Komt ze weer met der gezeik.. ik hoor het jullie ergens denken en ik ben er ook wel klaar mee. Toch blijft het spelen.
Gisteren heb ik hem uit woede geappt alles kwam weer naar boven en moest gezegt worden. Maar inplaats van te noemen wat hij fout haad gedaan zei ik dat de realatie een grote leugen is geweest!
Ik meende er niks van maar zo voelde het...
Na een moeilijk gesprek waarin hij besloot me van alles te verwijderen om geen contact meer te hebben en na te denken over wat hij wilde heb ik hem dit gestuurd...
"Ik wil niet dat je gaat, ik wil dat je blijft. Ik weet niet wat beste is maar ook niet wat fout.
Ik hoop dat je gelukkig word of dat nu met mij of zonder mij is.
Hoop dat je me vergeeft voor alle stomme fouten alle rotrige dingen.
Ook dat je deze keuze geef.
Doe wat jij denkt dat beste is ook al zal mijn hart misschien breken.
Ik geef nog steeds om je en dat zal niet veranderen.
Veel liefs.
Mij"
Tranen liepen over me wangen, ik wilde jem niet kwijt! Hij is nog steeds mijn maatje.
Na paar minuten kreeg ik bericht dat hij huilde en niet meer wist hoe en wat. Dat hij wilde dat het goed kwam, wat er ook uit zou komen.
Nu hebben we afgesproken naar mijn toetsen en appen we niet tot dan (donderdag as.)..
Ik ben bang! Ik vrees dat het alles beindigd of dat we juist samenkomen en de relatie helemaal kapot maken.
Nu maar verstand op nul en verder met leren. Al hoop ik dat hij me appt om te vragen hoe het gaat. Zodat ik nog 1000x sorry kan zeggen voor de keuze die ik hem gaf.