Hoi Sebastian,
Wellicht niet het begin dat je gewend bent, dat kan kloppen, maar ik vind het gek om te beginnen met Lieve Sebas.
Je kent me eigenlijk ook helemaal niet.
Hoi, ik ben Jeroen, de vriend van Lisa.
Lisa dacht dat ik van niks wist, maar zo naïef ben ik nou ook weer niet.
Ik weet wie jij bent, of althans, dat hoop ik.
Ik weet wel heel goed wie Lisa is, en dit soort websites en gevoelens kan ze niet zomaar voor me wegstoppen.
Dus heeft ze gister verteld dat ze je soms schrijft.
Vandaag is ze aan het werk en mocht ik dit gaan doorspitten.
Ik weet niet of ze dit waardeert, maar ik kreeg de behoefte jou ook te schrijven.
En godverdomme man, ik wou dat ik niet was gaan lezen.
Ik huil niet vaak en ook niet snel, maar nu kon ik me niet inhouden.
Ik vind het heel erg voor je, dat jij zo abrupt uit het mooie leven bent gerukt en je zoveel mooie mensen hebt moeten achterlaten.
Maar ik las door en heb alles gelezen wat ze ooit geschreven heeft.
Ik ben blij dat je Lisa zo'n ontzettend mooie tijd hebt gegeven.
Ik heb altijd gedacht dat ze met de dag gelukkiger werd en ik ben ook blij dat dat naar voren komt in de dingen die ze jou schreef.
Ik vind het fantastisch om te lezen hoe ze over mij schrijft, wat mag ik van geluk spreken dat ik haar heb leren kennen en dat dat gevoel geheel wederzijds is.
Lisa gelooft niet dat je over haar waakt, maar ik geloof daar wel in.
Bedankt daarvoor, bedankt dat je een oogje in het zeil houdt.
Je bent zeker met ons mee verhuisd naar de andere kant van de wereld, dat blijkt ook uit de hoeveelheid foto's van jou die mee zijn gekomen.
Lisa begroet je elke ochtend.
Goedemorgen Sebas, goedemorgen Jer, zo gaat dat dan.
Alsof ze in Room zit, good morning chair one, good morning wardrobe, good morning sink.
Ik zei dat nog gekscherend tegen dr toen wie de film keken.
Soms heb ik ook daadwerkelijk het gevoel alsof ze vast zit in een soort Room, maar dan zit ze gewoon vast in haar hoofd, vast bij jou.
Ik ben bang dat ze zich niet volledig durft te laten gaan en dat ze nooit echt durft te genieten, uit schuldgevoel richting jou. Of misschien wel omdat ze dat gewoonweg niet kan omdat ze vast zit in haar hoofd.
Maar dat mag ze wel toch? Ze mag zich wel echt laten gaan toch?
Soms zie ik haar gewoon wegtrekken. Het ene moment is ze hier en het andere moment is ze in haar hoofd bij jou.
Nee, ik wil niet dat ze je ooit vergeet maar ik zou zo graag willen dat ze je wat meer los kan laten zodat ze zelf meer kan genieten. Ze verdient dat zo.
Ja verder weet ik niet zo goed meer wat ik je moet schrijven want ik ben lang niet zo goed met woorden als dat Lisa is.
Je moet een bijzondere vent zijn geweest en het spijt me dat je leven zo snel heeft moeten eindigen.
Ik hoop dat je blij bent om te zien dat Lisa steeds gelukkiger wordt.
Verder hoop ik dat ze nooit doden weer tot leven kunnen wekken, want ik vrees dat ik de strijd met jou zou verliezen
Jeroen.