De voordelen en nadelen van gepest worden.

Vanaf de basisschool tot eind middelbare school ben ik haast elke dag gepest. Veel mensen kunnen dit echter aan de buitenkant niet aan mij zien, en maken daarom altijd maar de assumptie dat ik gepest ben uit jaloerzie. Zelf heb ik een hele tijd getwijfelt of dit het geval wel was, aangezien ik me niet voor kon stellen dat als ik zo mooi en leuk was, dat mensen mij daarom gingen pesten. Ik was niet de enige die gepest werd op mijn school. Er werden echter over het algemeen alleen maar lelijke of vreemde kinderen gepest. Veel droegen een bril, waren ofwel te dun of te dik, of zij hadden te weinig sociale vaardigheden en waren alleen maar bezig met school-gerelateerde zaken. Ondanks dat ik een onzeker en stil meisje was, viel ik volledig buiten dit prototype.

Toen ik 16 was had ik een baantje bij een lokale supermarkt, waar ik opeens overspoelt werd met aandacht van mannen. Een heel contrast als je dat vergelijkt met mijn schoolleven, waar ik vaak als lelijk werd gezien en alle negatieve dingen naar mijn hoofd toe kreeg geslingert. In het begin toen ik aandacht kreeg van mannen heb ik vaak gedacht dat ze me in de maling namen. Daarna heb ik heel erg de neiging gehad me aan iemand vast te klampen en geforceerd te zorgen dat hij van mij ging houden om wie ik was.

Steun van mijn ouders had ik toendertijd niet. Zij wisten niet hoe ze met de situatie om moesten gaan. Mijn vader heeft me vaak gezegt dat ik terug moest schelden, of er gewoon boven moest staan. Dat is echter makkelijker gezegt dan gedaan, want ook al deed ik alsof het me niets deed, van binnen voelde ik me klein en machteloos. Zelfs de schoolleiding heeft wel eens gesuggereerd dat ik (en een ander gepest meisje waar ik toen mee om ging) dit zelf naar ons toehaalden, aangezien we hier zelf nooit tegenin gingen. Achteraf gezien had ik graag willen leren hoe ik voor mezelf kon opkomen, zonder daarbij het niveau aan te hoeven nemen van die pubertjes die mij het leven zuur maakten. Helaas zag niemand de echte ernst van de situatie in, en moest ik al die tijd zelf alles doorstaan.

Terug kijkend op die tijd heeft zich ook een groot deel van mijn persoonlijkheid zich gevormd naar die situatie. Dit heeft zowel positieve als negatieve kanten. De negatieve kanten zijn dat ik van tijd tot tijd erg onzeker kan zijn. Vooral in groepen kan ik moeilijk mezelf zijn, en sluit ik me vaak onbewust af waardoor ik me afzijdig ga opstellen. Ook al gebeurd dit puur uit zelfbescherming, hierdoor zorg ik dat ik onbenaderbaar ben voor veel mensen en zij denken dat ik hun niet mag. Ook in relaties kan ik erg onzeker zijn, en bang zijn dat diegene mij verlaat of veel minder van mij houdt als andersom. Ik heb verder nog steeds relatief weinig vrienden, aangezien ik maar weinig mensen echt toelaat.
Positieve kanten zijn echter ook aanwezig. Zo sta ik qua eigen mening veel sterker in mijn schoenen. Ik zal niet zo snel de mening van andere mensen volgen om in de smaak te vallen. Ik heb geleerd om mijn eigen identiteit te ontwikkelen, onafhankelijk van anderen. Verder ben ik ook erg trots dat ik niet ten prooi ben gevallen aan de heersende trend op mijn school, ik heb nooit gerookt of drugs gebruikt of mensen zwart gemaakt om er niet buiten te vallen. Ik ben sterk genoeg om mijn eigen idealen te volgen. Ook moest ik mezelf op de een of andere manier bewijzen dat ik wel in staat was om mijn leven op orde te hebben, en me niet ten onder te laten gaan aan de mentale mishandeling die ik jaren heb doorstaan. Hierdoor heb ik een extra motivatie om een goede opleiding te volgen en af te maken.

Ik denk dat die onzekerheid altijd wel een deel van mij zou blijven, al weet ik hier steeds vaker mee om te gaan. Van tijd tot tijd verander ik weer in dat kleine, machteloze meisje en wordt ik door mijn onzekerheid naar beneden getrokken. Wraakgevoelens heb ik echter nooit gehad, en ergens heb ik ook een soort medelijden voor dat soort mensen. Blijkbaar gaan zij zo met hun eigen onzekerheden om. Ze zien echter zelf niet in dat ze hierdoor alleen maar hun zwakheid tonen, en mensen als ik er uiteindelijk als sterkere persoonlijkheden uitkomen.

Het was een hele opluchting toen ik uiteindelijk naar de hogeschool ging (en een jaar later de universiteit) en het me opviel dat mensen elkaar niet meer pesten. Nog altijd zijn er een paar mensen waar je minder goed mee op kunt schieten, en waar je misschien nooit vrienden mee zou worden. Het verschil is echter dat je elkaar dan met rust laat, en omgaat met de mensen waar je wel goed mee op kunt schieten. In mijn gedachten was dit altijd al een veel betere manier geweest.

Hoe dan ook, ik hoop dat ik hiermee degene die op dit moment gepest wordt een hart onder de riem heb kunnen steken, en een beetje hoop heb kunnen meegeven. Realiseer je dat JIJ hier de sterkere bent, en zij de zwakkeren. Eens komt de dag waarop je dit inziet en alles een plekje kunt geven.