zielsverwanten

mijn tante ziet in mij de persoon die ze vroeger zelf was en ik zie mezelf in haar. er hing altijd al een mysterieuze sfeer rond ons. bij een weekje weg met de familie (25 man ongeveer) zochten we elkaar altijd al vaak op. maar we wisten niet zo goed wat we tegen elkaar moesten zeggen, behalve als we echt een op een waren. we zijn allebei van nature mensen die reageren op wat er om hen heen gebeurd en niet zo snel zelf het initiatief ergens toe nemen. bij het weekje weg afgelopen zomer hebben we voor het eerst naar elkaar uitgesproken wat we in elkaar zien. het leek alsof er een deel van mij op zijn plek viel. ook was er een soort opluchting over dat zij ook voelde wat ik eigenlijk al wist dat ze voelde en wat ik ook voelde.

daarnet heb ik haar 3 kwartier aan de telefoon gehad. we maken absoluut geen deel uit van elkaars leven. we weten helemaal niks van elkaar. waarschijnlijk hebben we elkaar in ons leven maar drie keer voor langere tijd gesproken maar toch hoeven we allebei niks uit te leggen. gewoon zeggen, en dan wordt het al begrepen voordat je je zin af hebt. dat gebeurde over en weer een aantal keer. soms ging het even langs elkaar heen, maar dat is logisch als je bijna niks over het leven en helemaal niks over de belevingswereld van de ander weet.

zonder iets van de belevingswereld van de ander te weten konden we praten zonder iets uit te leggen. blijkbaar hebben we voor een groot gedeelte dezelfde kaders en dezelfde fundamenten in ons leven. heel bijzonder om mee te maken! volgende week gaan we samen wandelen op het strand of ergens in het midden tussen hier en nijmegen. er gaat een nieuwe wereld voor ons open!