~

Ik ben in een nieuwe staat van sufheid belandt. Vrijdagochtend werd ik om acht uur 's ochtends stipt wakker. Iemand zat aan de overkant van de straat te klussen. Jezus, dat is luid, dacht ik. Ik ga nooit meer in slaap vallen. Toen viel ik in slaap tot half tien.
Toen regende het en vroeg ik of mijn vader me van het station wilde ophalen, maar dat kon hij pas om half vier. Oké, prima.

Dus ik zette de afwasmachine aan, nam een bad, stofte en stofzuigde alle gedeelde ruimtes en mijn eigen kamer, maakte het bad, de douche en de wastafel schoon, dat soort dingen. Het soort dingen waardoor ik dacht: waarom doe ik dit, dit is een gedeeld huis, dus een gedeelde verantwoordelijkheid, we moeten een schoonmaakschema maken, want als ik de rest van mijn studentenleven de enige ben die de vaatwasser aanzet en leegruimt, dan is het ergens misgegaan.
Mijn huisgenoten waren al een dag eerder weggegaan en zullen ook pas een dag (of twee) later komen. En het vooruitzicht van alleen wonen in een gedeeld huis is niet zo vrolijk. Maar, wat doe ik eraan?

Huisgenoot nummer 1 heeft (een bot in) haar voet gebroken toen ze dronken was. Ik voel me er best schuldig over. Huisgenoot nummer 2 voelt zich er ook schuldig over. Want we hadden haar gewoon naar de eerste hulp moeten dwingen, maar dat wilde ze niet, want ze had geen pijn. Het is allemaal een beetje stom en onhandig.
Hoe dan ook, ze komt een tijdje niet hierheen en kan dus ook niet schoonmaken. Huisgenoot nummer 2 blijft maar een paar daagjes en slaat twee hoorcolleges over. Dus ik moet mezelf maar vermaken, denk ik.

Donderdag was er een kroegentocht. Het idee was dat mijn vriendin, die mentor is, haar mentorkindjes moest behoeden. Jammer genoeg waren er maar twee kindjes, die erg zelfstandig waren. Het resultaat was dat we met zijn tweeën er het beste van hebben gemaakt, al het bier hebben opgedronken in verschillende kroegen en daarna Spongebob the Movie zijn gaan kijken.
Het voelde wel raar om om half tien al aangeschoten te zijn. Sowieso geniet ik er niet van als ik mérk dat ik aangeschoten ben. Dan ben ik bang dat ik nooit meer thuis kom. Of... mijn voet breek, of zo. Of allebei. Maar gelukkig bestaat Google Maps.

Toen ik 's middags mijn trein wilde nemen, bleek dat 'ie niet reed, want defecte wissel. Toen nam ik maar een andere, latere trein, dan maar een keertje overstappen. Toen bleek trein nummer twee een kwartier vertraging te hebben. Daar stond ik dan, met mijn boodschappentas vol met was, op het station, kou te lijden. Ik had heel veel medelijden met mezelf, zoals je kan merken. Ook omdat mijn reis een halfuur langer duurde. Jank, jank.

Eenmaal thuis was het eerste dat mijn moeder opmerkte, dat ik er 'echt slecht' uit zag en maar vroeg moest gaan slapen. Dus dat heb ik gedaan.
Ik heb al vaker gezegd dat ik niet kan functioneren als ik niet goed slaap en ik kan mededelen dat de wereld er minder rooskleurig uitziet zodra ik geen negen uur slaap per nacht heb genoten. Ja, negen uur, dat is véél, wauw, dat haal je toch nooit, normaal wel, maar na twee avonden uit, in combinatie met slapen in een nieuwe omgeving, kan ik trots zeggen dat ik gemiddeld, hmm, zo'n zes uur slaap per nacht heb gehad.

En waarschijnlijk is twee dagen achter elkaar patat eten en veel alcohol drinken ook niet goed voor mijn systeem geweest, dus morgen ga ik wat banaantjes en mandarijntjes halen, om het toch een beetje uit te balanceren, hopelijk. Het is beter dan niets, toch? TOCH?

Én wetenschapsfilosofie maakt me bang, terwijl ik niet eens weet wát het precies inhoudt. Het antwoord op die vraag staat zeker ook niet vast. Alle antwoorden zijn goed in de cursus. Als iemand die voor wetenschap heeft gekozen, omdat ik graag antwoord wil hebben op bepaalde vragen, vind ik dat vervelend. En we moeten over twee weken al het halve boek hebben gelezen. Ik had al moeite met het eerste hoofdstuk. Dat is dus ook minder. Ik snap dat filosofie er wel een beetje bijhoort, maar om nou zestig bladzijdes te moeten lezen over hoe de definitie van één woord bij elk onderzoek kan verschillen, dat is nou net niet mijn ding.

Over een tijdje heb ik vast wel weer wat vrolijkere verhalen.
Bear with me.
Mijn kamer is wel heel leuk en gezellig hoor; er hangen heel veel foto's, er staan wat vetplanten en geurkaarsen, mijn gitaar is er... Maar goed.