Ik ben Ayla, misschien weten jullie nog wel wie ik ben.
Leven is een beetje raar de afgelopen tijd. Ik ben weer begonnen met school. Ik probeer me als het ware een beetje door het dagelijks leven heen te sleuren, van vroeg op staan, slaaptekort, tentamens en alles. Het is geweldig, maar sloopt me tegelijkertijd.
Ik ben niet ongelukkig, zeker niet. Ik heb een winterdip waar je u tegen zegt, wil slapen en huilen, maar het is prima zo. Ik weet wie ik ben, ik leef en ik vind het best allemaal. Zolang ik nog maar weet dat er een zomer aan komt, die mijn leven weer met zon en geluk zal vullen.
Ik leef naar dat moment. De lente, ik zal ooit bij haar zijn, haar aanraken en haar omhelzen van geluk.
Dit meisje een huis gevonden. Een groot, mooi huis voor een lage huurprijs, die 30 keer zo groot is als de gemiddelde studentenkamer. Echt. Het is awesome. Foto's zullen nog komen, kan er pas vanaf half december in. Ik woon momenteel bij mijn vader en voor het eerst sinds tijden gaat het acceptabel tussen ons. Ik zit er al een ruime drie weken en ik - en hij - we leven nog. Dus ik ben blij.
Als laatste de foto: Ik heb weer dreads.