Ik begin mensen toe te laten in mijn leven, dat begin ik steeds meer te merken. En ik vind het VERSCHIKKELIJK (leuk?).
Het is doodeng, op elke mogelijke manier. Mensen mogen me, om de één of andere rare reden waar ik zelf nog achter probeer te komen. Dat kan nog best eens lastig zijn. Aan de andere kant voel ik me altijd wel warm als ik bij die mensen ben. Ze zijn geweldig, accepteren me, het is zo bizar en ze zijn er altijd voor me.
Ik vind in het zo raar. Het ene moment wil ik ze dood maken, het volgende moment wil ik nooit meer weg. Geaccepteerd worden door een groep mensen is zoo raar. Echt, heel erg.
Aan de andere kant geniet ik er gewoon van, en wacht tot ik een mes in mijn rug krijg.
: )
What you touch you don't feel
Do not know what you steal
Destroy everything you touch today
Please destroy me this way