Wegwezen, nu het nog kan!

Gisterochtend bij de bushalte. Ik sta daar te wachten met een paar mensen totdat de bus komt.
Onder hen een jong stelletje. De ene een jongen aan het eind van de pubertijd. Je kent het wel, net z'n groeispurt achter de rug, lange armen en benen waar hij nog niet mee overweg kan. Oogt altijd onhandig en slungelig.
Het meisje is haar puppyvet nog niet kwijt. Ouderwets brilletje op, bloemetjesjurkje aan.
Erg blij dat ze iemand in haar netten heeft weten te strikken.
Mijn inschatting? De jongen had geen schijn van kans te ontsnappen..

Ze staan naast elkaar. Het meisje laat geen kans onbenut om aan de arme jongen te frunniken.
Mag ze van mij, maar of die jongen zo blij is, hij kijkt stuurs voor zich uit.
Van narigheid gaat 'ie zitten, in de hoop dat hij dan bij haar klauwen uit de buurt is. Tevergeefs.
Ze pulkt gewoon door. Nu aait ze voortdurend door z'n haar. ''Voelt of ik brood sta te smeren.''
''MÛH.'' nahnah
Als ze haar hand eindelijk weer uit z'n haar haalt, ruikt ze verstolen aan haar vingers..

Net wanneer ik denk dat het voor die arme stumper niet genanter meer kan worden, begint ze hem kusjes te geven.
Op z'n kruin..Alsof het een baby is die ze staat te vertroetelen..
Dan komt de bus aangereden. Goddank, want ik voel een lachkriebel opkomen.
De jongen schiet overeind, zichtbaar opgelucht. Dan heft ze nog even gauw haar hoofd naar 'm op.
Lipjes getuit. Hij zucht en bukt zich toch gehoorzaam. *Smak*
''Hé, niet zo hijgen, mijn bril beslaat. nahnah
Ik bijt op mijn tanden, om niet in de lach te schieten EN om die jongen niet toe te schreeuwen : WEGWEZEN, NU HET NOG KAN!! Neem desnoods een opblaaspop ter vervanging..Alles beter dan DIT!
knipoog
20 jun 2010 - bewerkt op 07 sep 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende