can'tstaySOBERifit'sOVER
Er is niets veranderd. Niets is er beter op geworden, het lijkt alleen maar slechter te gaan. Hij is nog steeds dood en ik leef nog steeds dood. Hij komt nooit meer terug, en ondanks alles lijk ik maar niet weg te kunnen gaan. Het lijkt alsof er niets meer is. De pillen helpen niet meer. De lijntjes maken me duizelig en geven me alleen maar valse hoop. Het komt niet meer goed. Nooit. Ik weet dat het niet goed gaat komen en dat alles voor niets is. Ik weet dat ik altijd alleen blijf ook al heb ik 10.000 mensen om me heen. Ik weet dat eenzaamheid niet te genezen is en zeker niet te verdringen is. Ik voel eigelijk niets meer. Ik mis hem niet eens meer. Ik denk alleen aan onze tijden. Zijn woorden kan ik niet uit mijn geheugen wissen en zijn gezicht blijf ik voor me zien ondanks de liters drank & ontelbare pillen. Ik weet niet meer wat ik wil. Ik weet niet meer wie ik ben. Ik weet niet waarom ik doe wat ik doe en ermee door blijf gaan terwijl ik weet dat er niks veranderd. Misschien is dit mijn leven. Misschien is dit alles wat ik verdien.
De drank kan hem niet terug brengen ook al lijkt het soms wel zo. Hij is weg. En elke keer als ik eraan denk voel ik mezelf zo fucking alleen. Ik weet dat ik hem had kunnen helpen, maar zoals altijd was ik alleen bezig met mezelf. Ik weet dat alles goed had kunnen komen maar op de een of andere manier kon het me toen niks schelen. Op de een of andere manier verneuk ik alles in me leven en dat is daarom ook de reden dat ik dit verdien. Ik weet dat ik dit zelf heb veroorzaakt en dat als ik zo doorga het nog erger wordt. Ik weet fucking precies wat er gebeuren gaat en hoe ik het moet veranderen. Het erge is dat ik het niet wil veranderen omdat ik weet dat ondanks alles het geen zin heeft zonder hem.
Misschien moet ik stoppen met drinken, maar wodka lijkt de enige te zijn die me beschrijpt. Misschien moet ik stoppen met coke, maar de lijntjes lijken me pijn te verdringen. Misschien moet ik stoppen met pillen maar de pillen lijken de enige te zijn die mijn tranen kunnen stoppen en mij terug te kunnen brengen naar hem. Misschien moet ik alles achterlaten en weg gaan. Misschien komt alles ooit nog goed. Misschien is dit allemaal een droom, misschien wordt ik morgen wakker naast hem en is alles zoals het hoort te zijn.
*Baby, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende