Vreemdgaan: deel 2

Noot vooraf:
Voor al diegenen die mij hebben afgebrand in hun 'oordeel'; kijk eerst eens naar jezelf! Tuurlijk is het makkelijk om vanaf de zijlijn iemand volledig naar de verdoemenis te wensen. Het is ook geen pleidooi wat ik hier houd. Het is mijn persoonlijk verhaal! En voor diegenen die mij een hart onder de riem hebben gestoken: Dank! Ook al zijn jullie het er niet mee eens, jullie zijn in ieder geval open minded.

Maar nu het vervolg....

Inderdaad. De vijdag was aangebroken. Ik weet nu nog steeds niet waarom ik zoveel moeite heb gedaan om ook die vrijdag nog op stap te kunnen. Ik heb afspraken gemaakt met m'n vrienden, ik heb Karin nog ge-SMSt of ze wel uitging. Ik had werkelijk o-ve-ral rekening mee gehouden. Was het de spanning? Was het verliefdheid? De eerste: misschien, de tweede: waarschijnlijk niet. Al moet ik toegeven dat de gedachte aan de avond die komen ging me behoorlijk maagkrampen gaf.

Om 21.00 uur werd ik opgepikt door m'n maat en samen gingen we de stad in. Het was nog vroeg maar dat was geen probleem. Als we 'op pad' zijn kletsen we de wereld rond. We zijn dan net een stelletje wijfen. Roddel en achterklap [dames, ik begrijp jullie allemaal, hoor ;-)].

Nadat we een kroeg of vijf van binnen hadden gezien en de rest van de boys ons inmiddels was komen vergezellen vond ik het tijd voor een SMSje. "Waar ben je" vroeg ik. Binnen no time kreeg ik een mailtje terug dat ze nu nog met collega's (ook de mijne dus!) ergens zat en zo rond elf uur in een bepaalde kroeg zou komen. Toevalligerwijs dezelfde als twee weken terug, toen het allemaal begon. Na het lezen van dit berichtje draaide m'n maag twee keer om. Ik wist nl dat ik hoog spel aan het spelen was. Ging ik hiermee door of kapte ik het af nu het nog kon. De nieuwsgierigheid won het van de ratio en ik besloot om de jongens voor te stellen naar de 'bewuste' kroeg te gaan en aangezien het daar altijd gezellig is was de stemming unaniem. Ik voelde me gehaaider dan ooit!

In de kroeg aangekomen kon je over de koppen lopen. Allemachtig wat was het druk. Eerst maar eens voor iedereen bier halen. "Ik ga wel!" offerde ik me op. Dit gaf me namelijk een uitgelezen kans om ongestoord door de tent te banjeren op zoek naar... en toen zag ik haar. Ze stond te dansen met een jongen van het werk. Op dat moment moest ik even slikken. Ik hoorde de muziek niet meer, voelde geen gedrang meer en stond daar als aan de grond genageld. Karin, wat is ze toch godsgruwelijk mooi! Ik kwam weer terug bij de werkelijkheid toen ik de barkeeper hoorde vragen: "Yo, vandaag nog offuh...?!?" en deed m'n bestelling.

Bij de jongens aangekomen voelde ik de tweestrijd als nooit tevoren. Ik kon nu nog weg. Ga, ga!! zei m'n verstand en weer gaf ik toe aan de spanning door te blijven. Het is niet te geloven, maar dit was een spanning die ik al zeker tien jaar niet meer heb ervaren. De kick van 'het versieren', het SPEL! Hoe verder...?!?

Plotseling stond ze naast me. Karin, met haar donkerbruine kijkers, idem haar, heerlijke lichtzoete parfum, strakke modieuze kleding in een goddelijk lichaam wat in de verste verte niet van een 40-jarige vrouw kan zijn. Haar hand die de mijn licht stiekum beroert en vervolgens afdaalt naar dat kuiltje onder in m'n rug, waardoor de hormonen als bij een start van de 100m-sprint door m'n lichaam jagen. Ik voel me draaierig, ik voel me puber en voor een moment voel ik me gelukkig. Maar is dit geluk? Wie zal het zeggen, ik weet alleen dat ik van dat moment genoot!

Vanaf dat moment werd het spel gespeeld. Om ons heen stonden mijn vrienden, onze collega's en God weet wie nog meer allemaal. Ik draaide me naar haar toe en fluisterde in haar oor dat ik meer nog dan ooit ik haar nu zou willen zoenen, maar het niet deed. Ik wendde me van haar af en keek haar aan in haar ogen waarin je kunt verdrinken. Ze boog zich naar mij toe en terwijl ik woorden verwachtte uit haar warme adem kreeg ik een zachte lik in m'n oor. Ik dacht dat ik gek werd!

De avond vorderde en ogenschijnlijk waren we -voor de buitenwereld althans- gezellig aan het kletsen. In werkelijkheid waren we elkaar aan het opgeilen. Voorzichtig en omzichtig elkaar voelen en de spaanning opvoeren. Elkaar aankijkend zonder iets te zeggen. Aanvoelen wat de ander denkt en er niet aan toegeven. Gevaarlijk spel!!

Langzamerhand maakten steeds meer mensen aanstalten om naar huis te gaan. Het toeval wil dat Karin bij mij in de buurt woont en we dus dezelfde kant op moeten fietsen. We spreken af samen terug te fietsen.

03.30 Uur. Hoogste tijd. We stappen de kroeg uit de vrieskou in. Brr! hier word je op slag nuchter van. We stappen op de fiets en kletsen honderduit terwijl we ons naar het huis van Karin begeven. En lieve mensen, je kunt dit geloven of niet, maar op dit punt had ik -nog steeds- niet de intentie om verder te gaan dan wellicht een stevige knuffel en een romantische zoen. Het liep echter anders....

Bij haar thuis aangekomen vraagt ze me of ik wellicht nog een bakje koffie wil. Aangezien we midden in een conversatie zaten neem ik haar uitnodiging aan. De huiskamer is warm, de cv brandt en zo vanuit de vrieskou met de nodige alcoholische versnaperingen achter de kiezen ben ik op slag rozig. Laat die koffie maar, ik lust wel wat water zeg ik tegen haar en ze verdwijnt naar de keuken om een glas water te halen. Als ze weer binnenkomt -inderdaad met water!- sta ik op om het van haar over te nemen en terwijl we zo tegenover elkaar staan is het alsof alle grenzen vervagen. Wat zeg ik? Vervagen! Ze verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het is nu slechts het versmelten van lichamen, verlangens misschien wensen en wat al dies meer zij. Het is stomend.

Ik zal niet in details treden, want wellicht lezen er ook jeugdige lezertjes mee, maar geloof me: al met al heeft het bijna een uur geduurd. Hemels! En terwijl we naakt liggen na te genieten, vraagt ze me of ik spijt heb. Mijn enige en meest eerlijke antwoord is: Nee. Nee, nee, nee. Ik heb geen spijt [sorry jongens!]. Het was heerlijk, en misschien wel nodig. Hoezo nodig hoor ik jullie denken. Let op!

De dagen erna ben ik volgens mij een betere vader en een betere echtgenoot geweest dan ik me kan heugen. Ik heb weer plezier in m'n gezin, kan weer genieten van de dingen om me heen. Zag zogezegd de zon niet meer in mijn bestaan. Bullshit!! hoor ik een aantal denken. Nou, dat is jullie goed recht! Ik heb het er de afgelopen dagen nog regelmatig met Karin over gehad. Welliswaar via de mail, maar toch. Waarom is een maitresse in Frankrijk algemeen aanvaard en hier niet. Ook volgens de biologische wetenschappers zijn mannen van oorsprong niet monogaam. Ik geef toe, het is een cliche, maar ik heb het nu aan den lijve ondervonden. In de volksmond 'ga ik vreemd', maar waarom voelt dat niet zo? Ik houd nog zielsveel van mijn vrouw en kinderen en hoop bij alles wat me heilig is dat ze van deze escapade nimmer lucht krijgen, maar ik sluit niet uit dat het niet meer gebeurt. Maakt mij dat een slecht mens? Ik vind van niet! Sterker nog.....

Ik heb voor morgenochtend 10.00 uur weer met Karin afgeproken, bij haar thuis.....

Wordt vervolgd?

07 dec 2005 - meld ongepast verhaal

foxxer, man, 61 jaar

*.Angel.* woensdag 07 december 2005 21:14
Ik hoop voor je dat je je realiseert waar je mee bezig bent, en verder zal ik er nx over zeggen, ik ken je verder niet, ik weet je gedachte over zoiets niet, dus ik bemoei me er niet mee.
suusje woensdag 07 december 2005 21:31
Goh, ik blij dat ik niet jou vrouw ben!
wilnie woensdag 07 december 2005 21:43
Jah nou zit je erin. Begrijpelijk ik weet ook niet wat goed is. Maar goed hoe kom je er weer uit. Je vrouw gaat dit niet leuk vinden. Maar goed je hebt zelf ook een leven. Moeilijk hoor, ik heb het zelf ook gehad dat verliefd zijn, maar deed er niets mee. Soms leek het wel alsof ik diegene zo beet kon pakken. Dan liet ik me gaan maar op het eind was er lucht. Heel pijnlijk. Maar nu je er zo inzit??? Ik kan je geen advies geven. Hoe voel je je nu in de relatie tot je vrouw? Wat vind je zowiezo het belangrijkst in een relatie? Hebben jullie dat? Wat valt er te realiseren? Is er goede communicatie? (misschien helpt het als je jezelf wat vragen stelt). Wat wil je er op termijn mee? Wat vind je ervan als je vrouw zoiets doet? Of Karin? Kun je mediteren? Probeer het maar eens.
Gewoon ik woensdag 07 december 2005 21:45
Zelfde mening als *Angel*. Ik veroordeel je niet, maar ik hoop wel dat je je realiseert wat je je vrouw aandoet.
Even een nuchter vraagje.
Hoe zou jij reageren als je erachter kwam dat zij zoiets zou doen?
*Princess* woensdag 07 december 2005 22:19
Hmm nu ik t zo lees snap ik hoe je je voelt. Ik hoop dat het je niet gaat verscheuren. Doe voorzichtig en doe alleen dingen waarvan je zeker weet dat je ze wilt. Ik kan er niet veel meer over zeggen. Ik begrijp waarom je het doet maar ik sta er niet helemaal achter. Maar t is jouw leven en je bent een volwassen vent. Doe wat je goed dukt ik hoop dat je gelukkig blijft
Paper life donderdag 08 december 2005 02:17
Ik vind het een verademing dat je zo open en eerlijk bent. Ik ga niet zeggen dat ik goedkeur wat je doet, want volgens mij heb je als vrouw altijd in je achterhoofd dat stemmetje zitten dat zegt: 'wat als het mijn vriend/man zou zijn en ik zou er niets vanaf weten...' Ik ben zelf denk ik altijd al bang geweest dat mijn vriend vreemd zou gaan en kennelijk kan dat dan zo gebeuren.

Dit is absoluut niet om jou aan te vallen of wat dan ook hoor! Iedereen leeft zijn leven zoals hij/zij het zelf wilt leven en denkt dat het goed is. Ik heb de wijsheid ook niet in pacht.

In ieder geval welkom en ik hoop dat we nog veel van je verhalen mogen genieten, want dat heb ik dan wel weer gedaan. Ik vind dat je een leuke schrijfstijl hebt en zoals ik al eerder zei heel open en eerlijk en dat waardeer ik!

Paper life
Woman26 donderdag 08 december 2005 09:04
Als aanvulling op de reacties van Lara en Gewoon ik bij je eerste verhaal; ik vind het heerlijk je verhalen te lezen.

Een iets anders. Heb je het boek "Er komt een vrouw bij de dokter" van Kluun wel eens gelezen? Dit boek zal voor veel herkenbaarheid zorgen bij jou.

In ieder geval. Ik ben zelf ook niet heilig, ik ben in (samenwonende) relaties ook wel eens vreemd gegaan, dus wat dat betreft begrijp ik heel goed wat je voelt (of voelde) ondanks dat ik niet zo lang een relatie had als dat jij nu hebt.

Ik denk dat je op een gegeven moment in een soort tweestrijd gaat komen. Ga je verder met je vrouw? Of kies je voor een ander soort leven? Dat is heel moeilijk. In het verleden heb ik het van dichtbij meegemaakt, mijn collega was getrouwd en had 4 kinderen, uiteindelijk heeft hij toch voor zijn vriendin gekozen en is gescheiden. Ik hoop voor jou dat het een tijdelijke bevlieging is en dat het je ogen heeft geopend dat je zult gaan vechten voor je huwelijk. Het is aan jou om het op te biechten of niet. Besef wel dat als je hiermee doorgaat dat je gevoel voor "Karin" alleen maar sterker gaat worden terwijl je innerlijk verscheurd gaat worden.

Nogmaals, het is helemaal aan jou, maar ik zou ook goed nadenken wat je op het spel zet, een huwelijk, kinderen etc. voor spanning?

Ik wens jou veel sterkte toe en ik ben erg benieuwd hoe het afloopt.

groetjes,

Woman

P.s. ik wil er nog even aan toevoegen dat ik je absoluut niet veroordeel. Het is jouw leven, de enige die jou gelukkig kan maken dat ben je zelf.
SweetBro donderdag 08 december 2005 11:41
Ah, de daad was al verricht, ik had gedacht dat je nog voor een keuze stond, en daarom was mijn eerdere reactie fel, beter iemand te waarschuwen voor iets gebeurd dan de consequenties moeten dragen later, het was meer bedoeld als wakkermaker verder, geen veroordeling.

Waar je wel voor moet oppassen is dat je maitresse niet een te groot deel van je leven gaat uitmaken, in mijn ogen gaat je gezin toch echt eerst, dat is iets waarvoor je hebt gekozen. Ik kan niet uit eigen ervaring zeggen of ik zou vreemdgaan of niet, maar voor zover mogelijk ben ik er niet voor. Het is verder jouw leven, maar het grootste gedeelte van je leven is je gezin, blijf dat onthouden.

En alsnog welkom hier.
Lizzy donderdag 08 december 2005 15:06
Ik kan je best goed begrijpen dat je het spannend vind.
maar wat ik hier altijd het verradelijke aan vind is dat je iemand anders, waar je zielsveel van houdt, zo ontzettend kunt kwetsen hierdoor.
Want mocht het ooit uitkomen, dan denk ik dat je je vrouw kwijt zult zijn en misschien ook nog wel je kinderen.
Ik zou er gewoon nog eens goed over nadenken, nu zijn de gevolgen misschien nog te overzien.
Scarlet donderdag 08 december 2005 15:14
Ik heb aan de andere kant gestaan. Mijn ex is vreemdgegaan. En ik kan nooit in woorden uitdrukken hoe onnoemelijk veel pijn dat deed, en hoeveel last ik er nog steeds van heb. Ook al is het inmiddels al meer dan een jaar geleden, ik heb daardoor zo'n enorme klap gekregen dat ik mannen niet meer vertrouw, en me steeds weer terugtrek uit relaties, ook vriendschappelijke, puur omdat ik de angst heb dat het me nog een keer gebeurt.

Sta er wel heel goed bij stil dat je een leven verruïneert, voor je eigen plezier.
Dionysian donderdag 08 december 2005 17:26
héa,ik kom je niet afkraken hoor
Vreemd gaan,helaas kan het gebeuren,ikzeg natuurlijk niet dat ik hetgoedvind,
maar ik hb zelf ook die fout gemaakt,met iemand anders zoenn,
ikhad er veel spijt van,nu nog,ik kan mezelf nog steeds niet vergeven,
Wat ik je wil aanraken(je hoeft het natuurlik niet te doen he:)
Wees eerlijk met die persoon waar je meeheb,
Waarheid komt altijd bovenwater

Veel sterkte,,
en Succes
Kúsja Dionysian
Blubheid* (opgeheven op 10-6-2008) vrijdag 09 december 2005 13:52
Pff, ik heb net even al je verhalen zitten lezen. Wat een enorme spanning moet er door je lichaam heen zijn gegaan zeg. En de tweestrijd die (naar mijn idee) door je heen zal zijn gegaan. Ik begrijp het wel, al valt het zoals vaker gezegd niet goed te praten. Misschien is het maar goed dat je er geen spijt van hebt, zo heb je ook niet zo veel kans dat het de rest van je leven aan je blijft vreten. Mijn motto dan ook: Heb geen spijt. Het lijkt me voor jou heerlijk om zoiets ervaren te hebben. Tegelijkertijd is het oneerlijk tegenover je vrouw en natuurlijk ook je kinderen. Maar het is nu gebeurt en je bent verantwoordelijk voor je eigen keuzes. Ik vind ook niet dat de mensen die hier hebben gereageerd (en opandere verhalen) mogen zeggen dat je een 'klootzak' o.i.d bent, daarvoor zouden ze zich eerst in jou situatie moeten verplaatsen. Eigenlijk is het ook wel verradelijk dat je er van genoten hebt.. Misschien is dat juist een uitnodiging om het nóg een keer te doen. En dan ga je toch de verkeerde richting op.
Kijk dus uit.
En Follow your heart!

Take care.
x.

O 30 okt 2006 Moana en Lara ( 4 )
O 27 dec 2005 Ik vraag me af... ( 12 )
O 27 dec 2005 De Kerstborrel ( 5 )
O 22 dec 2005 De Kerstborrel ( 5 )
O 20 dec 2005 En zo ging het verder... ( 6 )
O 13 dec 2005 Het Vervolg ( 12 )
O 09 dec 2005 Vreemdgaan: deel 3? ( 11 )
O 09 dec 2005 Vreemdgaan: reactie tussenstuk ( 6 )
O 08 dec 2005 Vreemdgaan: tussenstuk ( 33 )
O 07 dec 2005 Vreemdgaan: deel 2 ( 12 )
O 07 dec 2005 Vreemdgaan ( 12 )

vorige volgende