Lofzang

Ik klaag er weleens over dat ik te weinig vrienden heb. Zou best kunnen, maar de vrienden die ik heb, zijn goud waard. Dit verhaal is een ode aan hen.

---

M., de fucking OG. We leerden elkaar kennen in aanloop naar de Curaçaose verkiezingen van 2016. Ik wilde politici interviewen omdat ik vond dat Curaçaoënaars het recht hadden om goed geïnformeerd te worden voordat ze het stemhokje zouden betreden. En ik had iemand nodig die bereid was me te assisteren. Ik zag je voor het eerst bij een bijeenkomst van Bos di Hubentut. En ik dacht: dit is de gast. We hebben de crème de la crème van de Curaçaose politieke scène van toen geïnterviewd. Hoogtepunten waren wel de interviews met Zita Jesus-Leito - weet je nog dat we tot de orde geroepen werden toen we tijdens dat interview de Isla-raffinaderij de motor van onze economie noemden? Dat was pertinent niet waar en Zita en Stephen corrigeerden ons metéén - en fucking GERRIT SCHOTTE. Schotte die een verhaal afstak over de slavernij, me strak aankeek en beweerde dat ik er toch niks van zou begrijpen, daar ik een witte huidskleur had. Ik zal nooit vergeten hoe je hem meteen pareerde door te zeggen dat ik dezelfde geschiedenislessen had gehad. Ik was ook naar het slavenmuseum geweest. Ik wist álles. Toen wist ik: deze gast is een vriend voor het fucking leven. En we zitten nu in 2024. Dus ja, dat kun je wel stellen. Ik kan alles bij je kwijt. Geen enkele seksuele frustratie die ik aan je voorleg, verbaast je. Je bent geduldig, verdraagzaam en bovenal ontzettend ruimdenkend. Een wereldburger, zoals je vaak zelf zegt. Ik vind dat we de laatste tijd te weinig contact met elkaar hebben, maar dat komt door mij. Ik moet weer meer gaan investeren in onze vriendschap. Ik hou van je.

M. nummertje twee, mijn mede-sociaaldemocraat. Ergens in 2021 gingen we met elkaar borrelen in Leiden. Daarna heeft die vriendschap zich ontwikkeld tot een die waarschijnlijk nooit meer stukgaat. Ik ga – elke keer dat ik je zie – helemaal stuk om je. Hoe je gewoon zegt waar het op staat, je gezichtsuitdrukkingen… Ik ga er helemaal stuk om. Ik heb je weleens verteld dat ik je benijd vanwege de manier hoe je ‘de dingen’ aanpakt. Je neemt initiatief, laat je de mond niet snoeren, en bent gewoon níét klein te krijgen. Al heb je dat idee zelf soms niet. Je bent voor mij het toonbeeld van iemand die ijzersterk is. Een iron lady. Die ook nog eens fucking goed kan koken. Laatst nog. Even wat drinken in ’t café, daar eten kon niet vanwege de drukte, dus toen heb je in vijf minuten maar even bedacht dat we best HERTENBIEFSTUK met portsaus konden eten bij jou thuis. Ik was in den zevenden hemel, maar dat kon je volgens mij wel zien. Bij jou moet ik zijn voor een heart-to-heart, voor ongefilterd commentaar. Maar ben je echt hard? Ach welnee, want als een van ons emotioneel wordt, geven we de ander een kus op de bol. De kus op de bol. Die staat voor mij symbool voor een rauwe, oprechte vriendschap voor het leven. Ik hou van je.

M. nummertje drie (ik trek de M’etjes aan, geloof ik), niemand zo lief als jij. We leerden elkaar kennen toen ik aan het daten was met je weet wel wie. Het lukte ons in eerste instantie NOOIT om iets af te spreken. Dan was jij weer op vakantie, dan was ik weer aan het leren voor een proefwerk, dan had jij weer wat afgesproken met die-en-die, dan was ik weer op vakantie… En toen zat ik opeens bij Boca 19 met mijn ouders, en toen was jij bij Zanzibar. Of ik wilde komen. Ja, natuurlijk wil ik dat. Mijn ouders lief aankijken, die wilden me wel brengen. Yes, het was ons eindelijk gelukt! Ik geloof dat we niet konden ophouden met kletsen en dansen. Was ‘de speeltuin’ toen al een ding, of begon dat pas toen J. – over wie hieronder meer – erbij kwam? Hoe dan ook. Het klikte meteen. Als oudste zus ben je godvergeten zorgzaam voor je zusjes, en dan vind ik altijd zo aandoenlijk. Je bent altijd zo joviaal, en lekker feministisch. Je bent internationaal. Je hebt een vlotte babbel. Je bent goedlachs. Echt, ik hou van je.

(‘De speeltuin’ vereist wel even wat verdere uitleg. Op Zanzibar – een strand op Curaçao – heb je een speeltuin die vrij toegankelijk is terwijl de rest van de bezoekers zich waagt op het reguliere strand om onder het genot van een biertje lekker te dansen. Daar gingen wij altijd zitten omdat het er lekker rustig was en we dus rustig konden kletsen over van alles en nog wat. En dan waren er altijd nog kinderen die daadwerkelijk wilden *spelen* in de speeltuin. Dat we echt dachten van, schatjes, het is inmiddels elf uur ’s avonds. Is het voor jullie niet allang bedtijd?)

S., je bent eigenlijk de aanleiding voor deze lofzang. Vandaag spraken we na lange tijd weer met elkaar af. En het was inderdaad alsof we elkaar nog geen week geleden getroffen hadden. We gingen brunchen, maar de babbel was zo ontzettend goed, dat ik dacht: dit smaakt naar meer. We zijn met elkaar gaan uitwaaien op het strand, en daarna trokken we naar de wijnhandel voor goede wijn. Ik had thuis al lekker eten. Echt, je bent heerlijk nuchter. Een echte Friezin. Ook jij zegt waar het op staat. Je bent psycholoog, en dat merk je. Want met bullshit kom ik niet weg bij jou – bij M. nummertje twee overigens ook niet – want je kijkt me dan aan met zo’n blik van: hoe zit het nou écht? En het is die karaktertrek – die waanzinnige scherpte – die tot de beste gesprekken ooit leidt. Er zijn geen taboes, je vindt een hoop dingen een ‘dingetje’ (een van je legendarische uitspraken), en je spreekt je uit. Komt uit voor je ‘minder conventionele’ eigenschappen, zoals je extreme behoefte aan duidelijkheid. Voor voorspelbaarheid? I don’t know. Maar je staat er godverdomme wel voor. En dat geeft je – ja, we hebben vanavond lacherig gedaan over dit woord, maar dat is het ook wel echt – een persoonlijkheid. Ik hou van je.

J., de lieverd die volgens mij niet altijd doorheeft dat hij een lieverd is. Ik leerde je eigenlijk vooral kennen doordat je goede vrienden was (en bent?) met M. nummertje drie. Je kwam op mij altijd over als een gekwelde geest, en dan wilde ik meer weten. Vertel het me. Geef me je levensverhaal. Want ik had het idee dat je er niet altijd over kon dan wel durfde te praten. En je vertelde je verhaal aan me, waar dan heel veel rauwe emotie bij kwam kijken. Vond ik mooi. Ondertussen was je megalief voor mij en voor M. Jouw belangen belandden altijd op de achtergrond. Als wij maar oké waren. Ik zal nooit vergeten hoe we tot laat in de nacht doorgingen bij jou thuis, en dat je er toen op *stond* dat je met me mee zou lopen naar huis (terwijl ik letterlijk op de hoek woonde). Curaçao kan ’s avonds link zijn, was je tegenargument. Ook met al die agressieve waakhonden. Je nam een flinke stok mee waarmee je, als ik dan aangevallen zou worden, hard kon terugslaan. Belang van anderen voor die van jou, bleek hier ook maar weer. De laatste tijd hebben we nauwelijks tot geen contact. Ik moet je appje nog beantwoorden. Maar geloof me, ik hou van je.

---

Dit is ook wel een mooie kern. Vijf vrienden, die elkaar niet kennen, maar ik heb de beste band met ze. Ik zou ze voor geen goud willen inruilen.