Van alles

Ik kan al wat sneller lopen. Een paar minuutjes maar, maar het is iets. 6,5 kilometer was het vandaag.
Bijna elke keer dat ik ga lopen is er wel een of andere hond die óf recht op me af loopt met een gigantische stok óf met me mee gaat lopen, waarop het baasje gefrustreerd begint te roepen.
Het zal wel aan mij liggen, maar ik denk dat je beter je hond aan kan lijnen als ‘ie elke hardloper die ‘ie ziet lastig gaat vallen. Sommige mensen roepen nog “Sorry!” en andere negeren mijn nerveuze gegiechel als ik zo’n hond met een stok moet ontwijken. Ze zijn het blijkbaar gewend. Of het boeit hen niet wat hun hond doet. Dat kan ook.

Het is nu iets langer dan een maand sinds ik mijn haar voor het laatst heb gekamd. Dat klinkt misschien raar, maar ik heb blijkbaar redelijk wat krullen of slag die ik dan vermoord met de kam. Er zijn heel veel verschillende adviezen en “regeltjes” voor mensen met krullend haar en ik ben maar een blutte student die het doet met wat ze heeft en dat is wat haarmousse die ik nog had staan, shampoo en conditioner van de natuurwinkel en een grote goedkope pot gel die ik bij de sectie voor kroeshaar heb gepakt, want die was maar een paar euro. Dus tegenwoordig kam en borstel ik mijn haar niet meer, knijp ik het na het wassen heel vaak tot een soort krul, gooi ik er mousse en veel gel in en dan föhn ik met een diffuser, zo’n opzetstuk voor krullen, tot het droog is. Ik zet gewoon de warme stand aan. Anders sta ik daar een halfuur, ondanks dat mijn haar tegenwoordig kort is. Het schijnt niet te mogen. Evenals je haar drogen met een normale handdoek. Maar regels zijn er om verbroken te worden. Ik vind dit al véél moeite voor mijn kapsel. In theorie zouden mijn krullen (eigenlijk is het slag) mooier moeten worden hoe langer ik dit doe, maar, ik weet niet, misschien heb ik gewoon slag en is dit het leven, misschien moet ik toch mijn haar met de koude stand föhnen en het drogen met een oud T-shirt want gewone handdoeken beschadigen je haar!!!
Voor nu houd ik het wel hier bij. Ik vond natuurlijke shampoo en conditioner gebruiken en maar twee keer per week wassen altijd wel genoeg liefde voor mijn haar.
Ik had ook een tijdje een uitgebreide skin care routine en toen kreeg ik eczeem en besloot ik om elke ochtend en avond mijn gezicht met een washandje met water te wassen en alleen ‘s ochtends dagcrème op te doen en nu is alles een stuk beter.
Vrouwzijn word soms erg ingewikkeld gemaakt en ik weet niet in hoeverre alles echt helpt.

Ik begin weer trek te krijgen, want ik heb vandaag dus hardgelopen en dan heb ik een stuk meer trek die hele dag. Ik heb wel braaf worteltjes en hummus in huis gehaald. Het is iets. Ik heb zo’n zin in aardbeien, maar daar is het het seizoen niet voor. Ik zou willen dat ik geen extra trek kreeg na hardlopen, maar mijn lichaam heeft gelijk, want ik moet gewoon meer eten op dagen dat ik sport.
Ik keek laatst met een vriendin naar groepslessen bij de sportschool op campus. Er was een sport waar in de beschrijving stond dat deze sport beoefenen voor een strak, slank lichaam zou zorgen. Daarnaast zou je tot 900 calorieën kunnen verbranden met één les.
Ik vond dat verontrustend. Dat je niet sport omdat het goed voor je is, of omdat je het leuk vind om te doen, of omdat je er sterker van wordt, nee, je sport voor een “slank” lichaam en omdat je extreem veel calorieën wilt verbranden. Dat is hoe ze het adverteren. Getver.

We hebben zo’n hele cultuur waar sporten samenhangt met afvallen en mijn moeder denkt ook op een of andere manier dat ik sport om af te vallen. Nee, ik wil tien kilometer kunnen hardlopen en mijn conditie wat meer opbouwen. Het in de natuur zijn is ook fijn.
Als ik dan ongezouten nootjes eet na het hardlopen, krijg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik het er weer allemaal aan eet.
Want het is blijkbaar niet de bedoeling dat ik mijn lichaam genoeg energie geef om normaal te functioneren en op gewicht te blijven? Want een handje ongezouten nootjes is heel ongezond? Als ik drie kwartier heb gesport, moet ik toch iets extra’s eten?
Ik kan me er kwaad om maken, maar ook omdat ik weer denk: misschien heb ik het verkeerd, misschien moet ik toch afvallen, want al die modellen die sportbeha’s dragen op de sites hebben niet zulke volle bovenbenen en ik wel en ik begin me weer voor die benen te schamen als mijn date ze heel lief masseert tegen de spierpijn.
Maar als je trek hebt, moet je eten, dus ik ga nu weer wat eten. En mijn moeder wat meer negeren. Wat meer Lizzo opzetten. Straks champignons schoonmaken en snijden en dan pastasaus maken met veel groente. Die laatste twee dingen kan ik combineren.
Ik zou willen dat ik niet zo makkelijk beïnvloedbaar was, maar het is gelukkig alweer februari, dus de overvloed aan reclames over afvallen en sporten is voorbij en ik denk dat dat ook helpt.
En mijn scriptie geeft me ook iets anders om op te focussen (en over te stressen).

Ik ga tegenwoordig één keer per week naar de kringloop, om voor sportkleding te kijken, maar het assortiment is altijd zeer klein. Dit keer zag ik wel een vest, maar hij was een stuk te groot. Ik ben misschien ook te klein voor het kleine assortiment.
Het is best erg dat ik me zorgen maak om mijn bovenbenen en een alinea later kan zeuren over hoe er niets in maat 36/38 is. Dat is een best kleine maat, daarom is het er amper. Wat zeur ik?
Ik heb wel drie bloempotten meegenomen voor €1,50. Voor al die pepers die nu ontkiemd zijn. Het zijn er zes. Ik dacht niet dat ze allemaal zouden leven; Ik zal er een paar moeten laten verdwijnen. Vandaar de drie potten. Dit klinkt morbide.
Ik kan er misschien een paar cadeau geven, anders. Dan moet ik nog wat meer potjes kopen.
Dan verdwijnt er maar één.
Om nooit meer terug te worden gevonden.