Vreemdgegaan.

Ze zag er zo mooi uit, toen ze aan mijn deur stond. Ik wist vanaf dat moment al dat het heel erg moeilijk zou worden om me in te houden. Meteen een goede test of ik nou echt die trouwe jongen ben, waarvan iedereen denkt dat ik het ben. Ik vraag haar of ze nog binnenkomt of dat ze het buiten ook wel prima vindt en doe een stap opzij. Wanneer ze me met een lach voorbij loopt, strijkt een heerlijke zoete geur neer op alles wat ze achter zich laat. Ook op mij. Alsof God zelf mij aan een persoonlijke test onderwerpt door mij bloot te stellen aan deze heerlijke geur, in combinatie met dit heerlijke schepsel. Haar donkere krullen deden me erg denken aan een goede vriendin van mij, maar dat was ze zeker niet. Eigenlijk ken ik haar helemaal niet zo goed, een paar keer mee gepraat, wat gelachen en een keer of 2 de stad mee in geweest voor een cadeautje voor de een of een shirtje voor de ander. Toen al vond ik haar bijzonder leuk, en had ik graag wat vaker met haar afgesproken. Ik had verwacht dat die gevoelens, nu ik ‘officieel’ een vriendin heb, wel veranderd zouden zijn. Stomme ik.

Aangezien op het meisje, de kat en ik na er niemand thuis is vraag ik haar of ze beneden wilt zitten. Normaal verdwijn ik met mijn bezoek het liefst meteen richting mijn kamer, maar nu kon ik op mijn gemak beneden zitten. ‘Een glas water, alsjeblieft’ antwoordde ze op mijn vraag, wat ik voor haar in een glas kon donderen. Nonchalant als ik over wilde komen, liet ik 1 van de glazen uit mijn handen donderen toen ik het uit de kast pakte. Een lief lachje en de vraag of haar hulp nodig was. Dat was het niet. Een paar scherven zijn niets dat niet onder een bank geschoven kan worden. Inmiddels ligt daar toch al een heel ‘Nonchalantie’ servies. Uiteindelijk lukte het me om het water in een glas te doen en het glas naar de tafel waar we zaten te brengen.

Na wat gepraat te hebben, besloten we om een film te kijken. Aangezien al mijn films boven staan moestten we even naar boven lopen om er 1 uit te zoeken (nu bedenk ik me pas dat ik dit als héle slechte versiertruc kan gebruiken). Eenmaal op mijn kamer kwam de geur weer opzetten. Wat een ongelofelijke geur. Nog nooit had ik zoiets geroken. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Terwijl ze naar de DVD’s stond te kijken ging ik achter haar staan. Met een stemmetje dat schreeuwde: ‘Lul, wat doe je nu?’ legde ik mijn handen op haar zij, en mijn kin op haar schouder. Nog altijd hetzelfde stemmetje dat me zei dat dit niet kon. ‘Dit kan niet’ mompelde ik. Ergens hoopte ik dat zij het niet zou horen. ‘Ik weet het’ antwoordde ze, zachtjes. Terwijl ze dit zei legde ze haar handen op de mijne en draaide zich om. ‘Maar toch gebeurt het’ voegde ze eraan toe. De ‘90%-10%’ regel van Hitch (Will Smith) blijkt ook door vrouwen uitgevoerd te kunnen worden. Haar lippen, op korte afstand van de mijne. Zo onweerstaanbaar, zo uitnodigent. Ik kon het niet weerstaan.

Niet veel later lagen we op mijn bed, kledingstukken uitgetrokken en verspreidt over de imitatie houten vloer van mijn kamer, slordig afgewerkt aan de randjes. De warme naden van het ‘hout’ hield de stukken gevangen, zodat ze nog even zouden blijven liggen. Zo dacht ik op dat moment ook. Ik probeerde mooie woorden te verzinnen voor de gruwelijke overtreding die ik net maakte. Een tackle met gestrekte been op de scheen van de kersverse relatie die nog geen week oud is. Wat ben ik een oetlul, wat is zij een hoer. Wat doet ze hier eigenlijk? Waarom doet ze zo haar best om zo aantrekkelijk te zijn? Waarom trapte ik er in? Nog nooit heb ik me zo klote gevoeld, zo’n eikel. Het meisje, wie dol blij was toen ik haar een met hartjes bedrukt kaartje gaf, zal gebroken worden. Waarschijnlijk ligt ze nu onze volgende ontmoeting te romantiseren. Wat moet ik doen? Wat moet ik vertellen en wat niet? Wat voel ik me ongelofelijk klote.

Gelukkig ging niet veel later mijn wekker, en mocht ik vanmorgen, zonder écht vreemd gegaan te zijn, met een schoon geweten aan het werk, maar zoiets blijft toch hangen. Nog nooit heb ik zo fijn en naar tegelijk gedroomd. Het was een nacht, die je normaal alleen in films ziet.

Cheers,

Joint.
14 sep 2009 - bewerkt op 16 sep 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende