Barbie pop

Oke. ik heb een probleem. Hij is niet meer mijn prioriteit en ik weet eerlijk gezegd niet wat me bezielde gisteren. Ik vind hem niet eens leuk, ik vind het leuk om leuk gevonden te worden. Ik vind het leuk om te weten dat iemand mij leuker vind dat ik hem, ik vind het leuk om te weten dat iemand mij nodig heeft maar ik hem niet. Ik vind het leuk om wakker te worden met 12 geminste oproepen op me telefoon en te weten dat hij niet kan slapen voordat hij mij heeft gesproken en ik wel. Ik vind het leuk om helemaal niks van me te laten horen en te weten dat hij aan het stressen is om mij. Ik vind het leuk om te weten dat iemand mij zo fucking leuk vind terwijl ik hem alleen gebruik.

Ik weet dat ik een bitch ben. Het is niet zo dat ik geen serieuze relatie wil maar het is gewoon een feit dat ik niemand vertrouw. Ik durf mezelf niet aan iemand te geven. Niet voor 100%. Met sex heb ik totaal geen probleem, ik denk dat het mijn manier is om de liefde van mijn leven te vinden. Ik dacht altijd dat ik te arrogant was voor een relatie of te aantrekkelijk. Mannen kunnen niet goed leven met een vriendin die veel jongens kent en er ook nog goed (beter dan zij) uitziet. Ik weet hoe mannen denken, ik weet wat ze willen en misschien is dat de reden dat ik het ze niet wil geven. Ik wil me niet gebruikt voelen. Ik weet dat het raar klinkt uit mijn mond aangezien ik altijd sexuele relatie aanga met mensen maar zodra het meer dan dat wordt weg ga. Maar toch, toch heb ik dan de touwtjes in handen. Ik beslis wat er gebeurt, ik beslis wat we gaan doen en ik beslis wie ik ben voor die nacht.

Ik speel teveel toneel. Alles is een act. Niemand kent de echte ik, en ik begin steeds banger te worden dat niemand de echte ik wil leren kennen. Ik snap niet waarom iedereen om me heen gelukkig is en verliefd en ik als enige alleen en verbitterd. Ik geloof niemand. Ik geloof in niets. Ik geloof mezelf niet eens meer als ik aan het nadenken ben over mijn toekomst. Ik weet niet wat ik waard ben, ik weet niet wat ik doen moet om hier achter te komen.

Het is zo fucking moeilijk. Het doet pijn om keer op keer te horen hoe lekker en mooi ik ben en de volgende dag thuis huilend in bed te liggen met de kennis dat alles wat ik de vorige avond gehoord heb klink klare onzin was en ik alleen lekker ben als ik met iemand tussen de lakens lig. Het doet pijn om te weten dat 90% van de mannen met wie ik sex heb gehad dit alleen deed omdat ze me lekker vonden en niks anders dan dat. Het doet pijn om terug te kijken op mijn leven en spijt te hebben van de enige persoon die tegen mij zijn dat ik mooi was en het meende en hem niet te geloven. Ik weet niet wat ik verder kan doen om dit te veranderen. Als ik door de stad loop zijn alle ogen op mij. Als ik een cafe binnen loop zijn alle ogen op mij. Als ik uit ga zijn alle ogen op mij. Soms wou ik gewoon dat ik lelijk was. Dat ik een gewoon normaal meisje was, niet bijzonder aantrekkelijk of mooi, maar gewoon normaal. Dat ik een gewoon normaal leven had, zonder liters drank, kilo's coke & dozen vol pillen. Dat ik gewoon naar school ging of een leuke baan had, dat niemand naar me keek als ik door de stad liep en ik een normale jongen had die zo verschrikkelijk veel van me hield waardoor ik me speciaal zou voelen.

Ik wou dat ik meer respect had voor mijn lichaam. Dat ik meer respect had voor mezelf in het algemeen en de mensen die van me houden om wie ik ben. Ik wou dat ik kon stoppen met deze eindeloze soap serie en een normaal leven zonder drugs, drank & stapels geld zou kunnen lijden. Ik wou dat ik mezelf als mezelf voor zou doen en niet als iemand anders. Ik wou dat er iemand op deze wereld niet begon over mijn uiterlijk maar me vertelde hoe mooi ik van binnen ben, ook al zou dit een leugen zijn. Ik wou dat ik een talent had, een echt talent niet alleen het hebben van een mooi lichaam en gezicht. Ik wou dat ik iets zinning met me leven kon doen, dat ik kon genieten van andere dingen in het leven dat drugs & drank. Ik wou dat ik iets had, iets om voor te leven, iets om voor te veranderen...

Ik wou dat hij nooit dood was gegaan, hij zou me kunnen veranderen. Hij zou mij weer terug vinden. Hij zou van mij houden, van de echte ik.. niet van het barbie poppetje dat ik geworden ben.