Bevroren
Bevroren
Handen vol messen die mijn hart opensnijden
Met naalden doorboren ze mijn gevoel
Oversteken ze mijn grenzen
die ik nooit meer zal verleggen
De vrucht moet groeien, maar zij krimpt ineen
tot een plas bloed op de vloer
Trieste, blauwe ogen, die geen traan meer kunnen laten
glimlachend naar de eeuwigheid
Jouw pijn verblind me
Het heeft mijn hart doorboord, verbrand,
mijn leven bevroren, om ooit weer te ontdooien
als de dood nabij is
Ik zit gevangen in jouw handen
die me nooit meer los zullen laten
Oneindige pijn en steeds weer beseffend
dat het mes wat jij me toonde
mijn wonden heelt
Toril, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende