kladje

Waar gaat het over? En zo simpele vraag met een o zo simpel antwoord, toch? Het gaat om aandacht. Het gaat om gewaardeerd worden. Hetgeen me gegeven wordt heb ik geleerd op te vatten als waardering. Ookal is dat het niet en voelt het niet zo. Waarom heb ik dat mezelf aangeleerd? Omdat het me nederig zou maken, omdat ik er minder door zou peinzen. Omdat ik een luchtig leven wou leiden zoals zij dat doen. The players.. the gamers.. However you wanna call them. Ze genieten en kennen geen pijn, nog niet. Maar nu concludeer ik dat ik dat niet kan. Ik heb daar teveel hart voor en stel daarvoor te hoge eisen aan mijn omgeving, om zomaar even ''luchtig te leven''. Heel even kan ik los staan van mezelf en genieten, maar o zo gauw ben ik weer terug bij mezelf en weer terug bij dat gevoel dat er een ijzige wind rond mijn hart waait. Ik zou willen dat ik vaker los kon staan van mezelf, maar dan om een andere reden. In het moment leven en genieten.. okay, maar dat genieten krijgt pas waarde als er sprake is van wederzijds respect. En dat is vaak niet het geval. De balans is dan weg.
Ookal is die ijzige wind is soms best prettig. Het houdt je scherp, alert. Maar ooit moet die ijzige wind gaan liggen. En daarvoor moet je keuzes maken. Niemand heeft mij tot iets gedwongen. Dus alles wat ik meegemaakt heb heb ik mezelf aangedaan, op een bepaalde manier. Het wordt dan ook tijd dat ik niet de ander de schuld ga geven. Niet dat ik dat doe maar toch. De verantwoordelijkheid ligt bij mezelf. Ik stel zelf te weinig grenzen. Soms letterlijk omdat ik gewoon aardig gevonden wil worden. Al weet ik ook wel dat het niet de manier is. Keuzes maken dus.. grenzen stellen. It s empowering.. as Oprah would say. En ik ervaar dat nu ook zo nu ik echt leer wat keuzes maken inhoudt. Of ik daar laat mee ben? Ik weet het niet. Het leven is een reis. Als je geen risicos neemt leer je niks. Ik heb al mijn grenzen zelf gesteld en niet opgelegd gekregen door een ander. Dat het tijd kostte..dat vind ik niet meer dan normaal. Ik was immers het grootste gedeelte van de tijd bezig met geven, waarderen, respecteren, luisteren, oplossen. Ik verloor mezelf erin, vaak met het hogere doel iemand gelukkig te maken, te redden, wat dan ook, salvation te bieden.