Hel en ongesteld.
Ik ben een bitch als ik ongesteld ben. Een raging bitch.
Ik ben het meisje dat in huilen uitbarst omdat ik me niet geliefd voel, zelfs niet als mijn lief naast me zit en zegt hoe mooi ik er vandaag uit zie. Ik hoor zijn lieve woorden niet, beter gezegd ik wìl ze niet horen.
Mooi. Vast ja, hij vond zijn ex ook mooi. Ik reageer er niet op want waarom zou ik.
Even later begin ik weer te huilen omdat ik aan mijn vrienden moet denken en me realiseer hoe erg ik ze mis, wanneer hij naar me toe komt en vraagt waarom ik huil zeg ik knorrig dat ik met rust gelaten wil worden. Voor een minuut kijkt hij me verward aan en knikt dan. Hij loopt weg zonder nog iets te zeggen.
Wanneer hij zijn laptop opent en één van zijn geeky youtube filmpjes begint te kijken word ik boos om het feit dat ik me genegeerd voelt.
Ik ben mezelf niet als ik ongesteld ben en daar ben ik me bewust van maar kan dat op dat moment niet in zien. Ik ben er dan heilig ervan overtuigd dat ik alle recht heb om me dan zo te voelen, ook al is dat dan absoluut niet zo.
Ik verwijt hem dat hij zich geen raad weet met mij, dat hij op zijn telefoon zit en met één van zijn vrienden praat.
Jaloers, onbegrepen, verdrietig, knorrig en vooral eigenlijk verdrietig.
Ik begrijp mezelf niet meer en haat mezelf erom. Wist ik veel dat ik soms zo´n ongelofelijke bitch kon zijn.
Yours Truly,
JustKaty, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende