Gedichtje

Je was nog maar een baby,
je kon nog niet praten.
Je was al zo ziek,
we besloten om je te laten.

We lieten je gaan,
naar vere oorden.
Misschien ben je in het zuiden,
misschien in het noorden.

Je was zo klein,
tien kleine vingertjes.
Nu staan er op je graf,
tien kleine vlindertjes.

Je grote ogen,
ze zagen alles komen.
Als je sliep,
dan zagen we je dromen.

Maar we zagen ook je angst,
we konden er niets aan doen.
Maar jij was de enige,
ons eigen coen.

Nu is het al een tijdje later,
we denken aan je lach.
We proberen te begrijpen,
hoe God jouw leven zag.

Hij heeft je beschermt,
en je meegenomen.
Hij heeft je een hoop leed bespaard,
hij heeft je tot zich genomen.

En nu staan wij hier,
met al ons verdriet.
Maar lieve coen,
wij vergeten je niet.
05 jun 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Délinge
Délinge, vrouw, 44 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende