M'n broer is gecolloceerd

Het is al sinds eind april geleden dat ik nog iets postte over mijn broer. Ondertussen is hij na de bloembak-affaire gecollecteerd (buiten zijn eigen wil door de vrederechter opgenomen in de psychiater omdat hij een gevaar is voor zichzelf, zijn omgeving en e maatschappij). Gelukkig zag men eindelijk in dat hetgeen mama al een tijdje vraag, een collocatie, wel degelijk nodig was..

Hij is nog steeds gedwongen opgenomen maar heeft ondertussen alweer verschillende ziekenhuizen gedaan. Hij is het altijd snel beu en denkt dat het in een ander ziekenhuis veel beter en leuker zal zijn, wat natuurlijk niet zo is, een psychiatrisch ziekenhuis is een psychiatrisch ziekenhuis, al had hij het de laatste keer wel juist. In het vorige ziekenhuis werd hij te los gelaten. Al na een paar weken zat hij in het open gedeelte en een week later mocht hij zijn volledige dagindeling zelf kiezen. Je kan zeggen dat je er heel veel vrijheid had en dat dit positief is maar bij zijn probleem net niet. Hij heeft net nood aan iemand die alles voorzegt en die hem een planning GEEFT. Hij functioneert niet in onze maatschappij van (keuze-)vrijheid. Hij moet gestuurd worden en je mag hem geen keuzes laten maken want hij raakt er verward door. Simpel voorbeeld: laat hem niet kiezen tussen twee maaltijden want dan raakt hij overstuur door de keuzemogelijkheid. Geef hem gewoon eten en kies zelf wat hij zal eten. Hierdoor is hij veel geruster, al kan niet alles meer voor hem gedaan worden, wat zijn probleem met het ouders worden alleen maar ingewikkelder wordt...Wie zal altijd 24/24 7/7 klaarstaan voor hem, hem sturen, 'zijn' keuzes maken? Niemand.

Wat ik wil zeggen is dat zo'n te open instelling een chaos is voor hem en zijn leven complex maken.
Hij is dus verhuisd naar een ander ziekenhuis (waar hij die personen het ziekenhuis heeft ingeslagen) ook al ging dit niet vanzelf. De verpleging daar zag hem liever gaan dan kopen, wat eigenlijk te begrijpen is maar evengoed onbegrijpbaar is want dat is hun werk en het doel van de psychiatrie: de mensen helpen, met gelijk welke problematiek. Uiteindelijk hebben ze hem aanvaard en doordat hij rustiger geworden is, hebben ze hem sneller terug aanvaard, ook al waren ze eerst zeer voorzichtig.

Nu zit hij nog altijd in dit ziekenhuis . Het gaat met grote ups en grote downs, zoals ik hem toch al altijd ken. Maar zo erg of in maart is het nooit geworden, een schizofrenie-psychose-periode, of hoe moet ik het formuleren, heeft hij niet meer gehad, hij is dus helder. Je kan tegen hem praten. Maar hij heeft nog altijd achtervolgingswaanzin en onlangs bezochten ik en mama hem en begon hij weer te praten over dat zijn GSM afgeluisterd wordt door andere patiënten en is hij zeer achterdochtig over de verpleging, hij denkt nog altijd aan complotten. Dit bewijst dat hij nog altijd niet genezen is.

Maar goed, hij is beter en het gaat traag maar het gaat beter en beter. Uiteindelijk heeft de vrederechter zijn collocatie verlengt tot, voorlopig, begin september. Ik denk dat hij dus een drietal maanden gecolloceerd is nu.