Winkelstraat

Soms vraag ik me af waarom ik een van de enigen ben die in de winkelstraat met de fiets aan de hand loopt. Er staan namelijk bordjes, dat je niet mag fietsen binnen bepaalde uren. Maar iedereen fietst gewoon. Ik niet. Ik vind het eigenlijk wel leuk, om lopend door de winkelstraat te gaan. De cultuur op te snuiven. Kijken welk winkelpand nu leegstaat en welk winkelpand er nog mooi uitziet. Ik merk altijd dat ik een stuk jonger ben dan het gemiddeld winkelend publiek. Misschien ligt het ook aan de tijd dat ik het dorp in ga.
s' Ochtends, vroeg op de middag, op een werkdag, als de meeste mensen werken of naar school gaan. En dan gaat iedereen die al van hun pensioen geniet op een terrasje zitten, naar de Zeeman, een bloemetje of een nieuw parfum kopen. En ik loop rond, met de fiets aan de hand.

'We hebben weer lieve nieuwe cavia's en konijntjes!' staat er op een bord voor de dierenwinkel. Ach, wat lief. Ik wil wel een konijntje aaien, denk ik. Of er eentje meenemen. Maar dat zou een beetje apart zijn. We hebben geen konijnenhok meer. Of eten, of hooi, of stro, of zaagsel of etensbakjes. Er is geen plaats meer voor een pluisje. Dus ik loop door.

De Bakker Bart biedt hun ontbijt aan voor twee euro en vijftig cent. Er loopt een vrouw met een klein kindje de boekwinkel binnen en het is voor het eerst druk in de natuurwinkel.
Ik ga naar de drogist, de drogist waar ik zeven maanden gewerkt heb, en de assistent-manager begroet me met een 'Goedemiddag', zoals ze dat bij iedereen doet. Ik pak zes bussen doucheschuim, want het is in de aanbieding en mijn moeder wil het hebben. Als ik het afreken bij de assistent-manager, dringt het tot me door: ze herkent me niet. Ik ben gewoon een klant. Ik durf er niets van te zeggen. Ik reken af en stop alles in mijn rugzak, met het bonnetje. En daar ga ik weer, met zes flessen doucheschuim in mijn rugzak in mijn fietskrat.

Voor de supermarkt zit een man gebrekkig accordeon te spelen. Het klinkt als een Sinterklaasliedje. Ik heb het de rest van het uur in mijn hoofd zitten. Ergens voor dezelfde supermarkt staat een jongen met een stapel Volkskranten die hij hoogstwaarschijnlijk bij mensen kwijt moet. Een man is in gesprek met hem. Iets over dat het een goede deal is.
En een mevrouw staat in de kortingsbakken van de lingeriezaak te kijken. Dertig procent korting, staat er. Nog steeds onbetaalbaar waarschijnlijk. Ik pik een denkbeeldig traantje weg.

Iemand roept: 'Hé, lang niet gezien!'
En een vrouw reageert enthousiast: 'Zeg, hoe is het met jou?'
En ik fiets weer richting huis. De slijterij heeft een aanbieding: als je een-of-andere hoeveelheid drank van een-of-andere soort koopt, krijg je er gratis haring bij! Nou ja, bonnen voor haring. De haring moet je namelijk bij de viszaak aan de andere kant van de winkelstraat halen. Ik vraag me af wie dit bedacht heeft.

Zes bussen doucheschuim. Mijn moeder is er blij mee.