Griepje.

In tijden dat er niet zoveel aan de hand is en/of het druk is, schrijf ik niet. Ik denk dat er hier sprake was van; het leven ging zijn gangetje, maar ik had ook genoeg te doen. Zo heb ik mijn eerste statistiektoets een beetje verknald. Gelukkig telt 'ie niet mee als je een onvoldoende hebt. Het betekent wel dat ik meer tijd moet besteden aan statistiek. Daarnaast ben ik nog bezig met mijn scriptie, wat ook zijn gangetje gaat, maar ik heb er afgelopen week niet aan gezeten omdat ik een toets had én griepverschijnselen.

Ik voel me niet dermate slecht dat ik zou zeggen dat ik griep heb, maar misschien ben ik in de ontkenningsfase met mijn spierpijn over mijn hele lichaam, het warm en dan weer koud hebben, spontane hoofdpijn die dan weer verdwijnt en algemene vermoeidheid. Oh, en ik ben verkouden en zweet me te pletter. Maar ik doe nog de boodschappen en ga naar mijn colleges en in de middag lig ik wel in bed Pokémon te kijken, want, ja, dan ben ik opeens moe en ik heb dus teveel symptomen van griep om te gaan sporten en zo.

Mijn date, die gepromoveerd is tot 'mijn vriend', bood al aan om me een massage te geven, waarschijnlijk omdat ik elke keer dat ik hem zie hem een schoudermassage geef. En toen appte 'ie me dat 'ie ook ziek begon te worden. Dus straks zijn we allebei ziek. Mijn hele lichaam doet nu al twee dagen pijn en ik ben het een beetje zat. Alles is spierpijn. Zelfs mijn handen zijn stijf.
Maar nee hoor, ik heb geen griep, nee, ik ga gewoon naar college morgen om negen uur en dan ben ik in de middag dood en ga ik fruit eten bij mijn vriend die hopelijk niet ziek wordt en me gewoon een massage kan geven voor mijn arme, pijnlijke spieren en dan ga ik weer naar huis.
Het voelt alsof ik twintig kilometer heb gelopen.

Ik heb wel mijn eerste bijna acht kilometer gelopen. 7,7 kilometer in 51 minuten. Dat ging best snel ook. Maar ik heb deze week nog niet gelopen en daar voel ik me een beetje slecht over, ook omdat ik niet weet wanneer ik weer wél kan lopen. Maar de tien kilometer komt in zicht. Ik kan weer een stukje schrijven over de zoveelste hond die me voor de voeten liep, maar dat weten we nu wel. En ik gilde en het baasje deed niets, bla-die-bla. Zoals altijd.
Maar nu heb ik dus spierpijn door, gewoon, het bestaan, dus ja, dat. Even doen alsof ik niet een fitgirl ben geworden. Bijna.

Mijn vriend is 'mijn vriend' sinds dit weekend, toen ik hem vroeg of ik hem mijn vriend mocht noemen, ja, dus, nu noem ik hem zo. Hij gaf alleen niet om een datum of zo. Ik wel. Dus die houd ik in mijn achterhoofd en dan ga ik hem die dag lastigvallen, over een jaar dan. Als we het zo lang met elkaar volhouden. Ik loop weer eens op de zaken vooruit.
Hij kwam hier en ontmoette mijn kat, die op zijn schoot in slaap viel en hij schilde en sneed de appels en ik maakte de appeltaart. Mijn ouders waren een weekendje weg. We waren ook nog sushi gaan eten. Het voelt al alsof we een beetje een stelletje zijn.

En dan hebben we het ook over zijn wietgebruik, correctie, hij begint over zijn wietgebruik en dat als we vaker afspreken hij écht wel een keertje gaat blowen en dat dat écht wel gaat gebeuren, dus dat ik daar rekening mee moet houden.
Ik denk: ik zie wel. Ik ga niet meedoen, dat weet hij ook. Ik vraag me af hoe het dan is om met mij om te gaan en hoe het dan is om met hem om te gaan en of ik me er wel comfortabel bij voel. Maar ik zie wel. Ik kan niet gaan zeuren voordat ik het meegemaakt heb. En ik weet ook wel dat als hij mensen uitnodigt ze vaak gaan blowen, dus als ik er ook een keertje ben, zal ik dat ook meemaken, dat soort dingen, ja, dat gebeurt, ja.

Straks vind ik het helemaal niks en voel ik me er maar ongemakkelijk bij. Ik vind het idee eerder niets en daarnaast vroeg hij me laatst over mijn kennis van wietverslaving, omdat ik een vak over verslaving had gedaan en daardoor begin ik me een beetje zorgen te maken.
Maar hij had een hoger cijfer voor het tentamen dan ik, dus ik denk dat hij gewoon geïnteresseerd was. En hij werkt. En sport. Doet meer met zijn leven dan ik. Dus. Ja.
In mijn brein is het alleen: wiet = drugs en drugs = slecht.
En ik weet niet, alles gaat net lekker en ik voel me op mijn gemak en zo en ik ben bang dat zoiets dat verpest en dat zou ik zonde vinden.

Straks moet ik weer vroeg gaan slapen, want spierpijn, maar ik mag van mijn ouders niet meer zeuren over mijn spierpijn want ik ben jong en heb vrijwel niets gedaan vandaag.
Maar ik doe het toch.
Ik heb spierpijn. Au man.