Vreemdgegaan

Iedereen kent het. Nouja iedereen, die vervelende 12-jarige pubertjes hier (die ik verder overigens altijd met rust laat hoor) waarschijnlijk niet, want daar ben je nou eenmaal een vervelend 12-jarig pubertje voor. Maar je weet wel, dat gevoel dat je iemand hebt en dat dat echt voelt alsof het niet kapot kan gaan. Dat je echt gelukkig bent, dat je voor altijd bij elkaar blijft. Dat je er echt ziek van bent als je elkaar een week niet ziet, of juist niet kan stoppen met lachen en genieten als je wél bij elkaar bent. Ik denk dat iedereen dat al wel eens heeft gehad, de eerste echte liefde, of in elk geval iets in die richting.

Flitsen er bij jullie nou trouwens ook al van die afkortingen voor 14-jarige pubertjes voorbij? HVJ, WJNMK, NTB, JBMA, WVA..(Die staat voor 'wij voor altijd', die heb ik nog niet eerder gezien maar ik bedacht hem opeens en vond hem wel goed passen in dat rijtje. Is dit een echte of ben ik zowaar verrekte origineel?). Dan heb je ook nog LY, of nee deze schrijf je meestal zonder hoofdletters, dus ly, en zo kan je wel doorgaan. Maar even terug naar het verhaal, dat ik hierover begin is meer een uitvlucht om de aandacht af te leiden van hetgeen dat ik moet bekennen..

Ik moet dus iets bekennen, tegenover mijn eerste echte liefde. Wellicht krijg ik nooit de ballen om het rechtstreeks tegen je te zeggen, maar op deze manier ben ik het in elk geval even kwijt.. Je krijgt het denk ik ook vast wel horen uiteindelijk, want dit soort dingen gaan nou eenmaal snel rond in de mensenmond. Ik weet eigenlijk ook wel dat je dit ooit zal lezen of horen, dus wie hou ik nou voor de gek?

Nogmaals terug naar het verhaal dan maar. Iedereen weet ook dat er een tijd komt dat het niet even geweldig gaat met je eerste liefde. Wie heeft dat nou niet? Wellicht komen we nu al (voor)bij het terrein van 16-jarige pubers, maar toch, degenen die nog iets verder zijn weten in elk geval waar dit over gaat, hoe dit voelt. Je dacht dat wat je had niet kapot kon, maar dan gaat het opeens lastig, dan ga je je afvragen hoe dat kan, wat je fout doet; Het was toch perfect? Dan kom je er op een gegeven moment achter dat het niet alléén jou fout is. Je gaat de ander ook de schuld geven.. Soms is dat terecht, soms niet.

En soms, als je ruzie hebt, als jij vind dat de ander iets verkeerd heeft gedaan, knapt er iets in je. En dan opeens, staat er iemand anders voor je. Iemand die niet bot is tegen jou, iemand die lief is, aantrekkelijk vaak ook. Iemand die zegt jou te begrijpen, en er voor je is. Vooral dat laatste. Diegene is er dan. Terwijl degene aan wie jij verbonden bent er niet voor je is, is er wel iemand anders.. En dan gebeurt het wel eens, in een zwak moment, wat je nauwelijks in de hand hebt. Je gaat vreemd.

Mijn lieve, lieve Bier. Ik moet je iets bekennen, wat me nu al een tijd dwars zit. Toen ik laatst naar een kameraad ging, ik denk dat je wel weet wie ik bedoel, ben ik vreemdgegaan. Ik weet dat je er kapot van zal zijn, maar ik moet het je nu vertellen. Ik heb wijn gedronken. Jij was er niet, je was op. Ik had ontzettend veel zin in jou, maar jij was er gewoon niet, je was er niet voor mij.. En de wijn.. Die was er wel. Het kost me echt zó enorm veel moeite om dit te vertellen, maar ik wil niet langer tegen je liegen. Ik heb je verteld dat ik geen wijn lust, ik wil even duidelijk maken dat dit nog steeds zo is. Om het weg te krijgen mixte ik het met Fanta.. Dus ja, eigenlijk heb ik een triootje gehad, en het ergste is, dit was zonder jou.

Het spijt me enorm, en ik hoop dat je nog verder met me wilt nu je weet wat ik heb gedaan. Het was eenmalig, ik zal het nooit weer doen. Dat ik dit nu toegeef, betekend toch dat ik van je hou, dat ik niet zonder je kan? Ik hoop echt dat je me vergeeft en wij met zijn tweeen door kunnen gaan, voor altijd!

Proost, en een gelukkig nieuwjaar alvast,

Don BièreOK!
30 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Don Bière
Don Bière, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende