De schaduw van het afgelopen jaar
Aangezien mijn vorige dagboek entry echt een inleiding was, besluit ik de "enige echte" toevoeging aan mijn dagboek van vandaag op een nieuwe pagina te plaatsen.
Vanmorgen stond ik op zodra de eerste hanen begonnen te kakelen, om 6:50 had ik mijn mobiele wekker gezet. Verschrikkelijk vind ik dat altijd! De eerste 10 minuten ben ik altijd al kwijt om mijn eigen uit slaapstand te kunnen halen en mijn benen zover te krijgen dat ze de weg vinden naar de douche.. Waar ik vervolgens door de warme stralen heel erg ga treuzelen omdat ik de kou van buiten niet wil trotseren. Ik kreeg het cijfer van mijn essay terug in de werkgroep van de grondslagen van de klinische gezondheidspsychologie. Het essay moest gaan over interventie na traumatische gebeurtenissen. Daar hoorde 7 artikelen bij die je in het essay moest verwerken, en daarnaast moest je een eigen mening gebaseerd op empirisch bewijs erin verwerken, en dat allemaal in 1200 woorden. Een erg goed gevoel had ik er dan ook niet over, alhoewel er in de vorige werkgroep wel is gezegt dat iedereen een voldoende had (goed nieuws! :thumbup
. En mijn verwachting kwam dan ook uit, ik had een 6je. De meisjes die naast mij zaten hadden alle twee een 7, en misschien wel vanwege die reden baalde ik! Ergens zit er nog diep van binnen de drang om overal bovenuit te steken, om de beste, de slimste, de leukste, de mooiste en de grappigste te zijn. Alhoewel die illusie met de jaren ook wel wat meer realistische proporties heeft aangenomen 
Daarnaast kwam er ook 2 stellingen in de werkgroep aanbod wat ik wel interessant vond. De eerste ging over het feit dat jonge mensen met anorexie en boulimia voornamelijk motivatie voor deze ziekten vinden in het nastreven van "het ideale schoonheidsideaal". De stelling was dan ook of je programma's zoals America's next topmodel etc. moest afschaffen zodat meisjes minder kans kregen op het ontwikkelen van die ziekten. Zelf vond ik dit onzin. Ik vind het zelf altijd erg leuk om die programma's te kijken, en modebladen vind ik ook geweldig. Zelf zie ik nooit zo in dat de mensen die in die programma's en bladen zijn, voor veel mensen als bijna onnatuurlijk mooi worden gevonden. Als ik heel eerlijk ben, vind ik maar weinig vrouwen en nog minder mannen "echt" aantrekkelijk. Vaak zie ik door de make-up en kleding heen, en kom ik tot de conclusie dat de meeste nog gemiddeld zijn. Lichamen zonder heupen en borsten vind ik per definitie niet mooi, en te gespierde mannen doen me denken aan opgeblazen balonnen. Verder heb ik niets om me zelf zorgen om te maken.. Al zeg ik het zelf
En jaloers ben ik dan ook nooit geweest. Wanneer er dan ook weer zo'n discussie boven water komt over vrouwen die vinden dat tijdschriften ook eens "normale" mensen moesten afbeelden zie ik niet zo in waar men zich zo druk om maakt. Wat mij betreft zijn het over het algemeen al normale mensen, en worden alleen de onaantrekkelijke mensen niet in tijdschriften opgenomen. Wie zal er uiteindelijk een blad kopen als er alleen maar lelijke mensen in zullen staan? Daar wordt je naar mijn mening ook niet echt blij van.. Die maatregel zal daarnaast ook voor onzekerheid kunnen zorgen, aangezien men zich afvraagt of ze zelf ook zo lelijk is..
De tweede stelling, over een heel ander onderwerp, zette mij ook aan het denken. Deze ging over het nut van placebo's. Placebo is een middel waarvan de werking niet is vastgesteld, maar wanneer mensen positieve resultaten verwachten, werkt het toch. Het geven van placebo's aan clienten is verboden, terwijl er bij veel mensen wel resultaten zijn geboekt in onderzoek. Voor beiden kanten valt natuurlijk iets te zeggen. Aan de ene kant mag je clienten niet voorliegen, en waar ligt de grens.. Is het bijvoorbeeld ook een oplossing bij kankerpatienten? Aan de andere kant zal het de gezondheidszorg een hoop geld schelen, is het bewezen dat de meeste mensen een verbetering laten zien en zitten er verder geen bijwerkingen aan het gebruik van placebo. Zelf vind ik het dan ook geoorloofd om bij psychische ziekten placebo te proberen. Mochten er dan geen effecten te zien zijn, kan nog altijd overgegaan worden tot regulieren medicijnen. Er is echter wel een kanttekening, bij depressie patienten waarbij de kans bestaat dat zij zelfmoord plegen, moet in alle gevallen geen placebo worden gegeven. Het risico tot zelfmoord is bij deze groep te groot om het onzekere voor het zekere te nemen. Dan bestaat er natuurlijk altijd nog de discussie of de groep die placebo heeft gekregen en een effect liet zien, na verloop ingelicht zal moeten worden of niet. Dit is een lastig punt, aangezien het tijdstip er nogal toe doet en men zich ook behoorlijk belazerd zou kunnen voelen. Wanneer men namelijk overgaat tot het inlichten tijdens het placebo gebruik verdwijnt het hele placebo effect, en verdwijnt de verbetering weer al sneeuw voor de zon. Mocht men dus willen overgaan tot het inlichten van de client, dan zal dat na het gebruik van de placebo moeten gebeuren. Dit kan echter nog jaren duren.. Ik zal het dan ook leuk vinden om reacties te krijgen van mensen die niet in hun professie in aanmerking komen tot het geven van medicijnen, maar de client zelf. Hoe zal u het vinden als u denkt dat u een werkend medicijn krijgt, vervolgens verbeterd uw situatie waarvan u overtuigd bent van de werking van het medicijn. Na afloop krijgt u echter te horen dat u een nepmedicijn gehad heeft. Bent u dan nog steeds blij dat u erop vooruitgegaan bent? Ergens geeft het u wel de boodschap dat u zelf de controle heeft om uzelf dus te genezen, en dat u het in feite helemaal zelf heeft gedaan door sterk in de werking van het medicijn te geloven. Aan de andere kant bent u in zekere zin voorgelogen.
Na afloop had ik 2 uur pauze, en daarna nog een uurtje werkgroep statistiek. Onderweg naar huis in de bus kwam ik een bilboard tegen van "Mind Magazine" wat een nieuw psychologie magazine is. Ik kende natuurlijk al het blad "Psychologie" waar ook wel interessante dingen in staat, maar wat ik vaak nog wat te stoffig vind. Het is meer gericht op een wat ouder publiek. Ik besloot dus onderweg nog even het Mind Magazine te kopen, en te kijken of het me aansprak. In de bus naar huis las ik de eerste paar pagina's en deze zette mijn hersenbrij al meteen aan het werk. Ik las een stukje over het afsluiten van het oude jaar, en leren van de dingen die je meemaakt en de negatieve dingen accepteren. Ik dacht eens na over hoe het afgelopen jaar, 2007 voor mij geweest was en kon maar weinig negatieve dingen ontdekken.
In Januari kreeg ik een nieuwe vriend, waar ik in het begin erg verliefd op ben geweest. Achteraf was het meer een bevlieging, en had het eerder met lust en uiterlijk te maken dan liefde en innerlijk, maar ook hiervan kun je leren. Niet lang geleden had ik een discussie met mijn huidige vriend. Ik vertelde hem dat ik geen seks zonder liefde kon hebben, waarnaar die me herinnerde aan mijn ex waar ik nooit van gehouden heb. Inderdaad, daar heb ik ook seks mee gehad.. Om eerlijk te zijn was de seks geweldig. Buiten de seks om hadden we weinig diepe communicatie en na de eerste bevliegingen ging ik ook steeds meer de oppervlakkigheid van hem inzien. Mijn visie heb ik daarom maar veranderd in "ik kan geen seks hebben zonder relatie". Er moet voor mij enige zekerheid zijn, en in ieder geval een kans (hoe klein dan ook) dat het langer duurt dan even. Deze relatie heeft uiteindelijk 3,5 maand geduurd. Met hem ben ik voor het eerst met mijn vriendje op dat moment naar een bungalowpark geweest. Ook bij hem heb ik veel onzekerheid gekent. Hij was constant bezig met afstandhouden en op andere momenten weer wat meer dichterbij komen. Ergens heb ik dat in bepaalde mate ook nodig om niet in een sleur te raken, maar bij hem was dit teveel. En achteraf zou ik nooit van hem kunnen houden om de persoon die hij is, maar meer in de illusie dat ik ware liefde ken, zoals met mijn ex daarvoor. Na 5 jaar was het boek dicht, en zag ik toen pas in dat hij helemaal niet zo goed bij me paste als dat ik toen dacht.
Tijdens de relatie met mijn ex kwam ik ook mijn huidige vriend tegen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie dacht dat hij niet mijn type was, alhoewel ik wel inzag dat hij een hart van goud had en ik me erg op mijn gemak bij hem voelde. Hij was echter in veel opzichten haast het tegenovergestelde van mijn exen. Het prototype van mijn exen is een narcistische man, met bindingsangst, met egoistische motieven die de waarde van mij niet inziet. Niet een mooi plaatje, maar ergens voelde ik me door deze mannen aangetrokken. Ik voelde me er vrouw bij, en van tijd tot tijd in de zeik genomen.
Mijn huidige vriend wist hier alles van, aangezien ik hem alles vertelde van mijn ex. In april was de relatie met mijn ex verbroken, aangezien hij inzag dat we niet zo goed bij elkaar pasten. Mijn huidige vriend zag toen in dat ik en hem veel beter bij elkaar pasten. In het begin kon ik dat zelf nog niet echt inzien. Hij was de man die echt voor een relatie zou kunnen gaan, die echt van iemand kon houden, die dingen voor iemand over zou hebben. Totaal niet mijn type! Toen hij licht doorschemerde dat hij wel wat zag in een relatie met mij, wees ik hem dan ook vriendelijk de deur en vertelde ik dat we wel zullen zien, maar dat we rustig aan moesten doen. Die avond erop was het echter zo gezellig bij hem, dat we op een gegeven moment samen in elkaars armen op zijn bank films aan het kijken waren en hij me na afloop zachte kusjes in mijn nek gaf. Uiteindelijk zoenden we, nog voordat ik echt zeker was dat ik een relatie met hem wilde. Het heeft dan ook wel even geduurt voordat ik er 100% achter stond, zeker een paar maanden. En toen ik uiteindelijk zeker was van mijn zaak, had ik hem zo op afstand gehouden dat hij een aantal stappen terug had gedaan en het voor hem ook zijn tijd nodig had. Een maand terug was echter het moment aangekomen dat hij me vertelde dat hij van me hield. Op dat moment kon ik niets anders uitstammelen dan "ik ook van jou" om vervolgens maar van onwennigheid te praten over de pizza's in de oven
Maar ik weet dat onze liefde wederzijds is, en dat ik vanaf dit moment alleen maar meer van hem ga houden.
Na 2 maanden gingen we samen al op vakantie. Een ware beproeving, want veel relaties kunnen zo'n test in het prille begin van een relatie niet aan en mond het uit op ruzie en misschien zelfs een breuk. Maar niet bij ons, op een paar kleine irritaties na. Zo gaat hij namelijk het liefst niet te laat slapen, en zelfs op vakantie lagen we vaak zo rond 12 uur al in bed. Weer een heel verschil met mijn exen, die nachten door konden halen. Buiten dat hebben we een topvakantie gehad samen, en zag ik later pas in dat het best anders had kunnen lopen en we een behoorlijk risico hebben genomen. Ook met mijn huidige vriend ben ik een weekendje naar een bungalow geweest, naar Duitsland. Prachtige omgeving was dat, alhoewel de bungalow zelf meer weghad van een blokhut. Het is een geweldig weekendje geweest, waar we ook weer dichter naar elkaar toe zijn gegroeid.
Samengevat is dit afgelopen jaar bijna perfect geweest.. De enige negatieve kanten is de breuk met mijn ex, aangezien breuken nooit leuk zijn. Maar eerlijk gezegt was ik er zo weer bovenop, en kon ik voor het eerst zaken beter relativeren en ook het positieve van onze breuk inzien. Daarnaast heb ik ook een negatieve ervaring op straat meegemaakt. Een man fietste achter me, en greep me naar mijn borst, hij kneep er vervolgens in en ging ervandoor. Ik ben geschrokken van het feit dat dit zomaar kan gebeuren, en dat iemand aan een intiem deel van mijn lichaam heeft gezeten waardoor ik me een klein beetje vies voelde na afloop. Hoe dan ook, de eerste week na dit incident zijn best moeilijk geweest en mijn vriend kon dit niet altijd begrijpen waardoor ik me een beetje verlaten voelde. Ook heb ik veel onzekerheid in mijn relatie gekent, alhoewel ik nu steeds meer vertrouwen heb en ik weet dat hij het meent toen hij me zei dat hij van me hield. Ik heb verder ook veel nieuwe mensen ontmoet afgelopen jaar, en ben er ook nog eens extra aan herinnerd dat ik me bij sommige personen niet op mijn gemak voel. In het nieuwe jaar wil ik hier graag aan werken, of in ieder geval zorgen dat het me niet meer zo uitput dat ik de rest van de avond met migraine in bed lig. Veel mensen zien het niet aan me, omdat ze denken dat ik niet onzeker "kan" zijn, maar dat ben ik wel degelijk. Vooral in groepen sla ik vaak dicht en ben ik bang dat mensen me niet mogen. Door mijn gedrag zorg ik er dan juist voor dat dit ook gebeurd. Ik accepteer wel dat niet iedereen me kan mogen, iets wat ik in het verleden nog niet kon. Ik moet echter wel zorgen dat het mij geen schade toebrengt. De positieve punten zijn dat ik me verlost heb van mijn destructieve ex, dat ik eindelijk een gezonde en volwassen relatie heb waar ik zeker toekomst inzie, dat ik de opleiding volg die ik altijd al wilde volgen en dat ik zaken beter kan relativeren. Als 2008 net zo'n jaar wordt als 2007 ben ik zeker tevreden.
Veel liefs,
van mij
Vanmorgen stond ik op zodra de eerste hanen begonnen te kakelen, om 6:50 had ik mijn mobiele wekker gezet. Verschrikkelijk vind ik dat altijd! De eerste 10 minuten ben ik altijd al kwijt om mijn eigen uit slaapstand te kunnen halen en mijn benen zover te krijgen dat ze de weg vinden naar de douche.. Waar ik vervolgens door de warme stralen heel erg ga treuzelen omdat ik de kou van buiten niet wil trotseren. Ik kreeg het cijfer van mijn essay terug in de werkgroep van de grondslagen van de klinische gezondheidspsychologie. Het essay moest gaan over interventie na traumatische gebeurtenissen. Daar hoorde 7 artikelen bij die je in het essay moest verwerken, en daarnaast moest je een eigen mening gebaseerd op empirisch bewijs erin verwerken, en dat allemaal in 1200 woorden. Een erg goed gevoel had ik er dan ook niet over, alhoewel er in de vorige werkgroep wel is gezegt dat iedereen een voldoende had (goed nieuws! :thumbup
. En mijn verwachting kwam dan ook uit, ik had een 6je. De meisjes die naast mij zaten hadden alle twee een 7, en misschien wel vanwege die reden baalde ik! Ergens zit er nog diep van binnen de drang om overal bovenuit te steken, om de beste, de slimste, de leukste, de mooiste en de grappigste te zijn. Alhoewel die illusie met de jaren ook wel wat meer realistische proporties heeft aangenomen Daarnaast kwam er ook 2 stellingen in de werkgroep aanbod wat ik wel interessant vond. De eerste ging over het feit dat jonge mensen met anorexie en boulimia voornamelijk motivatie voor deze ziekten vinden in het nastreven van "het ideale schoonheidsideaal". De stelling was dan ook of je programma's zoals America's next topmodel etc. moest afschaffen zodat meisjes minder kans kregen op het ontwikkelen van die ziekten. Zelf vond ik dit onzin. Ik vind het zelf altijd erg leuk om die programma's te kijken, en modebladen vind ik ook geweldig. Zelf zie ik nooit zo in dat de mensen die in die programma's en bladen zijn, voor veel mensen als bijna onnatuurlijk mooi worden gevonden. Als ik heel eerlijk ben, vind ik maar weinig vrouwen en nog minder mannen "echt" aantrekkelijk. Vaak zie ik door de make-up en kleding heen, en kom ik tot de conclusie dat de meeste nog gemiddeld zijn. Lichamen zonder heupen en borsten vind ik per definitie niet mooi, en te gespierde mannen doen me denken aan opgeblazen balonnen. Verder heb ik niets om me zelf zorgen om te maken.. Al zeg ik het zelf
En jaloers ben ik dan ook nooit geweest. Wanneer er dan ook weer zo'n discussie boven water komt over vrouwen die vinden dat tijdschriften ook eens "normale" mensen moesten afbeelden zie ik niet zo in waar men zich zo druk om maakt. Wat mij betreft zijn het over het algemeen al normale mensen, en worden alleen de onaantrekkelijke mensen niet in tijdschriften opgenomen. Wie zal er uiteindelijk een blad kopen als er alleen maar lelijke mensen in zullen staan? Daar wordt je naar mijn mening ook niet echt blij van.. Die maatregel zal daarnaast ook voor onzekerheid kunnen zorgen, aangezien men zich afvraagt of ze zelf ook zo lelijk is..De tweede stelling, over een heel ander onderwerp, zette mij ook aan het denken. Deze ging over het nut van placebo's. Placebo is een middel waarvan de werking niet is vastgesteld, maar wanneer mensen positieve resultaten verwachten, werkt het toch. Het geven van placebo's aan clienten is verboden, terwijl er bij veel mensen wel resultaten zijn geboekt in onderzoek. Voor beiden kanten valt natuurlijk iets te zeggen. Aan de ene kant mag je clienten niet voorliegen, en waar ligt de grens.. Is het bijvoorbeeld ook een oplossing bij kankerpatienten? Aan de andere kant zal het de gezondheidszorg een hoop geld schelen, is het bewezen dat de meeste mensen een verbetering laten zien en zitten er verder geen bijwerkingen aan het gebruik van placebo. Zelf vind ik het dan ook geoorloofd om bij psychische ziekten placebo te proberen. Mochten er dan geen effecten te zien zijn, kan nog altijd overgegaan worden tot regulieren medicijnen. Er is echter wel een kanttekening, bij depressie patienten waarbij de kans bestaat dat zij zelfmoord plegen, moet in alle gevallen geen placebo worden gegeven. Het risico tot zelfmoord is bij deze groep te groot om het onzekere voor het zekere te nemen. Dan bestaat er natuurlijk altijd nog de discussie of de groep die placebo heeft gekregen en een effect liet zien, na verloop ingelicht zal moeten worden of niet. Dit is een lastig punt, aangezien het tijdstip er nogal toe doet en men zich ook behoorlijk belazerd zou kunnen voelen. Wanneer men namelijk overgaat tot het inlichten tijdens het placebo gebruik verdwijnt het hele placebo effect, en verdwijnt de verbetering weer al sneeuw voor de zon. Mocht men dus willen overgaan tot het inlichten van de client, dan zal dat na het gebruik van de placebo moeten gebeuren. Dit kan echter nog jaren duren.. Ik zal het dan ook leuk vinden om reacties te krijgen van mensen die niet in hun professie in aanmerking komen tot het geven van medicijnen, maar de client zelf. Hoe zal u het vinden als u denkt dat u een werkend medicijn krijgt, vervolgens verbeterd uw situatie waarvan u overtuigd bent van de werking van het medicijn. Na afloop krijgt u echter te horen dat u een nepmedicijn gehad heeft. Bent u dan nog steeds blij dat u erop vooruitgegaan bent? Ergens geeft het u wel de boodschap dat u zelf de controle heeft om uzelf dus te genezen, en dat u het in feite helemaal zelf heeft gedaan door sterk in de werking van het medicijn te geloven. Aan de andere kant bent u in zekere zin voorgelogen.
Na afloop had ik 2 uur pauze, en daarna nog een uurtje werkgroep statistiek. Onderweg naar huis in de bus kwam ik een bilboard tegen van "Mind Magazine" wat een nieuw psychologie magazine is. Ik kende natuurlijk al het blad "Psychologie" waar ook wel interessante dingen in staat, maar wat ik vaak nog wat te stoffig vind. Het is meer gericht op een wat ouder publiek. Ik besloot dus onderweg nog even het Mind Magazine te kopen, en te kijken of het me aansprak. In de bus naar huis las ik de eerste paar pagina's en deze zette mijn hersenbrij al meteen aan het werk. Ik las een stukje over het afsluiten van het oude jaar, en leren van de dingen die je meemaakt en de negatieve dingen accepteren. Ik dacht eens na over hoe het afgelopen jaar, 2007 voor mij geweest was en kon maar weinig negatieve dingen ontdekken.
In Januari kreeg ik een nieuwe vriend, waar ik in het begin erg verliefd op ben geweest. Achteraf was het meer een bevlieging, en had het eerder met lust en uiterlijk te maken dan liefde en innerlijk, maar ook hiervan kun je leren. Niet lang geleden had ik een discussie met mijn huidige vriend. Ik vertelde hem dat ik geen seks zonder liefde kon hebben, waarnaar die me herinnerde aan mijn ex waar ik nooit van gehouden heb. Inderdaad, daar heb ik ook seks mee gehad.. Om eerlijk te zijn was de seks geweldig. Buiten de seks om hadden we weinig diepe communicatie en na de eerste bevliegingen ging ik ook steeds meer de oppervlakkigheid van hem inzien. Mijn visie heb ik daarom maar veranderd in "ik kan geen seks hebben zonder relatie". Er moet voor mij enige zekerheid zijn, en in ieder geval een kans (hoe klein dan ook) dat het langer duurt dan even. Deze relatie heeft uiteindelijk 3,5 maand geduurd. Met hem ben ik voor het eerst met mijn vriendje op dat moment naar een bungalowpark geweest. Ook bij hem heb ik veel onzekerheid gekent. Hij was constant bezig met afstandhouden en op andere momenten weer wat meer dichterbij komen. Ergens heb ik dat in bepaalde mate ook nodig om niet in een sleur te raken, maar bij hem was dit teveel. En achteraf zou ik nooit van hem kunnen houden om de persoon die hij is, maar meer in de illusie dat ik ware liefde ken, zoals met mijn ex daarvoor. Na 5 jaar was het boek dicht, en zag ik toen pas in dat hij helemaal niet zo goed bij me paste als dat ik toen dacht.
Tijdens de relatie met mijn ex kwam ik ook mijn huidige vriend tegen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie dacht dat hij niet mijn type was, alhoewel ik wel inzag dat hij een hart van goud had en ik me erg op mijn gemak bij hem voelde. Hij was echter in veel opzichten haast het tegenovergestelde van mijn exen. Het prototype van mijn exen is een narcistische man, met bindingsangst, met egoistische motieven die de waarde van mij niet inziet. Niet een mooi plaatje, maar ergens voelde ik me door deze mannen aangetrokken. Ik voelde me er vrouw bij, en van tijd tot tijd in de zeik genomen.
Mijn huidige vriend wist hier alles van, aangezien ik hem alles vertelde van mijn ex. In april was de relatie met mijn ex verbroken, aangezien hij inzag dat we niet zo goed bij elkaar pasten. Mijn huidige vriend zag toen in dat ik en hem veel beter bij elkaar pasten. In het begin kon ik dat zelf nog niet echt inzien. Hij was de man die echt voor een relatie zou kunnen gaan, die echt van iemand kon houden, die dingen voor iemand over zou hebben. Totaal niet mijn type! Toen hij licht doorschemerde dat hij wel wat zag in een relatie met mij, wees ik hem dan ook vriendelijk de deur en vertelde ik dat we wel zullen zien, maar dat we rustig aan moesten doen. Die avond erop was het echter zo gezellig bij hem, dat we op een gegeven moment samen in elkaars armen op zijn bank films aan het kijken waren en hij me na afloop zachte kusjes in mijn nek gaf. Uiteindelijk zoenden we, nog voordat ik echt zeker was dat ik een relatie met hem wilde. Het heeft dan ook wel even geduurt voordat ik er 100% achter stond, zeker een paar maanden. En toen ik uiteindelijk zeker was van mijn zaak, had ik hem zo op afstand gehouden dat hij een aantal stappen terug had gedaan en het voor hem ook zijn tijd nodig had. Een maand terug was echter het moment aangekomen dat hij me vertelde dat hij van me hield. Op dat moment kon ik niets anders uitstammelen dan "ik ook van jou" om vervolgens maar van onwennigheid te praten over de pizza's in de oven
Maar ik weet dat onze liefde wederzijds is, en dat ik vanaf dit moment alleen maar meer van hem ga houden. Na 2 maanden gingen we samen al op vakantie. Een ware beproeving, want veel relaties kunnen zo'n test in het prille begin van een relatie niet aan en mond het uit op ruzie en misschien zelfs een breuk. Maar niet bij ons, op een paar kleine irritaties na. Zo gaat hij namelijk het liefst niet te laat slapen, en zelfs op vakantie lagen we vaak zo rond 12 uur al in bed. Weer een heel verschil met mijn exen, die nachten door konden halen. Buiten dat hebben we een topvakantie gehad samen, en zag ik later pas in dat het best anders had kunnen lopen en we een behoorlijk risico hebben genomen. Ook met mijn huidige vriend ben ik een weekendje naar een bungalow geweest, naar Duitsland. Prachtige omgeving was dat, alhoewel de bungalow zelf meer weghad van een blokhut. Het is een geweldig weekendje geweest, waar we ook weer dichter naar elkaar toe zijn gegroeid.
Samengevat is dit afgelopen jaar bijna perfect geweest.. De enige negatieve kanten is de breuk met mijn ex, aangezien breuken nooit leuk zijn. Maar eerlijk gezegt was ik er zo weer bovenop, en kon ik voor het eerst zaken beter relativeren en ook het positieve van onze breuk inzien. Daarnaast heb ik ook een negatieve ervaring op straat meegemaakt. Een man fietste achter me, en greep me naar mijn borst, hij kneep er vervolgens in en ging ervandoor. Ik ben geschrokken van het feit dat dit zomaar kan gebeuren, en dat iemand aan een intiem deel van mijn lichaam heeft gezeten waardoor ik me een klein beetje vies voelde na afloop. Hoe dan ook, de eerste week na dit incident zijn best moeilijk geweest en mijn vriend kon dit niet altijd begrijpen waardoor ik me een beetje verlaten voelde. Ook heb ik veel onzekerheid in mijn relatie gekent, alhoewel ik nu steeds meer vertrouwen heb en ik weet dat hij het meent toen hij me zei dat hij van me hield. Ik heb verder ook veel nieuwe mensen ontmoet afgelopen jaar, en ben er ook nog eens extra aan herinnerd dat ik me bij sommige personen niet op mijn gemak voel. In het nieuwe jaar wil ik hier graag aan werken, of in ieder geval zorgen dat het me niet meer zo uitput dat ik de rest van de avond met migraine in bed lig. Veel mensen zien het niet aan me, omdat ze denken dat ik niet onzeker "kan" zijn, maar dat ben ik wel degelijk. Vooral in groepen sla ik vaak dicht en ben ik bang dat mensen me niet mogen. Door mijn gedrag zorg ik er dan juist voor dat dit ook gebeurd. Ik accepteer wel dat niet iedereen me kan mogen, iets wat ik in het verleden nog niet kon. Ik moet echter wel zorgen dat het mij geen schade toebrengt. De positieve punten zijn dat ik me verlost heb van mijn destructieve ex, dat ik eindelijk een gezonde en volwassen relatie heb waar ik zeker toekomst inzie, dat ik de opleiding volg die ik altijd al wilde volgen en dat ik zaken beter kan relativeren. Als 2008 net zo'n jaar wordt als 2007 ben ik zeker tevreden.
Veel liefs,
van mij
23 jan 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 okt 2011 Wie ben ik? ( 2 )
- O 25 aug 2011 Pff.. vriendschap! ( 1 )
- O 22 aug 2011 Gelukkig worden doe je zo
- O 06 mei 2008 Laat het los ( 1 )
- O 19 feb 2008 Geven en nemen
- O 30 jan 2008 Nederlandse spelling
- O 28 jan 2008 De voordelen en nadelen van gepest worden. ( 1 )
- O 25 jan 2008 Angst voor het grote verdriet
- O 24 jan 2008 Testjes van mind-magazine.nl ( 1 )
- O 23 jan 2008 De schaduw van het afgelopen jaar
- O 23 jan 2008 'n nieuw begin