De opvoedpolitie...,
Ik was er al bang voor maar dacht echt dat ik sterker was dan dat. Helaas bleek dat toch niet zo te zijn.
Na de zoveelste giga ruzie, dezelfde gesprekken, zelfde manier van goedmaken en praten was het weer een beetje rustig hier in huis.
We moesten afgelopen Zondag voor de zoveelste keer naar schoonfamilie en zag er behoorlijk tegen op.
Het zijn onwijs lieve mensen, begrijp me niet verkeerd, maar het cultuurverschil is soms gewoon TE groot en dat kan me onwijs irriteren.
Zo is het bij hun heel normaal om van 's ochtends tot 's avonds met de hele familie bij elkaar te zitten als er 1 iemand jarig is.
Op zich niks mis mee, maar wel als het een grote familie is en je daardoor bijna elke maand wel een dag moet inleveren in het weekend vanwege een verjaardag?!
Misschien stel ik me wel aan, maar ik heb toch echt wel wat beters te doen?
Bij mijn familie blijven we een uurtje of anderhalf uur en dan hebben we het wel weer gezien
Nu komt er ook nog eens bij kijken dat op zo'n verjaardag iedereen zich met elkaar bemoeit, maar vooral met de opvoeding.
Oma zegt tegen kind 1 dat ze haar eten op moet eten omdat ze anders geen toetje krijgt..., tante zegt tegen kind 1 dat ze nog 10 happen moet nemen en dan een toetje krijgt...., oom zegt tegen kind 1 dat ze helemaal geen toetje krijgt en ga zo maar door..., kind helemaal in de war en weet mn god niet wat ze moet doen, en als kind daarvan een beetje druk en opstandig word krijgt ze op haar flikker van der moeder?! En dat terwijl 4 volwassenen totaal niet met elkaar gecommuniceerd hebben en dus niet weten dat het eigenlijk hun schuld is ipv het kind.
Vreselijk!!
Vooral als je er wat van zegt. dan word het namelijk ontkracht of word het zo omgedraaid dat het nog steeds de schuld van het kind is.
Heb al wel eens aangegeven bij partner dat ze zich niet hoeven te bemoeien met de opvoeding van onze zoon. Ik weet namelijk nu al dat ik op een gegeven moment giga uit mn slof ga schieten. Want wie zijn hun om te bepalen dat mijn zoon geen toetje krijgt als hij zijn eten niet op eet? Ik kan mijn zoon zelf wel opvoeden, dus als ik er zelf ben beslis ik dat ook zelf.
Gister mezelf ook 100 keer moeten verdedigen.
Zoonlief is nogal een liefhebber van de fles dus af en toe moet hij even bijkomen en moet zijn fles uit zn mond. Dat ie dat dan niet leuk vind snap ik, maar het is voor zijn eigen bestwil. Daar denkt oma anders over. 'Wat zielig, doe die fles maar snel terug in zijn mond 'Arme jongen, ik zou dat nooit zo gedaan hebben' 'Wat sneu, doe het volgende keer maar niet meer'
Zoonlief wou niet slapen vanwege de gezelligheid. 'Misschien moeten we hem even in een andere kamer leggen alleen, onder een dekbed, tussen 2 kussens in'.... uhhh hallo? Mijn zoon is 10 weken. Die gaat niet in een kamer liggen zo ver dat we hem niet kunnen horen met een dekbed ?!?!?!?! over zich heen.... 'Dan doe ik hem wel even hier in de wipstoel met een deken' uhhh...het is 26 graden? Rot op met je deken. En sowieso ga JIJ nergens met mijn kind heen. Ik bepaal dat zelf. Overleggen is iets anders, maar helaas kunnen ze dat niet.
Voor hun is het heel normaal en ze zijn niet anders gewend in hun cultuur...
Maar voor mij als nuchtere hollander....pffff, ik kan me er zwaar aan irriteren. Het gaat zo de hele dag door, met alles wat je doet.
En ja, soms maakt het me ook onzeker. Het komt over alsof hun alles beter weten en ik daardoor een slechte moeder ben.
Dat was dus een frustrerende dag. Helemaal omdat mn partner niet voor mij en onze zoon opkwam, dus alleen moest vechten tegen deze opvoedpolitie.
Toen we ook nog eens om 18:15 pas naar huis gingen ipv 16:00 (dit hadden we van te voren duidelijk afgesproken) ontplofte na een paar rustige dagen toch weer de bom.
Alle afspraken die we hadden gemaakt, alle beloftes die partner had gemaakt, alles viel helemaal in duigen meteen.
Toen we eindelijk na zo'n k*tdag thuis waren was het meteen weer haasten, rennen en vliegen. Er stond nog een giga was te wachten om op gevouwen te worden, de woonkamer was een troep, de badkamer was al te lang niet meer schoongemaakt, de vaatwasser moest nog uitgeruimd en ingeruimd worden..en oh ja, zoon moet ook nog zn laatste fles, in bad en in bed...
3 keer raden wat partner aan het doen is?. Ja, die zit op de bank met zn telefoon. Als je vraagt of hij even wilt helpen, haalt hij een doekje over de salontafel, pakt de kleine uk op, gaat met hem op de bank zitten en pakt weer zijn telefoon. Als ik vraag wat hij nu aan het doen is, krijg ik als antwoord 'ja, ik dacht ik pak hem ff, omdat hij anders gaat huilen en op deze manier kan jij even door gaan'
SERIEUS?!
Laten we het hier op houden...., het schreeuwen was heerlijk, maar de nog niet opgevouwen was door de hele woonkamer smijten luchtte ook wel heel erg op
We zijn uiteindelijk toch wel weer vriendjes geworden...