Nog maar eens ruzie.

Ik kom thuis, zet m'n fiets in de garage. M'n broer z'n fiets staat er, hij is thuis (in plaats van naar z'n 'dagtherapie' te gaan). Er klopte dus iets niet. Alhoewel, hij maakt er de laatste weken toch een gewoonte van om te gaan wanneer hij wil, en daar maken de therapeuten niets van.

Mama is ook thuis; ze heeft een dagje verlof genomen, ze is jarig! Ik wens haar een gelukkige verjaardag maar zie dat er iets is. M'n broer ligt in de zetel, hij is ziek. Zegt hij. Gisteren 'voelde hij zich niet goed, maar 't was niet mentaal'. Raar, want hij is in jaren (en ik overdrijf niet als ik zeg zeker al 10 jaar) niet meer ziek geweest. In onze familie is nooit iemand ziek, behalve dat er af en toe iemand is met een verkoudheid ofzo..
Toen mama en haar nieuwe liefde naar een vriendin waren, voelde hij zich plots veel beter en kwam hij met een smile naar de tv kijken met mij. Hier klopt iets niet, dacht ik toen al. En inderdaad, daarnet komt het uit..

Ik en mama zijn aan het eten. Plots horen we m'n broer uit de zetel komen en naar de voordeur gaan zonder ons iets te zeggen. We horen iemand praten tegen hem en we horen een vrachtwagen. Hij had 'iets' besteld. Hij probeerde ermee naar zijn kamer te sluipen. Waarom mochten wij hier niets van weten? Uiteindelijk kwam het uit, hij had een nieuw computerscherm gekocht. Niet erg zou je denken, maar nee, wél erg! M'n broer heeft een gat in z'n hand. Het is nog maar 11 juni en hij heeft alweer 0,00 euro op z'n zicht- én spaarrekening. Elke maand krijgt hij een kleine uitkering omdat hij op ziekteverlof is. Na één dag is alles alweer van zijn rekening. We hebben het hem al duizend keer uitgelegd, hij moet sparen, hij mag iets uitgeven maar niet altijd nutteloze dingen (lees: z'n pc moet snéller en béter worden, alles moet duurder aangekocht zijn, alles moet grootser). Zijn scherm is dus niet kapot, want hij heeft hem nog maar 1 jaar!
Voorts spendeert hij elke maand 200 euro aan spelletjes, sigaretten en andere dingen. Ik weet dat velen mijn probleem niet echt snappen.. Maar ik PROBEER het uit te leggen..(Lees m'n vorige verhalen)

Daarnet was er dus slaande ruzie en het kwam uit. Waarom was m'n broer 'ziek'? Omdat hij wist dat mama boos ging zijn als ze het te weten kwam én hij moest thuisblijven om de levering aan te nemen zonder dat we het zagen. En inderdaad, mama was enorm kwaad! En ik natuurlijk ook, want hij laat mij constant schrikken. Bijvoorbeeld; ik kom elke dag thuis eten en niemand is hier dan en ik hoor dan plots allemaal lawaai boven en dan blijkt het m'n broer te zijn! Ik wil eigenlijk zeggen dat hij ons nooit iets zegt (terwijl wij alles aan hem wél moeten zeggen..).

De ruzie werd erger en erger, vooral omdat ik mij moei, volgens m'n broer. Ahja, ik ben maar zijn kleine zus, die hier toevallig wel ook leeft maar die niets te zeggen heeft! Hij schreeuwde vanalles naar me, dat ik een stom wijf ben en schreeuwde er nog een totaal onbekend scheldwoord tussen. Ik mocht me niet moeien! Ik heb er geen last van dat hij z'n geld verbrast, dat hij onder z'n voeten krijgt van mama. Ik mag me niet moeien! Ik schreeuwde natuurlijk terug, ik was echt furieus, ik schreeuwde dat ik hier ook leefde en dat ik me wel moei omdat ik er wél last van heb dat er hier ruzie is. Ik smeet er ook nog bij dat hij maar moest verhuizen als hij zijn zin wil doen en als hij wil dat wij (mama mag ook niets zeggen) hem met rust laten. Mama heeft dit trouwens al vaker gezegd, dat het niet meer verder kan zo en dat hij beter eens op zichzelf gaat wonen. Mama zei dat hij vanaf volgende maand moet bijdragen in het huishouden, dat zij nog altijd alles betaald en dat hij mag leren zijn eigen medicatie of andere kosten te betalen. Ik hoop dat het ook zo gaat zijn, dan gaat hij misschien leren wat geld waard is!

En papa? Papa is nooit nergens te bespeuren, ik mag wenen en me niet goed voelen door deze ruzie's en al de problemen die m'n broer heeft en dit uit in ons gezin (en dat nog eens midden in de examens), nog vindt hij geen reden om m'n broer eens even in huis te nemen. Ik haat je! Ja, jou ook, me zo aan m'n lot overlaten! Best dat ik mama nog heb!