'Dronken'

Dronken mensen zijn schijt-, schijt-, maar dan ook echt schijtirritant. Of ik ben het type dat, als ze wat gedronken heeft, zich aan iedereen gaat ergeren. Kan allebei.

We hadden een feestje. Nou ja, de hele klas had een feestje. Een paar vriendinnen en ik kwamen er rond tienen, na uitgebreid afspraken gemaakt te hebben dat we écht om twaalf uur naar huis zouden gaan. Ik moest werken om acht uur en de rest had nog nooit gedronken.
Sommige mensen waren al flink bezopen, om tien uur. Ik voelde me er niet echt bijpassen, aangezien niemand met ons praatte. Ik ging maar een gewone cola halen, in zo'n rood plastic bekertje. Er stonden wel allerlei flessen die me niets zeiden, maar ik durfde niet, dus dat was dat. Een halfuurtje later was iedereen nog steeds op een geheel ander niveau. Een vriendin had wel wat expertise, wat drank betreft, dus toen kreeg ik wat Smirnoff-iets, die met citroen, wat al een beetje hielp. Een meisje begon een heel verhaal tegen me te lullen over jongens in de club en ik luisterde maar. En ik kreeg twee drankjes over me heen gegooid.

We gingen binnen zitten, er waren niet genoeg stoelen, dus ik kreeg een vriendin op mijn schoot. Ze zei dat ik een goede stoel was. Toen kwam er weer een andere vriendin en nog een andere vriendin en ik was eigenlijk een levende stoel. Goed, ik had me na een tijdje bevrijd van de levende-stoel-vloek, na wat dronken gezang van een groep jongens, met een granaatappel-iets (35% alcohol, gezellig) gemixt met te veel cola, en ging naast iemand zitten die hartstikke nuchter was. Fijn. De jongen in kwestie was een vriend van een vriend en hij wist wel ongeveer wat ik leuk vond. We hadden een gesprek over sake, want ja, ik keek ook anime-
'Ze heeft héél véél anime gezien, ja!' riep een vriendin tussendoor.
...en of ik sake dan al eens had geprobeerd. Ik vertelde dat ik vandaag voor het eerst drank op had en dat ik niet zo hield van dingen die brandden in mijn keel. Ik dacht aan de mojito's, rosé en witte wijn waar ik een slokje van had genomen. Getver.
Een andere vriendin kwam giechelend naast de jongen zitten.
'Nu mag je een wens doen, want je zit tussen twee meisjes!' zei ze.
'Ja, als je twaalf bent, ja.' zei ik terug, de jongen begon te lachen, maar de vriendin zelf merkte het niet eens. Ze pakte haar telefoon en ging uitgebreid vertellen dat ze met haar broertje en haar ouders op vakantie was geweest, dat haar batterij bijna leeg was en toen sloeg ze met haar hand tegen het bekertje dat de jongen vast had. De drank vloog over zijn broek, mijn broek, de bank en de grond.
'Wat doe je nou, dat is haar bank!' zei ze zelf. We gaven haar maar de opdracht een doekje of zo mee te halen en ze strompelde voorovergebogen weg terwijl ze alle leuningen uitgebreid vastpakte. Al giechelend.

'Hoeveel heeft ze op?'
'Één glas wijn, misschien twee.' We zuchtten allemaal. Ze was helemaal niet dronken. Ze dééd vooral alsof ze dronken was. Strontvervelend. Ze kwam terug met twee stukjes keukenpapier en keek ons boos aan toen we zeiden dat dat niets hielp. Toen kwam ze terug met de rol keukenpapier, waar ze weer twee stukjes afscheurde.
'Geef maar hier,' zei ik, terwijl ik de rol vastpakte.
'NEE!' schreeuwde ze, maar ik trok de rol uit haar handen en we maakten de vloer uiteindelijk schoon. Ik ging weg toen mensen wiet uit hun tas pakten, maar niet nadat ik het afschuwelijke gedans van een jongen had aanschouwd. Hij was in zijn eentje.

Ik zocht ook een excuus om rare dingen te doen. Ik wilde iedereen knuffelen, dat had ik ook met alle mensen op mijn schoot gedaan, maar het liefst wilde ik zoenen, wat ik eigenlijk altijd al wil. Het kwam er nu alleen wat meer uit. Ik ging weer bij al mijn vrienden zitten, op de 'dronken' vriendin na. Ik kreeg een jongen op mijn schoot en ik heb hem wel even door zijn haar geaaid, maar alleen omdat iedereen dat deed. ('Zo zacht!' Ik kreeg wel de neiging om hem over zijn knie te wrijven en in de nek te zoenen, maar néé, zoveel had ik nou ook weer niet op. Iedereen zei rare dingen en ik heb een paar keer: 'Ik ben hier veel te nuchter voor.' gezegd.

Even later had ik een stoel voor mezelf, naast de jongen die ik tot mijn prooi had omgedoopt. Je-weet-wel-wie, ja díe, daar wilde ik al zo lang mee zoenen. We hebben een erg ongemakkelijk staarmoment gehad, wat werd onderbroken door de 'dronken' vriendin die op mijn schoot kwam zitten. Ze boog heel dicht bij de jongen in kwestie en sloeg hem hard op de schouder: 'Je bent zooooo dronken, hè!'
De jongen zelf reageerde vijf seconden later door een spastische beweging de andere kant op te maken. Elke keer dat ze dichterbij kwam, boog hij vertraagd de andere kant op. Ik vond het zo ongemakkelijk. Vooral voor mezelf, eigenlijk. Hij had nog gezegd dat hij zich niet dronken zou zuipen, maar daar was het nu al te laat voor.

En mijn vriendin, de 'dronken' vriendin, de vriendin die niet weet dat chocola ongezond is en die 'bang' wordt als iemand zegt dat ze ook op meisjes valt, had ooit gezegd dat ze een crush had. Dat ik niet wilde weten wie, meer zei ze niet, meer kreeg ik er ook niet uit. Maar na flink gebloos bij elke interactie met je-weet-wel-wie en na uitgebreide vragen en opmerkingen over hem, had ik wel een vermoeden. En nu zat ze ongemakkelijk dichtbij. Twee drankjes voedden blijkbaar mijn irritatie en toen mijn schoot vrij was, verdween ik. Weg van de dronken mensen, naar de nuchtere jongen. Niemand kon normale dingen zeggen, iedereen lachtte om niets, getver. Het rook er naar wiet en de jongen zei dat ik anders maar weg moest gaan, het was half één en ik moest toch om zeven uur wakker worden, voor werk. Dat was waar. Ik had toch niemand om mee te praten. Ik probeerde nog mijn vriendinnen mee te sleuren, allemaal aangeschoten of zelfs dronken. Ze riepen nee en gingen verder met hun uitermate intelligente conversatie.
'Je bent echt veel te dronken!'
'Ik ben echt niet dronken, ook niet aangeschoten, jij hebt teveel gezopen!'
'Nee joh, kijk eens naar jezelf, je bent zó fucking dronken!' en zo ging het steeds door.
Ik kon het niet meer aan, gaf ze een knuffel en liep weg. Ik woonde drie minuten van het feest vandaan en fietste maar in mijn eentje terug. De rest was om half drie ongeveer thuis, niets twaalf uur. Maar ja, zij hadden geen werk om acht uur.

Volgens mijn ouders moest ik niet zo schreeuwen. En toen ik in mijn bed lag, voelde ik me misselijk. Iedereen was zo irritant. Toen ik weg was, had de 'dronken' vriendin nog minstens vijf keer geroepen:
'Ik ben zo dronken, alles draait, dit is zo cool, jullie zijn geweldig!', maar dan in losse zinnetjes.
Ik weet niet of ik er te nuchter voor was, of er juist teveel voor op had. Drank is raar. Ik hoop dat iedereen snel realiseert dat het gezelliger is als je nog normaal met elkaar kan praten en niet straalbezopen bent. Dan zouden alle feestjes die nog volgen een stuk gezelliger zijn.