch echt genoeg haar op mn hoofd heb) Dus, na 10 maanden dacht ik te weten wat ik voor mijn verjaardag wou, at last..

Eind goed al goed zou je zeggen, maar nee, ik moest natuurlijk weer gaan twijfelen.. Kan een ketting wel bij mij, staat het goed, blablabla, is er geen leuker cadeautje, nog meer onzingedachten.. En ondertussen stond mijn 18e verjaardag al voor de deur, en mijn ouders waren er ook nog niet over uit wat ze me dan zouden geven.. (Neee niet weer zo lang wachten :| ) Dus nu kon ik cadeaus gaan verzinnen voor mijn 17 èn 18e verjaardag! Ik wou zelf best de waarde van mijn cadeau van toen ik 17 was doorschuiven naar mijn 18e verjaardag, maar dat wouden mijn ouders niet. (Oke best begrijpelijk, zo blijft van het cadeau-idee natuurlijk niets over.) Ik bleef nog even twijfelen, (Nog maar een maandje of zo xD) en uiteindelijk heb ik het gezegd: Ik wil een ketting voor mijn 17e verjaadag.

En vandaag de dag, 13 maanden verder als waar het verhaal begon, heb ik mijn voor mijn 17e verjaardag een verjaardagscadeautje gekregen. Na dertien maanden hangt er uiteindelijk een heuse zilveren ketting om mijn nek! Maar ik ben er dan ook wel blij mee ^^

En nu maar hopen dat ik mijn cadeau voor mijn 18e verjaardag voor mijn pensioen heb ^^
Ps, ik begin ook maar meteen LL te schrijven. Sommigen hier gaat het echt geen ene reet aan wat ik zoal in het dagelijks leven beleef En sommigen mogen het best weten, als ze zich geroepen voelen. Dussem ja, laat het weten, waar dan ook, pb, reactie, gewoon uitnodigen.. And just wait and see En als je er geen zin in hebt; vooral niet doen