cocaine 3

Hij keek me aan. Weer keek hij me aan met die blik in zijn ogen. Ik lachte. Hij bleef me aankijken totdat ik me tranen niet meer bedwingen kon. Ik stak me sigaret op met trillende handen en hij haalde zijn ogen geen seconde van mij af. Ik begon met '' ik ben gewoon moe'' en ons gesprek eindigde uiteindelijk in een van de ergste ruzies ooit. Hij bleef maar doorgaan, doorgaan met vragen. Vragen over hem, vragen over mij. Toen werden de vragen verwijten en de verwijten liepen uit op een ruzie. Ik was zo high die avond, maar hij kon dat door zijn woede niet zien. Hij begon de ruzie. Hij begon met schreeuwen. Ik bleef rustig zitten en rookte de ene sigaret na de andere. Hij verdiende veel beter. Ik was labiel. Ik wist niet wat ik wou en had me altijd al te goed voor hem gevoeld. Ik was hem niet vergeten en daardoor kreeg hij geen kans. Ik was een junkie. Iemand die al haar pijn weg dronk en slikte. Het enige waar ik goed in was, was sex en hij was er nu achter gekomen dat hij in mijn leven was vanwege zijn dikke portemonee. Ik liet hem alles wat hij maar dacht uitspreken en daarna stond ik op.

Ik pakte mijn tas en liep naar de wc. Hij kwam achter me aan, schreeuwend en bonkend op de deuren. Ik deed de wc deur dicht en zakte neer op de vloer. De koude tegels voelde hetzelfde aan als zijn woorden. Ik pakte me tas. Kut, ik had niet genoeg. Kut. Het enige waar ik me op dat moment druk over kon maken was mijn nieuwe beste vriend, coke. Ik nam 3 pillen, had moeite met ze door te slikken aangezien het wasbakje in de wc net zo groot was als mijn hoofd zelf. Ik hoorde hem nog steeds schreeuwen. Het was zo raar om dit mee te maken. Iemand zo erg zien lijden, zien schreeuwen en dan zelf helemaal niets voelen. De pillen voelde ik wel. Bijna gelijk. Ik deed de deur weer open en hij kwam gelijk voor me staan. ''Sorry''. '' Dit verdien je niet, ik weet hoe moeilijk het is voor je''. Hij wist niet hoe moeilijk het was voor me. En dat zou hij ook niet te weten komen. Hij vroeg of ik iets wou doen, of ik zou blijven slapen. Hij bleef maar praten, en ik begon me mateloos te irriteren aan hem. Aan hem als persoon, gewoon aan alles. Hij was niet zoals ik wou dat hij was. Hij was niet zoals hij was. Niemand was zoals hij was en ik zou nooit meer zijn zoals ik bij hem was. Ik zei dat ik ging slapen, maar honger had ik wel. Hij bood aan om langs de macdrive te gaan en ik greep elke kans aan om hem weg te krijgen. Bijna meteen ging hij weg toen ik zei wat ik wilde eten en ik belde de enige persoon op deze wereld die mij iets zou kunnen geven wat op dat moment nog belangrijker was dan al het eten in de wereld. 10 minuten later stond hij voor de deur, toen ik de bel hoorde sprong ik gelijk op.

Hier heb ik opgewacht. Pff ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe ongelofelijk blij ik was dat mijn new best friend weer aanwezig was en dat ik mezelf voor de komende uren niet meer hoefde te zijn. Ik bedankte en gaf geld. Zijn geld. Ach, hij had meer dan genoeg, dus waarom niet, en rende gelijk naar de tafel om een lijn te nemen. Uiteindelijk was het meer dan 1 lijntje geworden maar thank God voelde ik mezelf weer als nieuw. Ik keek in de spiegel. Ik was veels te mooi voor hem. Ik was te perfect. Iedereen zei dat toch altijd. Je bent perfect, wat zeur je nou? Ik vond dat het inderdaad tijd werd om te stoppen met zeuren en begon al me spullen die ik in zijn huis had laten liggen in te pakken. Uiteindelijk had ik alleen maar een spijkerbroek en mascara kunnen vinden dus besloot ik dat het niet meer dan eerlijk zou zijn als ik een vergoeding meenam. Ik wist waar zijn geld lag. Ik wist hoeveel er lag. Ik wist dat dit het einde was van ons dus besloot ik alles mee te nemen. Zijn sieraden, horloges & 2 gouden kettingen waren ook van mij, hij droeg ze toch niet.

Ik keek op de klok en het was 20 minuten later. Hij was nog niet terug. Ik belde hem en hij vertelde mij dat hij er over 10 minuten zou zijn en benadrukte nogmaals hoeveel het hem speet van ''net''.

Ik pakte me tas. De sleutel van het huis legde ik neer op het bed en de foto van mij die op zijn nachtkasje stond besloot ik weg te gooien. Met de autosleutels in me hand, het geld in me tas en de pillen in me maag voelde ik me beter dan ooit. Ik stapte in mijn auto en reed snel weg. Het was over.