Het gaat wel goed

Zo als de meeste misschien hebben gelezen is het een week geleden uit gegaan met mijn vriend.
Ik heb erom gehuild, ik heb hem gemist en nu komt de acceptatie.

Het huilen was een drama heb het zeker wel 3 dagen vol gehouden. Daarna kwam het gemis en heb ik mijn vrienden lastig gevallen met waarom en wat ik moet doen. Ze steunden me in mijn gemis en snapte het wel.
Nu is er al een week om en heb ik het geaccepteerd. Natuurlijk mis ik hem nog, want ik zal altijd om hem geven.
Maar ik ben gaan beseffen dat het uit is gegaan omdat het niet lekker meer liep!

Nu komt er een tijd dat ik kan leren om alleen te zijn en om mijn ding te gaan doen.
Ik kan nu rustig nadenken over wat ik wil, hoe ik het wil en wat ik allemaal zou willen doen.
Daarnaast heb ik nog contact met hem, maar voelt het voor mij al meer als een vriendschap. ik voel me nu al bezwaart om hem het straks uit te leggen dat ik zeker een jaar geen relatie meer zou willen. dat ik wil leren om alleen te zijn en plezier te hebben.
Hij gaat het moeilijk hebben dat weet ik gewoon, want hij is nog steeds de gene die het contact als eerste zoekt ook al geef ik aan dat ik druk ben en me moet focussen.

Verder ben ik weer vrolijk en voel ik me mega aantrekkelijk. Ik merk dat mensen weer naar me kijken en met me flirten en ik flirt natuurlijk lekker terug.
Verder heb ik ook een paar doelen gestelt voor de tijd dat ik alleen ben. Ik hoef ze niet te behalen, maar ik heb ze mezelf toch gegeven.

de doelen voor nu zijn:
* Toetsen halen.
* Wat vaker uitgaan
* Keer goed dronken worden
* Een random jongen zoenen
* one-night stand (omdat het kan en het schijnt heel fijn te zijn als je de seks mist dus why not haha).

we gaan zien of het single leven bij me past.
04 nov 2016 - bewerkt op 04 nov 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Dagda
Dagda, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende