Mei 2023 Vakantie deel 2

En toen belde de dokter.

Mijn vrouw nam op en luisterde naar het onsamenhangende verhaal van de huisarts. Onze huisarts is nogal een rare kwibus en is bijna niet te volgen. Dwaalt constant af, gebruikt termen waar leken geen bal van begrijpen en zegt in 10 minuten wat hij ook in 1 minuut zou kunnen zeggen. Ik heb het gesprek proberen te volgen, maar kon er geen touw aan vast knopen. Wat ik wel wist, is dat mijn vrouw de week er voor een mammografie heeft laten doen in het kader van bevolkingsonderzoek.

Toen het gesprek was afgelopen legde ze de telefoon neer en zei: 'Nou, kan ik nog een keer mijn tieten laten pletten.' Mijn hart stopte een fractie van een seconde en dacht 'dit kan er ook nog wel bij.' Ze hadden 'iets' gevonden op de foto, maar wisten niet precies wat. Mijn vrouw was er een stuk nuchterder onder dan ik en zei dat als het een tumor is ze gewoon haar borsten laat verwijderen. En dat we hoe dan ook eerst op vakantie gaan. Anderhalve week later kreeg ze de tweede mammografie en direct de uitslag; er was niks om zorgen over te maken. Datgene wat ze zagen op de foto was een opeenhoping van vet. Ze wilde niet dat ik mee ging naar het ziekenhuis omdat ik toch niet mee naar binnen mocht en ze zou me wel bellen als ze iets wist. Ik was bijna niet aanspreekbaar op mijn werk vanwege de zenuwen. De opluchting was groot toen ze me belde. Nog anderhalve week werken en dan zorgeloos op vakantie.

Mijn schoonmoeder komt altijd bij ons in huis als wij weg zijn om op de hond, de kat en de visjes te letten. Zij woont ergens midden in België en wij aan de kust. Scheelt ons een hoop geld voor het honden/katten hotel en voor haar is het een gratis vakantie. Win/win. Met haar 80 jaar is ze nog behoorlijk fit. Ze wandelt nog op het gemakje naar de stad en terug wat toch zo'n 7 kilometer is.

Een dag voor we vertrokken hebben we onze zoon gebeld om hem ook een goede vakantie te wensen. Hij ging met de jongens van de studentenvereniging een weekendje naar Boekarest. We zeiden dat hij ons gewoon mocht bellen. We hoopten dat hij dat niet zou doen, want hij belt maar voor twee redenen: voor geld of als er iets niet in orde is.

We vertrokken op vrijdag om 2 uur s'nachts. Het was een rit van 9 uur zonder stoppen en wilden de drukte in Parijs vermijden. Ik zou het eerste stuk rijden en we waren rond zessen in Parijs. Op zaterdag ochtend viel het gelukkig mee en konden goed doorrijden. Een half uur na Parijs stopten we voor de eerste keer om te ontbijten. Bij een wegrestaurant kochten we vier croissants en een dubbele 'americano.' Een gewone koffie. De croissants waren onbeschrijfelijk lekker. Met de handen plukkend genoten we van de smaak van Frankrijk. De vakantie was echt begonnen. We kwamen om half 2 aan bij ons huisje op het landgoed van de eigenaren. Eigenlijk veel te vroeg, maar we werden met open armen ontvangen. Het huisje was een oude schuur van een boerderij die volledig is omgebouwd. Het enige originele waren de balken en de muren van natuursteen. Het was perfect. De rest van de dag hebben we weinig meer gedaan dan eten, drinken, internet en de infomap doorspitten om te kijken wat we de volgende dag zouden doen. Dit deden we voor een knapperende open haard met een fles rode wijn en heerlijke Franse hapjes.
We besloten om als eerste naar de dierentuin te gaan. Ze hadden daar nogal wat katachtigen en mijn vrouw is daar helemaal gek van. En als zij leeuwen kan zien is er niks wat daar tussen kan komen.

De volgende ochtend vertrokken we na een heerlijk ontbijtje met verse croissants en een Franse pain, wat blijkbaar gewoon een groot stokbrood is. Heerlijk met jam van 'Bon maman'. Ik hoef denk ik niet te vertellen dat dit 1000 keer lekkerder is dan in Nederland.

Om half 11 kwamen we aan bij de dierentuin en het was daar erg rustig op de zondagochtend. Geen files, geen parkeerwachters die je een plek wijzen, geen jengelende kinderen met zuchtende ouders. Er stonden welgeteld 7 auto's. Inclusief de onze. We verwachtten er niet te veel van, maar ach, het is vakantie he. Alle tijd, dus......va lentement. Toen we binnen waren, waren we gelijk onder de indruk. De dierentuin lag in de heuvels en was heel weids. Alle dieren hadden een zee van ruimte. De ijsberen, leeuwen, tijgers, jachtluipaard, ze hadden ruimte om te rennen. Natuurlijk is dit relatief, zeker in vergelijking met de natuur, maar ik heb het ook wel eens anders gezien. Op een gegeven moment kwamen we bij de dieren van Afrika. In een grote weide, 5 tot 700 meter breed en lang, liepen gazelles, zebra's, giraffes, neushoorns een paar gnoes en nog wat hertachtigen. Een prachtig zicht. Je keek zo vanaf de heuvel het dal in. En nog steeds bijna geen mensen. Wel overal picknick tafeltjes. En dat is het mooie van deze dierentuin. Geen commerciële vreettentjes waar je in een rij moet staan tussen zwetende en veel te luidruchtige toeristen, waar je moet zoeken naar een tafeltje en als je die dan eindelijk in het oog hebt, er bijna bent, verontschuldigend tegen de mensen waar je tegenaan botst omdat alles hutje mutje staat, een gezin van vijf je net voor is en je van ellende maar ergens op een rotsblok gaat zitten. Rust is het motto van deze dierentuin. En we hadden rust. We zaten op een paar rotsblokken (uit eigen keuze, omdat de picknicktafels in de schaduw stonden) en genoten van het zonnetje, de mee genomen watermeloen en het prachtige uitzicht op de giraffes die op vijf meter aan ons voorbij liepen. Volledig tot rust gekomen liepen we verder.
En toen belde mijn zoon.

Wordt vervolgd.....