Lente

Ik vind het zoveel makkelijker wakker worden als de zon schijnt. En de vogeltjes op het dak tapdansen. De natuur leeft, dus ik moet ook gaan leven.

Ik heb nu zaadjes gezaaid voor groene pepers, paprika's en komkommers. Die heb ik allemaal in doorzichtige plastic doosjes gezet, - champignondozen vooral -, zodat het lijkt alsof ze in een kasje zitten. Ik hoop in ieder geval dat ze het zo ervaren; Als een afdakje dat ze laat schuilen van de paar verdwaalde varenrouwmuggen die er nog zijn en mijn kat die ook graag op de vensterbank zit. Dan wurmt ze zich tussen alles in, niet omkijkend naar de dingen die omvallen. Zoals waxinelichtjes.


Ik heb al mijn vakken gehaald van dit jaar. Van mijn master. Van mijn universitaire opleidingstraject. Ik denk dat ik voor mijn studie nooit meer naar de universiteit hoef. Mijn scriptiepresentatie eind juni is bijvoorbeeld ook online.
Vorig jaar schreef ik ook al over hoe teleurstellend mijn slagen voor mijn bachelor was. Ik heb bijvoorbeeld nog geen fysiek diploma. Die kon ik vanwege de maatregelen steeds niet ophalen. En voor mijn master gaat het waarschijnlijk ook zo zijn. Online presenteren, diploma later ophalen omdat de diploma-uitreikingen lastig zijn om te regelen tijdens een pandemie, een halfjaar lang niet op de uni zijn geweest en dan opeens er nooit meer heen hoeven te gaan ook. Gefeliciteerd, je bent geslaagd! Hoe ga je het vieren? Misschien bak ik een taart, want ergens uit eten gaan gaat 'm niet worden.
Dat idee heb ik wel.
Ik heb ook niet het gevoel dat ik daadwerkelijk een studie heb voltooid. Maar goed.


Lente voelt altijd als een nieuw begin. Niet alleen een nieuw begin voor de komkommers en zo (hoop ik), maar ook, gewoon. Even de kledingkast schoonmaken. Vaker naar buiten. Eerder opstaan. Ik kan het niet zo goed uitleggen.
Ik wil ook een ladekast dus ik ben gaan opmeten hoe groot 'ie zou kunnen zijn, ook al heb ik geen rijbewijs en zou ik dus onmogelijk zelfstandig een ladekast op kunnen halen. Maar ik wil een ladekast. Ooit.

Ik was weer één van de 919 die hadden gereageerd op een loting voor een huurhuisje en toen zeiden mijn ouders dat ik me erop moet voorbereiden dat ik nog een jaar of vijf thuis moet wonen en dan een huis kan kopen.
Ik wil echt niet nog vijf jaar in mijn ouderlijk huis wonen. Ook al zou ik dan misschien een huis kunnen kopen. Ik woon liever tien jaar in een wat kleine huurwoning dan nog vijf jaar bij mijn ouders. Maar goed, misschien heb ik geen keus. Een 1/919de kans is wel erg klein. En die paar jaar inschrijftijd is niks.
Overigens hebben mijn ouders wel plannen om mijn kamer gelijk om te toveren in een logeerkamer zodra ik weg ben.


De zon maakt me wel lui.
Ik ging ook te laat naar bed en toen maakten de vogels me wakker met hun gebanjer boven mijn hoofd, rond zeven uur. Ik denk dat het slaaptekort me eerder lui maakt.
Of moe.