Sexrelaties

Die ene achter me gelaten. Het is goed zo. Ik wil niet meer deel uit maken van al zijn problemen.
Ik kan het niet oplossen en wil dit ook niet meer. Hij heeft ook geen enkele moeite gedaan om nog contact met me zoeken. Dus al die woorden en die ruzies... het had weinig inhoud blijkbaar..
Weet wel dat hij echt zware problemen heeft maar dan juist zou je verwachten dat hij steun zoekt bij een geliefde toch? Maar goed..meneer doet het liever allemaal alleen... prima.

Als je zoveel niet goed aflopende liefdesverhalen hebt beleefd, is het soms wel lastig om erin te blijven geloven dat het bestaat, en dat het ook voort kan duren. Vooral dat de ander bereid zou zijn tot evenveel moeite..Bestaat dat nog? Want tot nog toe was ik altijd degene die moeite deed. Er kwam wel iets terug maar per saldo toch bij lange na niet de helft van de moeite die ik deed. (moeite doen houdt dan van alles in, liefhebben, luisteren, steunen, troosten, geven, entertainen, etc).

En Alles is Liefde heb ik al gekeken dus dat heeft dan geen effect op mijn gebrek aan geloof in de liefde meer als ik m nog een keer bekijk .

Ik trek de verkeerde aan, val op de verkeerde. En wat er tussenin gebeurt is vaak ook zo op sex/uiterlijk gericht. Iets waar ik zo na een moeilijke relatie met veel spanningen behoefte aan heb maar in weze word je daar maar heel kort vrolijk van.
De ander ervaart dit vast anders, ik heb geen idee, ik ook op het moment dat ik bij diegene ben en geniet, praat, deel, maar als het daarbij blijft en er een vage stilte volgt totdat diegene weer zin in je heeft, dan heb ik toch echt een zure, bittere nasmaak bij zoiets.

Zo frappant vind ik het dat mijn gevoeligheid, integriteit me daarbij in de weg staan. Ik kan verliefd worden na 1 keer sex. Dan is het wel iemand die ik al vaker ontmoet heb natuurlijk. Heb m van een afstandje al geobserveerd..
Als diegene iets in me losmaakt, we over diepzinnige dingen praten, het goed voelt, ik de ander slim en interessant vind etc, dan wordt er soms in mij een vlam ontstoken.. Wat me vaak helemaal niet uitkomt.

Want dat zou betekenen dat je allerlei mensen op afstand moet houden totdat je 200% zeker weet dat het tot een stabiele en lange relatie gaat leiden. En wanneer weet je dat nou zeker?
Ik kan ook moeilijk afstand nemen dan. Beelden van diegene met mij komen steeds weer terug en ik baal dan van de heerlijkheid ervan, ook gewoon uitgesproken door de ander... wat het niet makkelijker maakt.
Je snapt dan niet waarom de ander dit dan meteen weer aan de kant moet gooien. Maar het kan ook dat diegene gewoon weer niet integer was en loog, eigenlijk gewoon een vriendin heeft bijvoorbeeld.

Dat schild van zelfbescherming zit me niet altijd lekker namelijk. Er komt na zoveel maanden meestal een moment dat ik dat schild af wil doen, en wel bijna moet doen omdat ik het benauwd heb in mijn hart/hoofd. Ik bouw onder invloed van het schild spanningen, woede op.
Ik wil ook kunnen genieten. Maar ik kan niet genieten van kortstondige passie.
Ik voel me tekort gedaan als het geen duidelijk vervolg heeft.

Na ja het is een beetje een dilemma, waar ik vandaag niet uitkom.
Als mannen nou een stukje meer integriteit/eerlijkheid en een stuk geweten kregen.. dan waren dergelijke dilemmas niet eens bij me opgekomen.
Voor nu hoop ik dat ik mijn gedachten los kan laten. Want gedachten zijn maar gedachten nietwaar. We hoeven ze niet serieus te nemen.