alles

ik heb een busje met gereedschappen en machines, want ik ben hovenier.
ik heb een spiegelreflexcamera, omdat ik van fotograferen houd.
ik heb een vegetarisch kookboek, omdat ik vegetariër ben.
ik heb een laptop, omdat het handig is en omdat ik van internetten houd.
ik heb een beeldje van mijn ouders gekregen dat mij symboliseert.
ik heb wandelschoenen, omdat ik van wandelen houd.
ik heb sigaretten, omdat ik rook.
ik heb een leren jas, omdat ik dat mooi vind.
ik heb een lelijke pashmina sjaal, omdat ik die van mijn overleden peetmoeder heb gekregen.

het is uit met degene waarmee ik dacht mijn leven te gaan delen en mijn leven al even mee deelde. degene die de vader van mijn kinderen ging zijn. En die ook al zijn spullen met mij deelde
we hebben nog een tijd samengewoond, met zijn nieuwe vriendin erbij. maar dat werd steeds meer hij en zijn nieuwe vriendin met mij erbij. ik moest weg. maar waarheen? huisje zoeken. maar waar vind ik een nog fantastischer huis dan waar ik nu woonde? na een week zwerven besloot ik om tijdelijk bij een geweldige vriend te gaan wonen. welke spullen neem je dan mee? ik gooide lukraak wat in een paar boodschappentassen. spullen voor in het weekend en ook een beetje voor daarna.
ik reed in mijn busje naar zuid-limburg, want toevallig dat weekend was mijn vader jarig, en had een vakantiehuisje geboekt. een heerlijk weekendje roots en lol. in zo'n weekend met mijn familie laten we elkaar even heel erg hard zien wie we zijn en dan gaan we allemaal weer onze eigen weg.

na op zondag uit eten geweest te zijn besloot ik in maastricht een jointje te gaan halen voor de thuisreis. muziek hard en rustig terug naar leiden rijden. nadenken, nadenken nadenken, mezelf vertrouwen.

ergens voor utrecht moest ik toch echt tanken. naar binnen om te betalen. twee briefjes van 50 zaten in mijn broekzak.

daar stond ie dan met de sleutel in het contact. mijn busje met gereedschap en machines, met het beeldje, mijn camera, mijn laptop, mijn werk- en wandelschoenen, mijn kookboek, een paar kleren, mijn sigaretten, mijn jas en sjaal en ook mijn smartphone, mijn portomonnee en een klein stapeltje cash.

door samenloop van omstandigheden stond daar alles. alles, alles wat ik heb, alles van geldelijke waarde en alles van symbolische waarde, zo voor het grijpen. ergens hoopte ik dat iemand uit de bosjes zou springen, in zou stappen, naar oost europa zou scheuren en alles zou verkopen voor een belachelijke prijs. dat ik zoooooo ongelofelijk zielig zou zijn, dat iedereen die ik ken me wel MOET helpen, en dat ik ondertussen even drie maanden in de ballenbak kon gaan spelen.

ik stond er een tijd naar te kijken, maar raapte mezelf bij elkaar. ik reed verder naar leiden, of ging ik toch maar weer naar voorschoten? aan het einde van de N11 moest ik kiezen. ik moest wel naar rechts. richting mijn nieuwe onbekende, enge, eigen leven. ik parkeerde mijn busje en liep met twee boodschappentassen en met mijn staart tussen mijn benen en toch ook verrukt van mezelf en met veel spanning in mijn hoofd en ontspanning in mijn lijf, naar mijn nieuwe tijdelijke thuis.