Ik kan het niet zeggen, het is een vreemd gevoel.
Een gevoel of ik mijn hele leven al iets mis.
Misschien een opa, misschien een goede vriend.
Maar op school kan ik zo alleen zijn, honderde andere om mij heen. En het lijkt of niemand mij ziet. Ik ben zo alleen.
Mijn beste vriendin gaat van school. Een goede vriend gedraagt zich zo raar. Mijn beste vriend blijft een schat, maar het kan neit baten.
Soms wil je verdwijnen, dat doe ik ook, in mijn verhalen.
Maar ik kan niet altijd schrijven, ik moet soms leren, ik moet soms leven.
Morgen moet ik naar school, juist ja, moeten. Ik haat het, ik haat het. Soms zou ik willen dat er iets ergs gebeurde, dan werd ik even afgeleid. Maar dat mag je niet willen.
Het weekend lijkt zo ver weg te zijn, mijlen ver. Was het maar hier, dicht bij mij. Dat ik het kon aanraken.
Maar zo werkt het niet.
sorry