Pas 1 week

Hallo,

Mijn nuchtere ik had nog weinig besef van het hele toestand.
Ik snapte de erst en hoe serieus we moesten zijn maar was nog koppig.
Net als veel andere mensen koppig waren en toch deden wat niet mocht.
Nu is het allemaal strenger en officieler en ik ben het NU Al ZAT.

Thuis wordt ik helemaal gek.
Mijn moeder zit alleen maar op mijn lip en bemoeit zich overal mee.
Mijn stiefpa denkt dat ik het leven als een grap zie.
Ondertussen ben ik werkloos, kan niet sporten of naar school. Heb thuis geen moment even voor mezelf.
Langzaam wordt ik gillend gek.

Sta op het punt te janken.
De hele fles wijn op te drinken en de chips kast te veroveren.
Los er niets mee op, maar het gevoel is sterk.

Tranen stromen en ik probeer me te bedenken dat het allemaal wel goed komt, terwijl mijn hoofd alleen maar scheeuwt 'JE MOET HIER WEG!'

Ik ben benieuwd hoe lang ik mezelf nog bij elkaar kan houden voor ik breek en mezelf opsluit.

En dat terwijl alles zo goed leek te gaan.
Ik ben koppig, maar liever koppig dan dit gevoel..
Misschien zelfs liever ziek dan dit gevoel..
(ja, ik ken de cijfers ken de ernst)

Probeer mijn best te doen nuchter en positief te blijven. Kalm en alles uit te zitten.
We gaan zien.
23 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Dagda
Dagda, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende