Schaamte
Hij heeft zijn sporen achter gelaten, de blauwe plekken zijn vervaagd maar de pijn is gebleven. Hij heeft mij gekneed tot hoe hij had gewild, hij heeft zijn wil en onmogelijkheden aan mij opgedrongen tot ik niet meer wist dat het niet okay was. Hij heeft mij gevuld en daarna leeg achter gelaten, verlamd, verlangend naar meer. Hij liet mij proeven van hoe het had kunnen zijn en heeft er toen genadeloos voor gezorgd dat ik dat niet alleen met hem maar met niemand meer kon hebben. Hij is weg maar zijn langzaam zorgvuldig ingekerfde littekens zijn nog steeds voelbaar.
Ik heb mezelf heel, heel hard voorgehouden dat nu het over is het ook echt klaar is. Dat ik gewoon door kon gaan, zonder consequenties. Maar hij is nog steeds bij me, het is alsof hij achter mij staat en zacht fluistert. "If I can't have you, nobody can". Ik kan mezelf niet meer helemaal geven. Nog nooit ben ik zo verliefd geweest en heb ik zoveel voor iemand gedaan, en alsnog was het niet genoeg. Ik was niet genoeg, niet genoeg om van te houden. Ik was en ben niet mooi, lief, grappig, slim, gezellig of leuk genoeg om te vergeven en bij te zijn. Waarom ben ik niet genoeg?
Het gaat misschien niet zo goed om dit moment en dat vind ik heel eng om toe te geven. Ik schaam me zo, ik schaam me zo zo zo diep. Ik ben gewoon niet sterk genoeg en ik weet niet hoe het zover heeft kunnen komen. Ik zonder me steeds en steeds meer af, durf niet meer voor mezelf op te komen, kom afspraken niet meer na, stel alles zoveel mogelijk uit. En ik weet zelf ook wel dat ik gewoon om hulp moet vragen, dat het okay is. Maar waarom kan ik het dan niet?
Yours Truly,
Ik heb mezelf heel, heel hard voorgehouden dat nu het over is het ook echt klaar is. Dat ik gewoon door kon gaan, zonder consequenties. Maar hij is nog steeds bij me, het is alsof hij achter mij staat en zacht fluistert. "If I can't have you, nobody can". Ik kan mezelf niet meer helemaal geven. Nog nooit ben ik zo verliefd geweest en heb ik zoveel voor iemand gedaan, en alsnog was het niet genoeg. Ik was niet genoeg, niet genoeg om van te houden. Ik was en ben niet mooi, lief, grappig, slim, gezellig of leuk genoeg om te vergeven en bij te zijn. Waarom ben ik niet genoeg?
Het gaat misschien niet zo goed om dit moment en dat vind ik heel eng om toe te geven. Ik schaam me zo, ik schaam me zo zo zo diep. Ik ben gewoon niet sterk genoeg en ik weet niet hoe het zover heeft kunnen komen. Ik zonder me steeds en steeds meer af, durf niet meer voor mezelf op te komen, kom afspraken niet meer na, stel alles zoveel mogelijk uit. En ik weet zelf ook wel dat ik gewoon om hulp moet vragen, dat het okay is. Maar waarom kan ik het dan niet?
Yours Truly,
02 mrt 2019
- meld ongepast verhaal
Schrijver staat geen reacties toe.
- O 15 jan 2022 Met een trauma werken op de psychiatrie. ( 1 )
- O 06 okt 2021 Na 3 jaar.
- O 10 nov 2020 Vandaag even niet.
- O 06 mei 2020 Mijn verhaal - deel 2
- O 12 apr 2020 Mijn verhaal - deel 1 ( 2 )
- O 28 feb 2020 Niet het eind ( 1 )
- O 21 sep 2019 Iemand helpen. ( 1 )
- O 10 sep 2019 Wist je dat.
- O 13 aug 2019 Veel gebeurd
- O 02 mrt 2019 Schaamte
- O 13 jan 2019 Waarom vind je mij leuk? ( 2 )
- O 01 jan 2019 This one is for you. ( 3 )
- O 31 mrt 2017 *Smijt met lepel*
- O 28 feb 2017 Hel en ongesteld.