One thing at a time

Ik ben zowaar rustig.

Ik had vandaag een fijne dag. Het enige wat me echt stress opleverde, waren de boodschappen. Ik vertelde het al, maar ik ben dus aan het sparen voor een vakantie. Onderdeel daarvan is dat ik ook zuinig ben met mijn uitgaven. Helemaal in het begin had ik het ambitieuze plan om 300 euro per maand te sparen door op mijn uitgaven te letten. Die lat bleek te hoog. Het gekke is wel dat mijn hersenen desalniettemin nog steeds vasthouden aan die 300 euro. Gevolg: elke keer als ik naar de supermarkt ga en mijn boodschappen afreken, voel ik de stress in mijn hele lijf. Vooral op mijn borstkas. Niet gezond.

Ach, eten lost het vaak op. Ik kwam thuis en smeerde de cranberrypaté - het lekkers dat ik bij de Appie gekocht had - op drie stukjes geroosterd brood. Appeltje erbij, Liga erbij. En toen zakte de stress. De vriendin met wie ik op vakantie ga, merkt altijd het positieve effect op dat eten op mij heeft. Ze vraagt dan met een grote grijns op d'r gezicht: "En... Ben je weer mens?"

Daarna deed ik wat dingen voor de PvdA (bestaan die nog?!) en bereidde ik me voor op de wiskundebijles die om halfdrie zou beginnen. Het onderwerp was een moeilijke, en de jongen begreep er volgens mij nog maar weinig van. Ik geef 'm geen ongelijk: het onderwerp is echt moeilijk als je het trucje niet doorhebt. Ik stelde hem gerust door te vertellen dat dit specifieke onderwerp een van de redenen was waarom ik destijds stopte met de studie economie en bedrijfseconomie. Ik heb een afspraak met hem gemaakt: neem de rekenregels voor wortels, machten en breuken goed door en dan doen we de volgende keer nog een poging. Hij komt er wel. Die rekenregels zijn namelijk de truc.

Na de bijles had ik zin om ermee te kappen. Met "kappen" bedoel ik: tv aanknippen, eten koken, afwassen, lezen en naar bed. Er stond echter nog één ding op mijn lijstje voor vandaag: een hoorcollege doornemen van het vak dat ik in de zomer moet herkansen. Niet dat ik voor het vak gezakt ben. Ik moet het hertentamen maken omdat ik het reguliere tentamen niet kon maken, daar ik op dat moment bezig was met mijn scriptie voor politicologie. By the way: ik heb mijn bachelordiploma. Yay! Enfin, ik moest vandaag dus nog een hoorcollege doornemen. Één. Niet twee, niet drie, niet vier. Één. Toen ik een aantal dagen geleden begon met het doornemen van die hoorcolleges, had ik een soort 'bevlieging van ambitie': ik wilde in één dag vijf hoorcolleges doornemen.

Die.
Lat.
Lag.
Weer.
Te.
Hoog.

Goed. Ik sprak mezelf streng toe en zei: "Ontspan. Één hoorcollege per dag. Het is per slot van rekening de meivakantie. En, nog belangrijker: dat hertentamen is pas op 22 juli."

Dus dat ben ik nu aan het doen. Vandaag had ik trouwens weer zo'n bevlieging van ambitie. Ik bedacht dat ik een ander vak uit het tweede jaar ook in de herkansingsperiode in de zomer zou kunnen halen. Ik kan dat vak ook in het eerste blok van het volgende collegejaar volgen, maar ergens wil ik er gewoon vanaf zijn. Ik corrigeerde mezelf snel, voordat die lat weer zou opstijgen. Ik blijf erbij dat het een sympathiek idee is om het vak in de zomer te herkansen, maar heb nu met mezelf afgesproken dat ik eerst het andere vak, dat ik dus op 22 juli herkans, ga doen. Heb ik daarna nog puf, dan ga ik ook dat tweede vak volgen en herkansen. En anders doe ik het volgend jaar.

One thing at a time.

Weet je, ik hou van Nederlandse lenteavonden. Nederlandse zomeravonden. Ze zijn zo lekker lang, en bevatten heerlijke geluiden. Ik heb net ook vlak voor zonsondergang een kleine wandeling gemaakt. Lekker rustig, niet te lang, niet te snel. Zo kom ik tot rust. En het schrijven helpt me dus ook enorm.


X