Zo dapper..

Ik kom net bij zus vandaan..Vlak voordat ik wegging kwamen ze controles doen.
''Gaat het wel?''hoorde ik de zuster vragen. ''Ja hoor,'' zei zus dapper.
Maar nee, het gaat helemaal niet..ik zie, hoor, voel 't aan alles.
Ze had ook weer verhoging, ik hoorde de zuster zeggen dat als dat straks nog zo was, ze de dokter zouden bellen..Ze had ook opeens zo'n naar hoestje..
God wat ben ik bang..

Dit gaat fout ,dreinde het in mijn hoofd op de terugweg naar huis..
Ik zou mijn sterke zussie bijna niet meer herkennen in dit kleine vogeltje, met die veel te grote ogen in dat o, zo smalle koppie..
Eigenlijk kan ik het bijna niet meer aanzien..Ik zet me er overheen omdat ik haar niet in de steek wil en zal laten. Nooit, dat heb ik haar beloofd toen ze ziek werd. En wij eigenlijk al wisten dat het ernstig was.
Maar wat KOST het een moeite om elke dag naar haar toe te gaan, met haar te babbelen over van alles.
Terwijl ik weet en terwijl zij weet..

Even..heel even dacht ik : Als ze nu morgenochtend niet meer wakker zou worden, dan zou ik daar vrede mee hebben. Als ze toch niet meer beter wordt..laat haar dan gaan.
Want zo..ik gun dit haar niet, ze verdient het niet om daar zo te liggen.
Mijn grote, lieve en zo dappere zus. Die nu zo klein is..
Steeds weer breekt mijn hart...Net zolang tot het niet meer te lijmen is..liefdesverdriet
23 nov 2009 - bewerkt op 23 nov 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende