Vogeltjesdans, problemen en littekens

Kun je algehele malaise krijgen door psychische problemen?

Oh god, het klinkt ook al zo dramatisch. 'Psychische problemen'. Alsof ik 1 of andere gestoorde malloot ben die 's nachts in haar pyjama als een gillend speenvarken de vogeltjesdans staat te doen.

Oke, ik heb best een behoorlijke rugzak. In eerdere dagboekverhaaltjes heb ik wel eens verteld wat ik allemaal heb gemaakt. Zelf ben ik van mening dat die gebeurtenissen mij dichter tot mijzelf hebben gebracht, en dat ik daardoor heel goed weet wie ik ben en wat ik wel of niet wil in het leven. Maar is dat wel echt zo?

Af en toe vind ik het leven zo ingewikkeld?!. Ik kan er niks aan doen dat ik soms verder denk dan nodig is. Ik ben nou eenmaal zo.

Al bijna 2 jaar loop ik met lichamelijke klachten. Al bijna 2 jaar heb ik verschillende keren op de SEH gelegen. Zelfs tijdens mijn zwangerschap. Al bijna 2 jaar hoor ik dat mijn klachten komen door een burn-out?, door de zwangerschap, doordat ik bevallen ben, en door Fibromyalgie die uit balans zou zijn.

Ik ben nu bijna op het punt dat ik aan het 'einde' van deze ellende ben. Ze hebben röntenfoto's gemaakt, ik word onderzocht op een bepaald erfelijk gen en ze hebben werkelijk alles gedaan om te kunnen zoeken naar de oorzaak van mijn lichamelijke ellende.

Er is wel eens in die tussentijd een arts geweest die me heeft gewezen op het feit dat de lichamelijke klachten zich kunnen uiten doordat er psychisch veel speelt. Ik heb het altijd ontkent, tot vandaag.

Er is zoveel gaande op dit moment waar ik geen uitweg in kan vinden. Met sommige dingen heb ik simpelweg te lang gewacht om het voor mij doen op te lossen. Met bepaalde dingen is er geen uitweg omdat het ' psychologische spel' door een bepaald iemand zo briljant is gespeeld, dat ik er uiteindelijk slechter uit ga komen dan dat ik nu al zit. Sommige dingen zijn zo lastig op te lossen omdat mensen simpelweg allemaal een ander denkpatroon hebben, dat het onmogelijk is om iedereen op 1 lijn te krijgen. Al die gebeurtenissen spelen zich zo dicht bij mij af, dat ik er elke dag mee word gecontronteerd. Mijn hele leven voelt als een uitdaging. Het voelt alsof ik elke dag mezelf moet aanpassen aan elk persoon met wie ik praat, omdat als ik mezelf ben, het tegen me word gebruikt en ik er nog negatiever van word.

Ik ben in mijn hoofd zo moe, dat ik bang ben dan het waar is wat de arts tegen mij heeft gezegd.

Algehele malaise doordat er psychisch heel veel speelt.

En natuurlijk kun je naar een psycholoog of iets wat er op lijkt. Ik heb er in mijn leven al veel gezien en gesproken. Vorig jaar zelfs nog. Conclusie?...Ze vinden dat ik zelf heel goed weet hoe de wereld in elkaar zit, en er staat zelfs op papier dat bepaalde gebeurtenissen niks met mij hebben te maken, maar komen door wat andere mensen mij hebben aangedaan. En tuuuuurlijk, ook daar heb je weer therapieën voor. EMDR. Been there, done that.

Ik zeg altijd maar zo, : 'wonden kunnen helen, maar littekens blijven'

En wat gaan we doen aan die littekens?

Littekens kun je weghalen? Kan dat?
Maar hoe doe je dat met gebeurtenissen? Gedachten?....

Echt hoor, de wereld is lelijk.
In mijn ogen...