Moeten
Sommige mensen vinden het geweldig om het druk te hebben. Ik ben niet een van hen.
Ik heb dan wel de vrijheid om mijn tijd zelf in te delen, maar is het wel vrijheid als je van alles 'moet' doen? Als je het niet doet, kleven er immers consequenties aan. Als je de literatuur niet leest, moet je dat later inhalen en wie zegt dat je er later tijd voor hebt? Als je je was niet doet, heb je geen kleren om aan te trekken. Als je het vuilnis niet weggooit, leef je omringd door inpakpapier en andere resten afkomstig van Sinterklaas. Enzovoorts.
Ik heb het even rustiger, voor nu moet ik feedback voor één van mijn drie vakken afwachten en ik merk dat ik dan gelijk alles even 'uit' zet. Ik wil rust. Ik pak rust. Terwijl ik nog twee andere vakken heb waar ik iets mee moet doen. Ik heb volgende week mijn eerste take-home tentamen in zo'n vier jaar en ik schijt zeven kleuren, want ze zijn 'erg streng' op je antwoorden, want je krijgt er maar liefst vier uur de tijd voor. Maar ik doe het absolute minimum ervoor. Ik kijk wat ik moet kijken, ik lees wat ik moet lezen en ik vat het samen. Ik heb gewoon niet de puf om er nog meer aan te doen. Voor nu dan, ik heb nog een week.
Ik weet ook niet hoeveel werk de gemiddelde student doet. Ik zie altijd maar de extremen. De een werkt er van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat aan en de ander koopt een samenvatting online. Wat is 'normaal'? Is het normaal dat ik deze week maar één avond, drie middagen en een hele dag aan uni besteed?
Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat ik veel leer op dit moment.
Ik ben echt, echt van mening dat de universiteit herfstvakantie moet invoeren.
Mijn moeder zei laatst dat ik een fulltime baan niet aan zou kunnen. Dat vond ik niet zo opbeurend, want er is een zeer grote kans dat ik in de eerste jaren van mijn carrière geen keuze heb en minstens 36 uur in de week moet werken. Ik zeg niet dat ik minstens 36 uur wíl werken, ik zeg dat dat gebruikelijk is en dat ik anders waarschijnlijk geen baan krijg. Daarom heb ik liever dat mijn moeder dat soort opmerkingen dat voor zich houdt. Want keuze is een illusie; ik 'moet' wel.
Ik heb het gevoel dat ik zoveel dingen doe omdat ik ze 'moet' doen en zo weinig dingen doe omdat ik ze 'wil' doen, maar er is ook niet zo snel iets dat ik 'wil' en kán doen.
Ik ben altijd maar een beetje bang dat mijn vriend mijn negativiteit en passiviteit zat word en gewoon weggaat; hij zei laatst al dat ik misschien mindfulness moest gaan doen, want hij kon zien dat ik stress had. Hij begon over ademhalingsoefeningen. Mindfulness is niets voor mij. Ik voel me er zeer oncomfortabel bij. Het dichtstbijzijnde wat ik aan kan is yoga.
'Ik heb ademhalingsoefeningen geprobeerd en ik word daar heel ongemakkelijk van, dus nee.' zei ik.
'Dat betekent dat je het juist vaker moet doen, als je je er ongemakkelijk bij voelt.' was zijn antwoord.
'Doe het lekker zelf.'. zei ik dus maar en ik draaide mijn rug naar hem toe.
Cue de 'waarom doe je zo', 'waarom reageer je zo', 'hé,' 'wat is er'.
Ik vond dat ik toch best duidelijk aangaf dat ik er niets van vond. En om dan te zeggen dat ik het daarom juist 'moet' doen, impliceert dat er iets mis met me is. En daar kan ik niet tegen.
Ik 'moet' ook helemaal niets wat je me voorstelt.
Maar lui en apathisch zijn werkt waarschijnlijk ook niet. Ik wil gewoon even niet anders. Gewoon, liggen, niets doen. En daardoor bang zijn dat mensen niet bij mij willen blijven.
Want ik ben niet leuk en positief en opbeurend en daardoor vast vermoeiend om bij te zijn.
Mijn constante stress en negatieve gevoelens uiten is een reflectie van mijn slechte karakter en gewoon vervelend om naar te luisteren.
En daardoor zal ik waarschijnlijk nooit langer dan een jaar een relatie met iemand hebben, want rond die tijd zullen ze door hebben dat ik echt niet zo leuk ben als ik in het begin lijk.
Tot zover heeft de winterdip gesproken.
Mijn vader had wat planten van buiten bij mijn kamer gezet, waardoor de rouwvliegjesplaag die onder controle was zich iets te rap heeft voortgeplant; mijn zaadjes zijn opgegeten door larven, ik heb plakstrips opgehangen die misschien 90 vliegjes hebben gepakt, kaneelwater gezet om mijn planten voortaan water mee te geven.
Ik woon in een jungle of zo.
Straks ga ik maar weer hardlopen en dan voel ik me misschien wat minder lui.
Ik heb dan wel de vrijheid om mijn tijd zelf in te delen, maar is het wel vrijheid als je van alles 'moet' doen? Als je het niet doet, kleven er immers consequenties aan. Als je de literatuur niet leest, moet je dat later inhalen en wie zegt dat je er later tijd voor hebt? Als je je was niet doet, heb je geen kleren om aan te trekken. Als je het vuilnis niet weggooit, leef je omringd door inpakpapier en andere resten afkomstig van Sinterklaas. Enzovoorts.
Ik heb het even rustiger, voor nu moet ik feedback voor één van mijn drie vakken afwachten en ik merk dat ik dan gelijk alles even 'uit' zet. Ik wil rust. Ik pak rust. Terwijl ik nog twee andere vakken heb waar ik iets mee moet doen. Ik heb volgende week mijn eerste take-home tentamen in zo'n vier jaar en ik schijt zeven kleuren, want ze zijn 'erg streng' op je antwoorden, want je krijgt er maar liefst vier uur de tijd voor. Maar ik doe het absolute minimum ervoor. Ik kijk wat ik moet kijken, ik lees wat ik moet lezen en ik vat het samen. Ik heb gewoon niet de puf om er nog meer aan te doen. Voor nu dan, ik heb nog een week.
Ik weet ook niet hoeveel werk de gemiddelde student doet. Ik zie altijd maar de extremen. De een werkt er van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat aan en de ander koopt een samenvatting online. Wat is 'normaal'? Is het normaal dat ik deze week maar één avond, drie middagen en een hele dag aan uni besteed?
Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat ik veel leer op dit moment.
Ik ben echt, echt van mening dat de universiteit herfstvakantie moet invoeren.
Mijn moeder zei laatst dat ik een fulltime baan niet aan zou kunnen. Dat vond ik niet zo opbeurend, want er is een zeer grote kans dat ik in de eerste jaren van mijn carrière geen keuze heb en minstens 36 uur in de week moet werken. Ik zeg niet dat ik minstens 36 uur wíl werken, ik zeg dat dat gebruikelijk is en dat ik anders waarschijnlijk geen baan krijg. Daarom heb ik liever dat mijn moeder dat soort opmerkingen dat voor zich houdt. Want keuze is een illusie; ik 'moet' wel.
Ik heb het gevoel dat ik zoveel dingen doe omdat ik ze 'moet' doen en zo weinig dingen doe omdat ik ze 'wil' doen, maar er is ook niet zo snel iets dat ik 'wil' en kán doen.
Ik ben altijd maar een beetje bang dat mijn vriend mijn negativiteit en passiviteit zat word en gewoon weggaat; hij zei laatst al dat ik misschien mindfulness moest gaan doen, want hij kon zien dat ik stress had. Hij begon over ademhalingsoefeningen. Mindfulness is niets voor mij. Ik voel me er zeer oncomfortabel bij. Het dichtstbijzijnde wat ik aan kan is yoga.
'Ik heb ademhalingsoefeningen geprobeerd en ik word daar heel ongemakkelijk van, dus nee.' zei ik.
'Dat betekent dat je het juist vaker moet doen, als je je er ongemakkelijk bij voelt.' was zijn antwoord.
'Doe het lekker zelf.'. zei ik dus maar en ik draaide mijn rug naar hem toe.
Cue de 'waarom doe je zo', 'waarom reageer je zo', 'hé,' 'wat is er'.
Ik vond dat ik toch best duidelijk aangaf dat ik er niets van vond. En om dan te zeggen dat ik het daarom juist 'moet' doen, impliceert dat er iets mis met me is. En daar kan ik niet tegen.
Ik 'moet' ook helemaal niets wat je me voorstelt.
Maar lui en apathisch zijn werkt waarschijnlijk ook niet. Ik wil gewoon even niet anders. Gewoon, liggen, niets doen. En daardoor bang zijn dat mensen niet bij mij willen blijven.
Want ik ben niet leuk en positief en opbeurend en daardoor vast vermoeiend om bij te zijn.
Mijn constante stress en negatieve gevoelens uiten is een reflectie van mijn slechte karakter en gewoon vervelend om naar te luisteren.
En daardoor zal ik waarschijnlijk nooit langer dan een jaar een relatie met iemand hebben, want rond die tijd zullen ze door hebben dat ik echt niet zo leuk ben als ik in het begin lijk.
Tot zover heeft de winterdip gesproken.
Mijn vader had wat planten van buiten bij mijn kamer gezet, waardoor de rouwvliegjesplaag die onder controle was zich iets te rap heeft voortgeplant; mijn zaadjes zijn opgegeten door larven, ik heb plakstrips opgehangen die misschien 90 vliegjes hebben gepakt, kaneelwater gezet om mijn planten voortaan water mee te geven.
Ik woon in een jungle of zo.
Straks ga ik maar weer hardlopen en dan voel ik me misschien wat minder lui.
08 dec 2020
- meld ongepast verhaal
-
Groningse
dinsdag 08 december 2020 09:12
In mijn beleving ben je een hardwerkend persoon, altijd bezig. De opmerking dat je een fulltime baan niet zou aankunnen is echt belachelijk. Het is negatief en niet opbeurend. Ik hoop dat je jezelf een rustige dag gunt. Even voor jezelf en geen moeten !
-
knowthyself
dinsdag 08 december 2020 12:28
Wat @Groningse ook zei.
Heel bizar. Bij mij is er niemand die zulke opmerkingen maakt, ik haal mezelf omlaag. Ik zeg soms random zulke dingen tegen mezelf, dat ik geen fulltime baan aan zou kunnen enzo. Dat ik lui ben. Dan moeten de mensen om me heen me een figuurlijke klap verkopen om me eraan te herinneren dat ik mezelf tekort doe.
Tegen anderen ben ik juist heel opbeurend, ondersteunend, tegen mezelf kritisch en negatief. Waarom doe ik dat mezelf aan?
Ten die kant van mezelf zal ik dan maar hetzelfde zeggen: "Houd die opmerkingen voor jezelf, negatieve ik. Ze voegen niets toe. Sommige dingen moeten, andere dingen 'moet' ik van mezelf omdat ik me anders onvoldaan voel en apatisch word. Maak je leven niet moeilijker dan het is door zo'n houding te hebben."
Zo! We komen er wel. -
knowthyself
dinsdag 08 december 2020 12:33
Geen zorgen maken over je vriend, trouwens. Hij heeft een lakse houding ten opzichte van zijn rotzooi in zijn kamer, waar jij opmerkingen over maakt. Jij vindt mindfulness niets, en hij maakt opmerkingen daarover. Het is trouwens lief om te lezen hoe jullie zo tips geven aan elkaar en kleine discussies hebben over wat goed is voor de ander haha
Ik vind het heel erg leuk om te lezen, dit. Ondanks je twijfels voel je je vrij om "negatieve" gevoelens te tonen bij deze jongen, en dat kan niet over iedereen gezegd worden Maar ook jij bent gewoon ontzettend veel gegroeid de laatste jaren. Ahhh oke ik houd op Fijn om van je te horen -
Draagmoeder
dinsdag 08 december 2020 17:03
Wat een hoop herkenbaarheid in deze post, jeetje. En dan bedoel ikniet alleen de rouwvliegjes (dat komt echt wel goed met die plakstrips!)
Hou vol, en doe wat jíj kunt enzo. Trek je niet al te veel aan van je ouders want nouja. jij kent jezelf beter dan zij. gek genoeg. is echt zo. En er zijn ook wél banen voor 32 uur hoor!
Volgens mij zou jij best goed functioneren op afgebakende uren , beetje 9-5 baan, en dan daarna los kunenn laten en leuke dingen doen. denk jij dat ook?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 aug 2024 ziek
- O 24 sep 2023 Levend ( 4 )
- O 15 mrt 2023 Rollercoastermaand
- O 07 dec 2022 ~~~~~
- O 05 sep 2022 Werkzoekend ( 5 )
- O 15 aug 2022 Ik haat solliciteren ( 3 )
- O 03 aug 2022 Rare mensen
- O 01 aug 2022 Piekerdump
- O 06 jul 2022 Volwassenmensendingen ( 3 )
- O 10 mei 2022 Ongemotiveerd ( 4 )
- O 26 apr 2022 Knipbeurt ( 2 )
- O 20 apr 2022 Afwijzing ( 3 )
- O 20 mrt 2022 ~~~ ( 2 )
- O 04 feb 2022 Pilletjes ( 8 )
- O 17 jan 2022 Aanmodderen