-

Nee, nee, nee.

Mijn hele hoofd zegt vandaag gewoon nee. Ik heb nergens zin in. Gisteravond voerde m'n plichtsbesef nog de boventoon en maakte ik een lange lijst met dingen die ik de volgende dag - vandaag dus - zou gaan doen: hoorcolleges, opdrachten, PvdA-dingen...

Maar nee dus. Het broodnodige heb ik wel gedaan. Daarna stopte ik, want: one thing at a time. Ik ben daarna gaan douchen. Ik heb ook even televisie gekeken. Straks wil ik ook nog eten koken. Vanavond heb ik een PvdA-ding.

Het komt absoluut niet uit de lucht vallen. Mijn pesthumeur is waarschijnlijk het gevolg van het biertje dat ik gisteren gedronken heb. Één biertje?, hoor ik je denken. Yup. Ik kan gewoon niet tegen alcohol, ook niet tegen kleine hoeveelheden blijkbaar.

Maar ik ga nog dieper: er is sprake van een onderliggend probleem waar ontelbaar veel andere mensen ook last van hebben. Ik vind het retelastig om grenzen te stellen, om aan te geven wat ik wil en vind. Ook geen nieuwe revelatie in mijn geval. Ik ben er zelfs voor in therapie gegaan. Maar het negeren van mijn eigen grenzen is blijkbaar gewoon mijn defaultmodus. Ik val erin terug. En ik blijf zitten in mijn eigen shit, in plaats van dat ik er actief uit probeer te komen.

Het drinken van alcohol (terwijl ik dondersgoed weet dat ik er gewoon niet tegen kan), het vertrouwen op andermans oordelen maar niet op de mijne, het niet uiten van meningen die ik daadwerkelijk heb (heel veel shit boeit me geen ene fuck) en het meteen in elkaar duiken als iemand een mening uit die niet strookt met de mijne zijn dan simpelweg manifestaties van bovengenoemd onderliggend probleem.

En ik denk dat ik ergens gewoon eenzaam ben. In werkelijkheid heb ik 2 vrienden, 3 als je m'n oudere zus meetelt die ook in Nederland woont. Een van die vrienden zie ik eigenlijk veel te weinig, maar eerlijk? Vaak heb ik daar ook geen zin in. Ik heb het idee dat we een beetje uit elkaar gegroeid zijn. Maar misschien komt dat juist doordát we elkaar zo weinig zien. I dunno.

Punt is: ik zou het fijn vinden om iets meer vrienden te hebben. Wat het lastig maakt om nieuwe vrienden te maken, is dat veel mensen in mijn ogen niet beseffen dat een relatie, of nog kleiner, een gesprek tussen twee mensen ook een tweebaansweg is: een gesprek moet niet alleen over jezelf gaan, maar ook over de ander. Alleen maar over jezelf oreren is geen gesprek, maar een TED-talk. En dat snappen velen niet. Wees nieuwsgierig naar de ander, dan komt er verbinding.

Ik zou het echt fijn vinden om bijvoorbeeld een kookclub te hebben. Met mensen die mijn passie voor eten delen. De vriendin met wie ik op vakantie ga, deelt die passie gelukkig al, maar like I said: zij is een van de weinige vrienden die ik heb. Iets meer afwisseling zou leuk zijn. Leven in de brouwerij. Of, zoals het bij mij zou moeten zijn: 0.0-brouwerij.


Joe.