Intimiteit kent vele gedaantes.
Een blik, een gebaar. Een stilzwijgende boodschap.
Een aanraking, subtiel en soms alleen begrepen, gevoeld, bedoeld en gezien
voor en door twee mensen.
Je weet nooit van tevoren wanneer zo'n moment zich voordoet.
Het kan door van alles komen dat je denkt ; ik ben blij met je en dat wil ik je laten weten.
Zonder dat iedereen dat meteen moet zien en horen.
Ik ben geen mens om zoiets openbaar uit te dragen. Niet op een overdreven manier in ieder geval.
Maar ik geniet ervan dat hij tijdens het slapen 's nacht toch nog die hand op mij laat rusten.
Het geeft een gevoel van ; jij hoort bij mij. Zelfs in zijn onderbewustzijn. Intimiteit in optima forma.
En als ik zie hoe hij omgaat met mijn bijzondere zus..Zo volkomen naturel. Pratend met haar, grapjes makend en plagend. Iets wat zij helemaal accepteert, dan voel ik mijn hart groeien( je leest zo'n zinnetje weleens in romannetjes en dan lijkt het vreselijk overdreven, maar het bestaat).
Is er de drang om hem met mijn ogen te zeggen dat ik dat geweldig vind. Ik kijk naar hem, hij glimlacht
en lijkt me te begrijpen. Ik vorm met mijn lippen geluidloos de woorden : ik hou van jou.
Iets tussen ons tweeën. Intiem.
Mooie momenten zijn 't. Het geeft een gevoel van geluk. Het duurt nooit lang, maar is kort maar hevig.
Zeker de moeite waard om vaak mee te maken. Intimiteit. Het kent vele gedaantes. En ik vind ze allemaal fijn.