Een dubbele Nelson

Bij mevrouw S. is het nooit saai. Ook vandaag niet..
Ze is soms een beetje in de war, dus ik weet nooit zeker wat nou wel of niet waar is.
''O lieverd, ben jij 't? Kom binnen!''
''Is de verpleging al geweest?''
''Eh..ja, ik geloof het wel.''
''Nou..dan kom ik voor twee dingen ; voor de babbel en de schoonmaak.''
''Nee hoor, jij staat voor 1 woord ; gezellig.''
vrolijk

''Maar, ik zit nog even bij te komen..''
''Hoezo dan?''
''Daarnet stond mijn hele kamer vol mensen. Geen idee wat ze kwamen doen..?''
''O, raar.''
''Er was een vrouw bij. Beetje jouw lengte. Alleen veel slanker.'' (En bedankt nahnah)
''Zeiden ze niet wat ze kwamen doen?''
''Nee, en ze waren opeens weer weg.''
''Heeft u uw tafelzilver al nageteld, en uw dure servies?''
''Zit nog in mijn grote kluis met al m'n geld en juwelen.''
We lachen er maar om.
''O meid..soms denk ik echt dat ik helemaal gek wordt, ik lach wat af in m'n eentje.''
''Zolang u er nog om lachen kan, dan is dat prima toch?''
''Chagrijnig worden helpt ook niet, maar soms denk ik ; waarom ga ik niet in 1 keer dood, ipv af en toe een beetje?''
''Lastig hè, ben je je leven lang bezig om oud te worden en dan valt het zo tegen.''

Vervolgens drinken we koffie en zij babbelt. Over de tweede wereldoorlog. Ik ken de verhalen inmiddels bijna beter als zij zelf. Maar dat geeft lekker niks. Ik doe gewoon net alsof ik ze voor het eerst hoor.
Want kletsen kan ze nog steeds goed en lekker.
''Wat wil je, ik heb met mijn bekje altijd mijn brood moeten verdienen, als verkoopster.''
Genoeglijk zijn we zo aan het werken. Of eigenlijk doe ik dat alleen. Ze fladdert wat om me heen en babbelt.
''Zeg, als je koffie moet, dan moet je 't zeggen hè?''
''Vanuit de badkamer zing ik : koffie, koffie lekker bakje koffie.''
En zij vult aan :''Jongens, wie lust er een kop?''
Zo zingen we samen om en om een regeltje. Wat een topwijf is dat toch! vrolijk

Dan staat er iemand voor de deur. Het blijkt de dokter te zijn. Die komt kijken naar een beenwond die maar niet genezen wil.
Het wordt me meteen duidelijk dat de mensen die ze zag, waarschijnlijk hiermee te maken hadden.
Die hebben de dokter gebeld blijkbaar.
''Lukt het zo dokter, want u moet zo diep bukken als ik hier blijf zitten.''
''Gaat best mevrouw S. blijft u maar gewoon zitten hoor. Gaat prima zo.''
''Ja, blijft de dokter ook lekker van in conditie.''
Hij buigt zich diep over de beenwond heen.
''Nou...u staat anders wel helemaal in een dubbele Nelson, is vast niet goed voor uw rug.''
Ik grinnik. De dokter ook.

Totdat hij de wond ziet.
''O, dat ziet er idd wat donker uit.''
''Mwoah, ik vond het op zich wel een aardig kleurtje.''
Ik kan toch die grinnik weer niet verbergen. Wat een vrouw is het toch ook..
''Maar als u zegt, dat het niet zo hoort...dan is dat minder mooi.''
Er gaan een nieuw zalfje en verbandje op. En dan is het tijd voor mij om weg te gaan.
''Nou tot volgende week.''
''Dag schat en bedankt..ik kan weer van de grond eten.''
''Ja vast..maar waarom zou u dat doen, u heeft een tafel.''
Ze lacht.
Zo is werken niet vervelend.Ik vind het zelfs gewoon leuk. vrolijk
25 jun 2012 - bewerkt op 25 jun 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende