Vreemdgaan
Dit is mijn persoonlijke verhaal. Wat is namelijk het geval? Sinds een aantal weken ga ik vreemd. En dat is volledig nieuw voor mij. Wat is er gebeurd? Lees onderstaande…
22 november 2005
De langverwachte reünie van de Mavo is vandaag. Eigenlijk niet zoveel zin om te gaan. Het zal wel te druk zijn en de meeste van hen zie ik nog regelmatig. De rest kan me niet zoveel schelen. Ik had destijds al niet zoveel met hen, dus waarom nu wel.
Affijn, ’s-avonds toch maar ernaartoe. Het is verbazingwekkend hoe de groepjes van destijds zich weer gaan vormen. Ieder valt weer terug in zijn eigen rol. Ik hoorde nooit bij één groepje en zwerf dus maar wat rond. Wel gezellig overigens! Het blijkt toch nog een leuke avond te worden met zowaar nog een aantal bekentenissen van verliefheden. ‘Goh, had ik dat toen geweten’ is een veelgehoorde kreet.
Ook de schoonheden van destijds zijn er. Sommigen zien er niet meer uit, anderen blijven schatjes!! Ook –laten we haar Karin noemen- Karin is er. Ik ken haar van het werk. Ik vond haar destijds al een mooie meid en dat is in de loop van de jaren alleen maar beter geworden. Zo te zien vermaakt ze zich prima en ik ga verder met herinneringen ophalen met oud klasgenoten.
De avond gaat voorbij en het is tijd om naar huis te gaan. Maar wie wil er nu naar huis? Het is gezellig en er wordt afgesproken om verder te feesten in een kroeg in de stad. Buiten kom ik Karin weer tegen die heftig aan het zoenen is met een oud klasgenoot. He, denk ik, die is toch getrouwd? Maar goed, laat maar gaan. Het is ook wel grappig. Ik klets nog wat na met een aantal en besluit om ervandoor te gaan. Twee meisjes uit m’n klas zijn lopend en galant als ik ben bied ik ze aan om ze –op de fiets- thuis te brengen. Juist op dat moment komt Karin er aan fietsen en vraagt me of ik mee ga de stad in. ‘Ik kom later wel, ga maar alvast’ roep ik haar na, terwijl ik met twee volwassen vrouwen wegfiets.
Nadat ik de beide dames keurig heb thuisgebracht gaat de reis verder richting de stad. Ik kom in de bewuste kroeg en zie daar inderdaad een hele groep oud-klasgenoten druk in gesprek. Ik heb geeneens de tijd om m’n jas uit te doen en bestel een pilsje. Karin ondergaat op dat moment een versierpoging van iemand waarvan ik weet dat hij ook getrouwd is. Waar is iedereen toch mee bezig. Karin blijft lief lachen naar hem, maar houdt de boot af. Ik concentreer me inmiddels alweer op de rest van het gezelschap.
Plotseling staat Karin naast me. ‘Wilde je niet met me opfietsen?’ vraagt ze. ‘Moest even m’n galante ik laten zien’ antwoord ik en krijg vervolgens de mooiste glimlach te zien die ik me op dat moment maar kan wensen. Ik geef haar een zoen en kijk weer de menigte in. Karin staat nog steeds naast me als er een lekker nummer wordt gespeeld. Ik sla zonder bijbedoelingen mijn arm om haar middel en voor ik het weet zijn we verwikkeld in een erotische dans. Lichamen die langs elkaar schuren, lippen die elkaar net niet beroeren, hete adem. Mijn hand glijdt als vanzelf achterin haar broek. Ik voel geen onderbroek. Slechts het touwtje van de string. Het voelt heerlijk. Het voelt geil! Het is elektrisch. Dan dat allesbeslissende moment van lippen die elkaar beroeren. En dan is het gebeurd, de zoen is compleet. De wereld bestaat niet meer om me heen. Ik vergeet dat ik, een getrouwde man, temidden van mijn klasgenoten heftig aan het zoenen ben met iemand anders dan mijn vrouw.
Het gevoel wordt alleen maar heftiger. Het werkt als een lawine; niet te stuiten. We zoenen, graaien en slurpen elkaars geilheid. Plots ontwaak ik uit deze omhelzing en zie nog net de barkeeper die op het punt staat een emmer met ijsklontjes over ons heen te gooien. Net alsof we een stel parende honden zijn! Ik kan er niets aan doen, ik geniet met volle teugen. De vrijpartij zet zich voort achter een pilaar en van daaruit richting de garderobe. In een moment stel ik voor om naar buiten te gaan, maar ze weigert. Het is te koud. Ik geef haar geen ongelijk. Voel me beschaamd. Wat heb ik gedaan? Komt dit uit? En zo ja, wat voor consequenties heeft dit. Ik besluit om naar huis te gaan. Ik geef haar nog een laatste kus en vertrek, maar wel met een glimlach op m’n mond.
23 november 2005
Ik word wakker naast m’n vrouw en weet donders goed wat er de vorige ochtend is gebeurd. Vraag me af hoe ik me voel: schuldig of niet?! Gek genoeg, kan ik daar geen bevredigend antwoord op geven en besluit het af te wachten. Ook het feit dat er mensen moeten zijn geweest die iets moeten hebben gezien, maakt me onzeker. Wat als het uitkomt? Wat dan? Ook hierin besluit ik een afwachtende houding aan te nemen.
De hele volgende week kom ik Karin niet tegen op het werk. Dat is wel iets waar ik ‘last’ van heb. Ik voel wel degelijk iets van vlinders, maar besef met tegelijkertijd dat dat slechts van tijdelijke aard is. Het is toch logisch?: Je bent vreemd gegaan! Dat besef is dodelijk spannend. Wat doe ik als ik Karin weer tegenkom. Vragen, vragen, vragen. Zoals gezegd, ik zie Karin de hele week niet.
Dan de week daarop. Ik besluit de stoute schoenen aan te trekken en ga –met een smoes gereed- naar haar afdeling om te zien of ze er is. Dat blijkt zo te zijn. Ze is aan het werk en van een afstand geniet ik van haar. Ze is nog steeds mooi en ik weet nu ook dat ze heerlijk kan zoenen!! Ik weet tot hoe laat ze moet werken en besluit haar –zogenaamd onbedoeld- tegen het lijf te lopen. Ik positioneer me strategisch naast de uitgang van het gebouw waarvan ik weet dat ze die neemt. En inderdaad, daar komt ze! Ik doe net alsof ik druk in gesprek ben met iemand anders aan de telefoon en op het moment dat ze me voorbij wil schieten, leg ik de telefoon even naast me neer met de woorden: ‘…wacht even, kom zo bij je terug…’ om me vervolgens naar haar te richten. Ik kijk haar aan en zeg: ‘He Karin, nog bedankt voor afgelopen weekend. Ik heb het erg naar m’n zin gehad’, waarop zij antwoordt:’Ik ben blij dat je het leuk vond, moeten we nog een keer overdoen’. Overdoen!!?? In een waas loop ik terug naar m’n werkplek.
De volgende dag krijg ik een mailtje van haar waarin ze aangeeft dat ze het leuk vond dat ik zo genoten had. Ze wist nl niet hoe ik zou reageren. We maken een afspraak voor een bakje koffie later die week.
Dagelijks wordt ik nog geconfronteerd met de gedachte aan haar. Hoe ze eruit ziet, hoe ze zoent, hoe ze… Dan krijg ik als bij toeval vrijkaartjes in handen van één of ander feest. Ik vraag haar via de mail of ze daar ook naartoe gaat en krijg als antwoord dat ze met de afdeling op stap gaat. Die kans mag ik met niet laten ontglippen vind ik. Ik maak wat afspraken met wat vrienden en de date staat: Ik ga met de jongens vrijdag ‘een biertje pakken’!
De vrijdag kan niet snel genoeg komen. En dan is het zover.
22 november 2005
De langverwachte reünie van de Mavo is vandaag. Eigenlijk niet zoveel zin om te gaan. Het zal wel te druk zijn en de meeste van hen zie ik nog regelmatig. De rest kan me niet zoveel schelen. Ik had destijds al niet zoveel met hen, dus waarom nu wel.
Affijn, ’s-avonds toch maar ernaartoe. Het is verbazingwekkend hoe de groepjes van destijds zich weer gaan vormen. Ieder valt weer terug in zijn eigen rol. Ik hoorde nooit bij één groepje en zwerf dus maar wat rond. Wel gezellig overigens! Het blijkt toch nog een leuke avond te worden met zowaar nog een aantal bekentenissen van verliefheden. ‘Goh, had ik dat toen geweten’ is een veelgehoorde kreet.
Ook de schoonheden van destijds zijn er. Sommigen zien er niet meer uit, anderen blijven schatjes!! Ook –laten we haar Karin noemen- Karin is er. Ik ken haar van het werk. Ik vond haar destijds al een mooie meid en dat is in de loop van de jaren alleen maar beter geworden. Zo te zien vermaakt ze zich prima en ik ga verder met herinneringen ophalen met oud klasgenoten.
De avond gaat voorbij en het is tijd om naar huis te gaan. Maar wie wil er nu naar huis? Het is gezellig en er wordt afgesproken om verder te feesten in een kroeg in de stad. Buiten kom ik Karin weer tegen die heftig aan het zoenen is met een oud klasgenoot. He, denk ik, die is toch getrouwd? Maar goed, laat maar gaan. Het is ook wel grappig. Ik klets nog wat na met een aantal en besluit om ervandoor te gaan. Twee meisjes uit m’n klas zijn lopend en galant als ik ben bied ik ze aan om ze –op de fiets- thuis te brengen. Juist op dat moment komt Karin er aan fietsen en vraagt me of ik mee ga de stad in. ‘Ik kom later wel, ga maar alvast’ roep ik haar na, terwijl ik met twee volwassen vrouwen wegfiets.
Nadat ik de beide dames keurig heb thuisgebracht gaat de reis verder richting de stad. Ik kom in de bewuste kroeg en zie daar inderdaad een hele groep oud-klasgenoten druk in gesprek. Ik heb geeneens de tijd om m’n jas uit te doen en bestel een pilsje. Karin ondergaat op dat moment een versierpoging van iemand waarvan ik weet dat hij ook getrouwd is. Waar is iedereen toch mee bezig. Karin blijft lief lachen naar hem, maar houdt de boot af. Ik concentreer me inmiddels alweer op de rest van het gezelschap.
Plotseling staat Karin naast me. ‘Wilde je niet met me opfietsen?’ vraagt ze. ‘Moest even m’n galante ik laten zien’ antwoord ik en krijg vervolgens de mooiste glimlach te zien die ik me op dat moment maar kan wensen. Ik geef haar een zoen en kijk weer de menigte in. Karin staat nog steeds naast me als er een lekker nummer wordt gespeeld. Ik sla zonder bijbedoelingen mijn arm om haar middel en voor ik het weet zijn we verwikkeld in een erotische dans. Lichamen die langs elkaar schuren, lippen die elkaar net niet beroeren, hete adem. Mijn hand glijdt als vanzelf achterin haar broek. Ik voel geen onderbroek. Slechts het touwtje van de string. Het voelt heerlijk. Het voelt geil! Het is elektrisch. Dan dat allesbeslissende moment van lippen die elkaar beroeren. En dan is het gebeurd, de zoen is compleet. De wereld bestaat niet meer om me heen. Ik vergeet dat ik, een getrouwde man, temidden van mijn klasgenoten heftig aan het zoenen ben met iemand anders dan mijn vrouw.
Het gevoel wordt alleen maar heftiger. Het werkt als een lawine; niet te stuiten. We zoenen, graaien en slurpen elkaars geilheid. Plots ontwaak ik uit deze omhelzing en zie nog net de barkeeper die op het punt staat een emmer met ijsklontjes over ons heen te gooien. Net alsof we een stel parende honden zijn! Ik kan er niets aan doen, ik geniet met volle teugen. De vrijpartij zet zich voort achter een pilaar en van daaruit richting de garderobe. In een moment stel ik voor om naar buiten te gaan, maar ze weigert. Het is te koud. Ik geef haar geen ongelijk. Voel me beschaamd. Wat heb ik gedaan? Komt dit uit? En zo ja, wat voor consequenties heeft dit. Ik besluit om naar huis te gaan. Ik geef haar nog een laatste kus en vertrek, maar wel met een glimlach op m’n mond.
23 november 2005
Ik word wakker naast m’n vrouw en weet donders goed wat er de vorige ochtend is gebeurd. Vraag me af hoe ik me voel: schuldig of niet?! Gek genoeg, kan ik daar geen bevredigend antwoord op geven en besluit het af te wachten. Ook het feit dat er mensen moeten zijn geweest die iets moeten hebben gezien, maakt me onzeker. Wat als het uitkomt? Wat dan? Ook hierin besluit ik een afwachtende houding aan te nemen.
De hele volgende week kom ik Karin niet tegen op het werk. Dat is wel iets waar ik ‘last’ van heb. Ik voel wel degelijk iets van vlinders, maar besef met tegelijkertijd dat dat slechts van tijdelijke aard is. Het is toch logisch?: Je bent vreemd gegaan! Dat besef is dodelijk spannend. Wat doe ik als ik Karin weer tegenkom. Vragen, vragen, vragen. Zoals gezegd, ik zie Karin de hele week niet.
Dan de week daarop. Ik besluit de stoute schoenen aan te trekken en ga –met een smoes gereed- naar haar afdeling om te zien of ze er is. Dat blijkt zo te zijn. Ze is aan het werk en van een afstand geniet ik van haar. Ze is nog steeds mooi en ik weet nu ook dat ze heerlijk kan zoenen!! Ik weet tot hoe laat ze moet werken en besluit haar –zogenaamd onbedoeld- tegen het lijf te lopen. Ik positioneer me strategisch naast de uitgang van het gebouw waarvan ik weet dat ze die neemt. En inderdaad, daar komt ze! Ik doe net alsof ik druk in gesprek ben met iemand anders aan de telefoon en op het moment dat ze me voorbij wil schieten, leg ik de telefoon even naast me neer met de woorden: ‘…wacht even, kom zo bij je terug…’ om me vervolgens naar haar te richten. Ik kijk haar aan en zeg: ‘He Karin, nog bedankt voor afgelopen weekend. Ik heb het erg naar m’n zin gehad’, waarop zij antwoordt:’Ik ben blij dat je het leuk vond, moeten we nog een keer overdoen’. Overdoen!!?? In een waas loop ik terug naar m’n werkplek.
De volgende dag krijg ik een mailtje van haar waarin ze aangeeft dat ze het leuk vond dat ik zo genoten had. Ze wist nl niet hoe ik zou reageren. We maken een afspraak voor een bakje koffie later die week.
Dagelijks wordt ik nog geconfronteerd met de gedachte aan haar. Hoe ze eruit ziet, hoe ze zoent, hoe ze… Dan krijg ik als bij toeval vrijkaartjes in handen van één of ander feest. Ik vraag haar via de mail of ze daar ook naartoe gaat en krijg als antwoord dat ze met de afdeling op stap gaat. Die kans mag ik met niet laten ontglippen vind ik. Ik maak wat afspraken met wat vrienden en de date staat: Ik ga met de jongens vrijdag ‘een biertje pakken’!
De vrijdag kan niet snel genoeg komen. En dan is het zover.
07 dec 2005
- meld ongepast verhaal
-
roen (opgeheven op 23-08-2020)
woensdag 07 december 2005 14:27
ik zal d'r niet een al te lang verhaal van maken, maar dit is mijn mening:
je gaat vreemd, bent dus een klootzak, en ik hoop dat je vrouw er achter komt -
RoseRed
woensdag 07 december 2005 14:29
Ik ben het met roen eens, vreemdgaan doe je gewoon niet...
-
SweetBro
woensdag 07 december 2005 14:54
Of je laat dat ene intense uit de hand gelopen moment lekker voor wat t is, en bedenk je dat je voor je vrouw hebt gekozen, en niet haar. Als je vrijdag vreemdgaat, is er geen weg terug meer, dan gaat degene waarvan je houdt een enorme klap in haar zelfvertrouwen krijgen.
Vier je midlifecrisis ff op een andere manier, haal je motorrijbewijs, laat je haar groeien tot je er een staartje van kan maken en koop een stoere lere jas.. -
ZOMBIE (opgeheven op 14-6-2011)
woensdag 07 december 2005 15:51
Dit kan je gewoon niet maken tegenover je vrouw. Naar mijn mening begrijp jij de betekenis van de liefde niet helemaal. Liefde moet iets zijn wat je met ÉÉN iemand deelt, een speciaal iemand. Als die iemand toevallig dat neukmaatje van je is, ga dan weg bij je vrouw en doe haar dit niet aan.
Vreemdgaan als je net verkering met iemand hebt, oke. Iedereen doet wel eens (of niet). Maar als je getrouwd bent en dan ZO?! Denk eens twee keer na voor dat je wat doet. Uiteindelijk zal je je eigen rommel toch zelf moeten opruimen. -
Scarlet
woensdag 07 december 2005 15:57
'k Vind je eigenlijk ook wel een behoorlijke klootzak zonder respect voor z'n vrouw. Je bent getrouwd, hebt dat gedaan omdat je van d'r houdt, hou je dan ook bij een iemand. En als je dat niet kan, heb dan in ieder geval de ballen om het haar te zeggen of vraag een scheiding aan.
-
Woman26
woensdag 07 december 2005 16:38
Hey Foxxer. Allereerst van harte welkom op MD *wijst op bovenstaande reacties* Jeetje, wat zul je je welkom voelen
.
Ik snap wel een beetje hoe het allemaal gegaan is, je laat je meeslepen door het moment.....
Maarja (en ik zal het wat minder hard brengen), je moet 's avonds wél naast je vrouw kruipen en slapen (als je dat nog zou kunnen). Hoe kun je de vrouw, die je eeuwige trouw hebt beloofd, nog recht in haar ogen aankijken? Natuurlijk is het ook wel afhankelijk van het soort relatie die je hebt, misschien hebben jullie een open relatie met elkaar.
Maargoed, dat is niet aan de orde. Ik ben zelf van mening dat mensen vreemdgaan indien er iets goed fout zit in hun relatie. Overduidelijk dat je karin een übergeil wijf vind, maar hoe zit het met je eigen vrouw. Genieten jullie nog wel van jullie sexleven?
Goed, dit wordt een MD verhaal op zich, maargoed. Heel veel sterkte, en ik hoop voor je dat je sterk in je schoenen staat, welke kant je ook opgaat.
Suc6 en sterkte. -
Woman26
woensdag 07 december 2005 16:41
P.s. mag ik er nog even aan toevoegen dat wij "de jonkies" allemaal zo betuttelend doen terwijl de helft misschien niet eens weet hoe het is om in die situatie te staan? *wijst beschuldigend naar alle tieners*. niet dat ik het allemaal zo goed weet maar ik kan me daar wel een beetje aan ergeren.
-
Miss-Nk-
woensdag 07 december 2005 17:27
Jeetje..
Ik snap eerlijk gezegd niet dat je er zo van kan genieten..
Want je hebt vreemdgaan en vreemdgaan..
Zoals iemand al zei kun je je laten meeslepen in het moment en kan het gebeuren.. Maar dat je een verdere afspraak maakt.. Dat vind ik echt minders..
Mijn maag draaid om als ik denk dat zoiets mij zou moeten overkomen..
Maarja denk er goed over na.. -
Lara
woensdag 07 december 2005 18:01
Hi Foxxer,
Ook ik heet je gewoon welkom op MyDiary, MyDiary is er bij mijn weten voor mensen die online een dagboek willen bij houden en dat dan ook nog eens met andere (voor eventuele reacties) te delen.
In een dagboek schrijf je dingen voor jezelf, dingen die je misschien wel nooit met andere wil delen, echt persoonlijke dingen. Leuke maar ook niet leuke onderwerpen.
Het is misschien raar om te zeggen, maar ik heb van je verhaal genoten! Je schrijft in een leuke stijl, erg prettig te lezen en ook duidelijk daardoor zag ik het hele verhaal voor me afspelen.
Ik ben heel blij dat er weer iemand op MyDiary is gekomen die zo lekker duidelijk schrijft en ook boeiend want ik ben heel benieuwd hoe het afloopt en hoe je alles gaat aanpakken...
Misschien word het dan uit eindelijk een wijze levensles voor alle 'kids' en andere vervelend snel oordelende mensen (die nergens verstand van hebben)
Zo! hihi... dat is eruit!
Liefs Lara -
Nupergirl (opgeheven op 15-6-2009)
woensdag 07 december 2005 18:08
Ooomg, Lara, ik wilde t niet zeggen, mr ik vond t ook boejend om t lezen, [heel intens
] ja, ik weet t, haha, nee maar sirieus, je schrijft egt chill..
hoop dat je de beste oplossing vind
x. Owd -
Gewoon ik
woensdag 07 december 2005 18:44
Heey Foxxer,
Hier dan ook even mijn mening. Ik ben het volkomen eens met Woman26 en Lara. Van harte welkom op MD.
Ik hoop dat je het hier naar je zin gaat hebben, en als je geen zin hebt in reacties van 'je bent een klootzak' (want wat heb je daaraan) dan kun je ervoor kiezen om geen reacties te ontvangen op je verhaal, of je kunt in je lezerslijst (LL) schrijven (lijst waarin jij de mensen selecteert die je verhalen kunnen lezen), of helemaal prive.
Ik wil zeggen dat ik ook vind dat je schrijftalent hebt. Je schrijfstijl is erg boeiend, je schrijft duidelijk.
Ik ga me niet te zeer toespitsen op jouw situatie, tenslotte ben ik pas 19 en relatieloos, dus ik vind niet dat ik hierover kan oordelen (wat dat betreft ben ik het VOLKOMEN EENS met Woman26, oordeel niet als je zelf niet in de positie zit).
Wel wil ik even zeggen dat ik het vreemdgaan tijdens een huwelijk van dichtbij heb meegemaakt. Mijn vader heeft een vriend die tevens mijn aardrijkskundeleraar was. Zijn (inmiddels ex-)vrouw is een superlief mens (en vriendin van mijn moeder). Op een gegeven moment is zij erachter gekomen dat haar man vreemdging, met een jonge lerares Engels van mijn school. Langzamerhand begon de liefde tussen die twee te bloeien en onlangs zijn ze samen gaan wonen.
Ook hier ga ik me niet op toespitsen, maar zijn vrouw was er echt HELEMAAL kapot van, nog steeds trouwens. Een huwelijk dat kapot gaat, is vreselijk, maar helemaal als het via vreemdgaan gebeurt.
Ik zou zeggen, denk goed na. Ik begrijp wel dat je je door je emoties en verlangens laat meeslepen, maar het zal een nasleep houden.
Ik zou zeggen: hou het bij deze ene keer, of praat erover met je vrouw.
Veel succes! -
Carina
vrijdag 09 december 2005 17:25
Ik begrijp it gevoel De spanning en de opwinding Al die heftige intense gevoelens en dan het schuldgevoel..
Hoop voor jou je vrouw en je kids dat dit goed mag aflopen
kinderen hebben het zo moeilijk als hun ouders gaan scheiden
elkaar de schuld geven.. Heb it van dichtbij gezien
tis fout maar voelt tegelijk zo goed he weet wel dat je vroeg of laat er toch echt mee zult moeten stoppen Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt haar wel
mooie naam trouwens KARIN
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 okt 2006 Moana en Lara ( 4 )
- O 27 dec 2005 Ik vraag me af... ( 12 )
- O 27 dec 2005 De Kerstborrel ( 5 )
- O 22 dec 2005 De Kerstborrel ( 5 )
- O 20 dec 2005 En zo ging het verder... ( 6 )
- O 13 dec 2005 Het Vervolg ( 12 )
- O 09 dec 2005 Vreemdgaan: deel 3? ( 11 )
- O 09 dec 2005 Vreemdgaan: reactie tussenstuk ( 6 )
- O 08 dec 2005 Vreemdgaan: tussenstuk ( 33 )
- O 07 dec 2005 Vreemdgaan: deel 2 ( 12 )
- O 07 dec 2005 Vreemdgaan ( 12 )