hij is nog steeds dood

HAPPINESS ISN'T HOW WELL YOU HIDE YOUR PAIN FROM OTHERS,
IT'S HOW WELL YOU HIDE THE PAIN FROM YOURSELF.

Hij is nog steeds dood. en ik lijk langzaam weer een beetje tot leven te komen. Nog steeds is hij het enige waar ik aan kan denken. Ik probeer zijn foto elke dag te verscheuren maar alleen al de gedachte dat hij dan voorgoed weg is en ik helemaal niks meer over heb breekt me hart nog meer dan mijn leven dat heeft gedaan. Ik voel me nog steeds leeg. Nog steeds lijkt er geen einde te komen aan deze hel. Nog steeds heb ik hoop dat hij ooit terug komt, nog steeds droom ik over hem en nog steeds haat ik mezelf. De coke blijft me trosten en de pillen en wiskey zijn nog steeds me beste vrienden. Ik denk aan hem als ik kijk naar mezelf. Ik hoor hem zeggen dat hij van me houdt, ik hoor hem zeggen dat hij me nooit alleen zal laten en dat ik het mooiste meisje ben op de hele fucking wereld. Ik zie hem naar me lachen. Ik zie hem lachen, zo hard, zo fucking hard dat ik me niet kan verstoppen voor zijn aanwezigheid.

Ik ben mezelf niet meer. Ben ik al sinds zijn dood niet meer geweest. Ik ben fucking 6 kilo afgevallen en iedereen zegt dat ik er geweldig uitzie. Ik heb me haren geverfd. De blonde haren zijn weg, verleden tijd. Het voelde als een nieuw begin. Mijn donker bruine haren, nieuwe tattoo & 2 nieuwe piercings. Het voelde alsof alles wel goed zou komen en ik eindelijk overnieuw kon beginnen met leven. Het voelde alsof ik nog steeds diep van binnen bestond en uiteindelijk weer langzaam naar buiten zou komen. Het voelde goed. Maar toch is het niet genoeg. Ik heb geen idee wat ik moet gaan doen. Ik kan me nergens toe zetten. Ik wordt gek van de aandacht die ik krijg. Mijn vriendinnen mogen voor mijn part dood vallen en alle mannen op deze wereld kunnen me fucking gestolen worden. Ik weet dat ik mooi ben, ik weet dat ik mooi ben, mooi, vanaf de buitenkant. Helemaal perfect. Ik weet dat iedereen me wil neuken als het niet letterlijk is dan wel figuurlijk. Ik weet dat jullie me willen. Ik weet het. Maar dat is fucking niet genoeg. Dit keer wil ik meer. Geld en sex ben ik zat. Het betekent beide niks meer voor mij. Mijn lichaam voelt niet meer aan als de mijne en mijn hart lijkt te zijn versteend. Ik wil hem. Ik wil hem zo graag. Als is het maar voor 1 nacht. Ik zou mijn leven geven voor nog 1 nacht met hem.

Hij is dood. Ik ben een junk. Een junk en een hoer. Iemand die alleen maar leeft omdat ze de ballen niet heeft om er een einde aan te maken. Iemand van wie mensen houden zolang ze haar niet geneukt hebben en daarna weg gooien. Iemand die ''makkelijk model kan worden'' maar het geen ene fuck kan schelen of ze morgen nog wakker wordt. Iemand die in ieders ogen mooi is en gewild maar in haar ogen een meisje dat niks meer waard is zonder hem en nooit meer iets waard zou kunnen zijn. Ik weet dat ik moet stoppen. Maar ik kan niet stoppen. Ik kan niet stoppen want ik weet dat als ik de drugs, drank en sex niet meer heb, als ik nachtenlang niet los kan gaan op fucking harde muziek, als ik geen gewillige blikken meer toegeworpen krijg als ik een kamer binnenloop ik helemaal niks meer heb om voor te leven.

Ik leef dag bij dag. Ik hoop dat ik het volhou. Ik hoop dat er iets gebeurd, dat iets alles veranderd. Zo laf ben ik, inderdaad. Ik weet het. Ik heb alleen maar een groote bek en grootte tieten. Ik heb alleen maar een mooi gezicht en de rest is helemaal verrot. Ik snap ook wel dat niemand me wil. Ik zou mezelf ook niet willen als ik mezelf niet zou zijn.