Hoi! Ik ben Sara, een meisje van 13 jaar, ik heb veel meegemaakt, ik heb onder andere een eetstoornis, ben depressief geweest, maar ik ben tegen alles aan het vechten! Eigenlijk vind ik een dagboekje stom en kinderachtig, maar ik denk dat het beter is om er toch een te beginnen...
Als ik had geweten dat het zo zou verlopen, dan was ik er nooit aan begonnen…
Anorexia. Één woord is genoeg om het schrikwekkende beeld van een plus minus 13-jarig, hulpeloos en liefst graatmager meisje voor ogen te krijgen. Niets is echter minder fout. Ana is meer dan dat, Ana is meer dan ribben of botten, meer dan eten of net niet eten. Ana draait om controle, om bewust zijn, om leven.
Overleven.
De wereld kent te weinig van eetstoornissen, er hangen te veel verdomd foute clichébeelden in de lucht. Anorexia is niet enkel het tengere meisje aan het infuus, of de frêle Mary-Kate, laat staan Lindsay Lohan of Nicole Richie. Anorexia is nu, ze is het één op de tien meisje wat je onopgemerkt passeert op straat, het is de vrouw voor je aan de kassa, het is de jongen in het park. Anorexia is overal, maar tegelijk nergens. Een undercover-operatie gedoemd te mislukken. En ik? Ik ben Sara, gewoon Sara, ten midden van dit alles slechts vier letters. Maar complex in haar eenvoud:
honderdachtenzestig centimeters hoop
En dit is mijn verhaal.