Niet meer gelukkig?
De titel zegt het al. Een vraag die ik nu al een tijdje hoor...
Mensen uit mijn omgeving die denken dat ik niet gelukkig ben.
Laatste tijd ben ik alleen maar moe en ben ik lui, praktisch gezien is al mijn energie weg.
Ik wilde deze zomer zo veel doen en van alles zien, maar het komt er niet van. Op de dag zelf lig ik liever in bed en kijk ik uren Netflix.. De vraag 'ben je gelukkig?' snap ik wel, ergens. Maar simpel weg weet ik het niet!
Vandaag ben ik op visite geweest bij mijn tante, hebben uren gekletst en zei zegt dat ze merkt dat ik niet lekker in me vel zit. Dat alle energie die ik had, simpel weg niet meer in me zit. 'Je moet goed op jezelf passen!'
De dag ervoor kreeg ik de vraag of mijn relatie niet eerder een 'tijdelijk' iets was, een tussendoortje, zoals hij het noemde.
Alles heeft me wel aan het denken gezet en nu stel ik mezelf de vraag..
Ik kan dan wel janken, want het antwoord is simpelweg gewoon Nee, dat ben ik niet. Alleen wil ik er niet aan toegeven en houd ik mezelf voor dat ik gelukkig ben.
Maar wat kan ik er aan veranderen? De laatste tijd lijkt niks wat ik wil te willen en niks wat ik zou doen komt er van..
Hoe hard ik ook ergens mijn zinnen op zet, ik eindig in bed en voel me dan aan eind van de dag zo ellendig!
Tuurlijk moet ik eerst zelf die knop om zetten, alleen die knop zit al zo er vastgeroest dat het me zo veel energie kost alleen al even een stukje te lopen of gezellig een uurtje met vriendinnen te zitten...
Als ik heel eerlijk moet zijn, denk ik dat ik de laatste 2 a 3 jaar alleen maar foute keuzes heb gemaakt.
Keuzes waarvan ik toen dacht, ja dit wil ik en dit maakt me gelukkig.. Echter, nu de jaren zijn verstreken voelen al die keuzes als hele slechte keuzes en ik kan ze moeilijk nog veranderen (school, werk, relatie)..
Het voelt als of ik vast zit in een negatieve cirkel die zich steeds blijft herhalen, ene foute keuze naar de andere..
Misschien dat ik daarom niet gelukkig ben en daarom ook maar dag in dag uit liefst op bed lig..
Er moet een knop om wil ik misschien weer gelukkig worden..
Maar hoe begin je aan gelukkig worden?!
Mensen uit mijn omgeving die denken dat ik niet gelukkig ben.
Laatste tijd ben ik alleen maar moe en ben ik lui, praktisch gezien is al mijn energie weg.
Ik wilde deze zomer zo veel doen en van alles zien, maar het komt er niet van. Op de dag zelf lig ik liever in bed en kijk ik uren Netflix.. De vraag 'ben je gelukkig?' snap ik wel, ergens. Maar simpel weg weet ik het niet!
Vandaag ben ik op visite geweest bij mijn tante, hebben uren gekletst en zei zegt dat ze merkt dat ik niet lekker in me vel zit. Dat alle energie die ik had, simpel weg niet meer in me zit. 'Je moet goed op jezelf passen!'
De dag ervoor kreeg ik de vraag of mijn relatie niet eerder een 'tijdelijk' iets was, een tussendoortje, zoals hij het noemde.
Alles heeft me wel aan het denken gezet en nu stel ik mezelf de vraag..
Ik kan dan wel janken, want het antwoord is simpelweg gewoon Nee, dat ben ik niet. Alleen wil ik er niet aan toegeven en houd ik mezelf voor dat ik gelukkig ben.
Maar wat kan ik er aan veranderen? De laatste tijd lijkt niks wat ik wil te willen en niks wat ik zou doen komt er van..
Hoe hard ik ook ergens mijn zinnen op zet, ik eindig in bed en voel me dan aan eind van de dag zo ellendig!
Tuurlijk moet ik eerst zelf die knop om zetten, alleen die knop zit al zo er vastgeroest dat het me zo veel energie kost alleen al even een stukje te lopen of gezellig een uurtje met vriendinnen te zitten...
Als ik heel eerlijk moet zijn, denk ik dat ik de laatste 2 a 3 jaar alleen maar foute keuzes heb gemaakt.
Keuzes waarvan ik toen dacht, ja dit wil ik en dit maakt me gelukkig.. Echter, nu de jaren zijn verstreken voelen al die keuzes als hele slechte keuzes en ik kan ze moeilijk nog veranderen (school, werk, relatie)..
Het voelt als of ik vast zit in een negatieve cirkel die zich steeds blijft herhalen, ene foute keuze naar de andere..
Misschien dat ik daarom niet gelukkig ben en daarom ook maar dag in dag uit liefst op bed lig..
Er moet een knop om wil ik misschien weer gelukkig worden..
Maar hoe begin je aan gelukkig worden?!
31 jul 2017
- meld ongepast verhaal
-
MissD
maandag 31 juli 2017 19:54
Het is nooit te laat voor verandering. -
st-ar
maandag 31 juli 2017 20:08
Stapje voor stapje, voelen waar je wel behoefte aan hebt. Je bent nog jong en je keuzes zijn niet voor eeuwig.
Misschien iemand zoeken waarmee jij samen je gedachtes op een rij kan zetten? -
Mierietje
maandag 31 juli 2017 21:49
Dit is de vraag die mijn beste vriendin en ik toevallig elkaar stelden van de week. We zitten beiden in een dip en komen er niet uit zonder hulp..
Samen praten is fijn, samen dingen doen ook, we hebben t hele weekend samen doorgebracht met een drankje erbij en we hebben het erg gezellig gehad.
Kleine momentjes waarop we ons dan even lekker voelen.
Wat st-ar eigenlijk zegt stapje voor stapje..
En als je hulp nodig hebt.. heb de moed om dat in te schakelen. -
Dagda
maandag 31 juli 2017 22:16
Bedankt voor de reacties.
@Missd @st-ar @Mierietje
Het zet me wel aan denken.
Stapje voor stapje en inderdaad zijn keuzes niet voor het leven (al heeft elke keuze wel invloed erop).
Ik zou er best met iemand over willen praten, maar uit ervaring weet ik dat mijn vriendinnen me niet helemaal zouden begrijpen en in de familie is het lastig..
Zelf heb ik gedacht aan Profesionele hulp, maar zie dat ook niet zitten.
Daarom probeer ik het zelfstandig, stap je voor stapje kijken wat ik wil en hoe ik het wil.Echter lijken de stapjes dan ineens grote sprongen, die ik uiteindelijk toch zou moeten durven maken. -
loveaddict
dinsdag 01 augustus 2017 10:45
Waarom zie je professionele hulp niet zitten? Het is er in alle vormen en maten namelijk, er zijn genoeg verschillende mogelijkheden.
-
Mierietje
woensdag 02 augustus 2017 19:41
Dat kan ik me indenken, dat je het moeilijk vind om professionele hulp in te schakelen. Hier heb ik zelf ook lang mee geworsteld ook omdat ik geen klik had met de allereerste en me totaal niet goed voelde daar.
Toch jaren later weer de stap genomen, en nu inmiddels al een poos contact met een psycholoog van de GGZ.(ik heb ook 2 x een invaller gehad toen zij met zwangerschapsverlof was maar met deze personen klikte het gewoon niet)
Ik ben compleet eerlijk geweest tegen haar in mijn niet vertrouwen en niet open zijn tegen vreemden.. het heeft lang geduurd maar ik had vanaf t begin een goed gevoel bij haar.
Dit is heel belangrijk heb ik gemerkt. De problemen waar ik nu mee kamp heb ik vrees ik intensievere hulp bij nodig.. maar ook daar hou ik me vast aan het feit dat ik me goed moet voelen bij iemand, en anders een ander persoon moet zoeken. -
oeleboele
woensdag 02 augustus 2017 22:26
Professionele hulp kan je helpen om relatief snel dingen helder te krijgen omdat zij natuurlijk getraind zijn in het doorvragen en de juiste vragen stellen.
Je zou dit misschien ook zelf kunnen als je een paar goede vrienden hebt die goed kunnen luisteren maar ook eerlijk tegen je durven zijn. vooral dat laatste is wel lastig. Diegene moet jou echt kunnen confronteren...
als je niet zo goed weet waar je moet beginnen moet je denk ik alles stapje voor stapje aanpakken.. of alles in 1 keer haha. ik denk dat je moet beginnen met een heel kritisch gesprek met jezelf.. stop met weglopen en wees nou eens eerlijk, wat gebeurd er nou echt in je leven en is dit wat je wil?! -
Dagda
vrijdag 04 augustus 2017 20:54
@loveaddict op een of andere manier zit het niet in mijn systeem om om hulp te vragen.. soms doe ik het wel, maar alleen als ik eigenlijk antwoord al weet. Met professionele hulp heb ik al paar nare ervaringen gehad, dat ik nu liever niet meer wil zoeken naar die ene persoon waar wel de klik mee is.
@Mierietje
Het feit dat je eerlijk bent en er een klik is, is inderdaad belangrijk. Zoals ik hierboven al zei zit het er bij mij alleen niet in om hulp te vragen, waardoor ik ook niet alles vertel en dus niet optimaal geholpen kan worden. Vaak stop ik zelf dan ook met de sessie na 1 of 2 keer omdat ik niet idee heb dat ik ooit meer zou zeggen dan ik al deed.
@oeleboele ik ben begonnen voor mezelf met wat dingen op een rijtje te zetten. Wat wil ik en waar wil ik straks zijn als ik die kleine stapjes heb behaald. Het eerste stapje is mezelf wat zekerder gaan voelen en goed na te denken of ik blij ben met wat ik nu doen (werk en studie) daarna wil ik langzaam kijken naar wat dan wel etc. Etc.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 16 mrt 2023 Elke keer weer. ( 2 )
- O 30 sep 2022 En daar gaan we weer...
- O 25 jun 2022 Na een keuze nog eens de boel op zijn kop ( 2 )
- O 15 jun 2022 Keuzestress banen ( 2 )
- O 30 mei 2022 Keuze maken / intiuïtie ( 1 )
- O 15 mei 2022 De ongemakkelijkheid
- O 10 apr 2022 Nee zeggen ( 1 )
- O 10 apr 2022 Alles op een rijtje - twijfels ( 1 )
- O 05 apr 2022 Trek het niet...
- O 22 feb 2022 Thuiszitter terug aan de slag
- O 15 feb 2022 Thuiszitter
- O 30 dec 2021 Lief Hart
- O 06 nov 2021 Voelen ze het aan? ( 1 )
- O 21 okt 2021 Jaloers..
- O 19 okt 2021 Birthday