Een redelijk goede dag

Ik had gisteren een relatief goede dag.

Voelde me fysiek redelijk oké, niet al te misselijk, geen elektrische schokjes in mijn hoofd en het was welkom.
Mijn valkuil met zulke dagen is dat ik dan veel hooi op mijn vork wil nemen, je weet maar nooit wat voor dag het morgen gaat zijn toch?
Ik heb bergen was gestreken, ik ging het klein houden, maar ben dan maar in super modus gekropen en alles gedaan.
Vervolgens een fikse wandeling met de hond gemaakt, dat kwam er de laatste tijd ook niet meer van en daarna redelijk moe de zetel op gekropen.

So far so good.

Dan kwam de dochter thuis van school en kwam mijn kort lontje boven. Jammer voor haar maar de eeuwige ruzie over het gsm gebruik kwam weer naar boven.
We komen binnen, duiken in de koekenkast, met gsm in de hand natuurlijk, daarna gaan we toch nog een bord nemen, met de gsm in de hand, om een boterham te smeren. Die eten we op, met de gsm in de hand en daarna ploffen we in de zetel met een zak snoep.
Akkoord ze is een tiener, puber, whatever en ze heeft bergen voedsel nodig. Maar ik krijg en niet aan haar verstand dat je niet moet eten met een gsm in de hand, blikjes drinken op tafel moet gooien of een hele zak snoep naar binnen moet werken.
Oké, tijd voor mij om even afstand te nemen nadat ik het haar op een hele rustige manier NOG maar eens heb uitgelegd dat multitasken niet bestaat en het absoluut geen noodzaak is om constant bereikbaar te zijn.
Mijn oplossing een lang warm bad met een goed boek, had ik wel verdiend na al dat werk verzet te hebben.
Normaal gezien koelt een bad lichtjes af na een tijdje toch? Bij mij deze keer niet, ik hoorde ze bellen, nog eens de koekenkast in duiken, mijn kookpunt werd bereikt.
Ik ben het bad uitgekomen, naar beneden gegaan, en de schade gaan opmeten. twee blikjes drinken (omgegooid) op de salontafel, twee zakjes snoep volledig op en gsm wederom in de hand.

Ik ben beginnen flippen!!! Ik kan het op het afkicken van de AD steken, maar god dat kind haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Rustig afspraken maken, geen resultaat, dan stem verheffen, geen resultaat.
Gillen, roepen, randje van huilen, GEEN resultaat.
Dreigen, dan krijg je resultaat, gsm weg voor derest van de week! Dan krijg je resultaat, dan gaan we huilen, en ongemeend sorry zeggen, met de deur slaan en ons opsluiten op haar kamer.

Ik kijk vaak naar Dokter Phill op tv, noem het een afleiding van het leven zodat je kan zien dat het toch nog erger kan dan je eigen leven. Telkens als het over ouders en hun kinderen gaat, krijg je van die kinderen waar je echt medelijden mee hebt en zeer afkeurend over die ouders begint te denken. Dat laatste ga ik terug nemen, echt wel!!! Kinderen zijn vaak rijp om achter het behang te plakken!!

Conclusie, het was gisteren een redelijke goede dag, tot het behang los liet en ze er van achter kroop