Deprimerend

Ik heb de neiging om niet zoveel over mezelf te vertellen, omdat mensen me dan vaak zorgen over me gaan maken. En daar houd ik niet zo van. Maar zodra ik dan wel iets over mezelf vertel dat een beetje, uh, niet zo positief is, dan schrikken sommige mensen zich rot.

Zo was ik gaan wandelen met een vriendin van me en we hadden het een beetje over religie, hoe zij wel dacht dat er iets was, maar waarschijnlijk niet op de manier waarop iedereen het zich voorstelt. En ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ze vertelde iets over hoe ze toen ze klein was tot dat idee was gekomen, het idee waar ze de traditionele 'God' verwerpt.
Ik zei dat ik ook zoiets had gehad, maar dat het wat deprimerender was.
Dat ik toen ik twaalf was een tijd elke avond bad naar God, of hij mij alsjeblieft kon laten sterven in mijn slaap. Maar ik ben er nog, dus voor mij bestaat God niet.
Dat vond ze inderdaad een stuk deprimerender.
'Maar het is wel een rustgevende manier om dood te gaan, in je slaap.' begon ik, 'Maar het is niet alsof ik ooit iets in die trant heb gedaan, of zo. En dat zou ik ook nooit doen. En ik geniet wel van het leven. In het algemeen.' vervolgde ik, om het wat minder negatief te maken.

Ik vind het een beetje dubbel. Aan de ene kant zijn dit soort dingen gewoon deel van mijn leven geweest, aan de andere kant zijn het geen leuke dingen waarvan ik graag wil dat andere mensen ze weten.
Maar als je het nooit met je vriendinnen deelt, kennen ze je dan wel echt?
Moet je dan niet het: 'Jezus, dat is wel heftig' voor lief nemen en je focussen op de voordelen van het delen van deze informatie? Namelijk: verbondenheid, intimiteit?

Er zijn ook grenzen. Ik wil niet gezien worden als 'die sneue chick'. Ik bedoel, ik denk niet dat ik zo snel gezien zal worden als 'die sneue chick', maar wel... anders.
Ik vroeg een keer welke kleur ik zou zijn en als eerste reactie kreeg ik: 'Geel, omdat je vaak vrolijk bent.'.
En ik vraag me dan waar dit soort informatie past in dat beeld.
Niet?
Maar iedereen heeft me wel een paar keer zien huilen. Meer dan een paar keer. Veel te vaak. Dus...
Het moet nog ergens bijpassen.
Als ik eens in de zoveel tijd iets loslaat, past het wel.



Ik had een 8,3 gehaald voor mijn tentamen. Dat is het hoogste cijfer dat ik ooit voor een tentamen heb gehaald. Dat is waarschijnlijk omdat dit voor mij vak nummer vijf over jeugd is en ik nu een expert ben.
Dat is een grapje.
Dit was gewoon een heel makkelijk vak.
Zeg ik, terwijl het gemiddelde een 6,8 was en ik dus ver boven het gemiddelde heb gescoord.
Hoe dan ook, het is hoger dan de zesjes die ik meestal haal.
Dus dat haalt mijn gemiddelde wat omhoog.

Soms heb ik het gevoel dat sociale wetenschap niet mijn ding is en dat ik er nooit een baan in zal vinden en dan haal ik een bovengemiddeld hoog cijfer en denk ik: oh ja, dit is toch mijn ding.



Die vriendin wilde graag iets persoonlijks en speciaals voor haar verjaardag en toen ze in mijn kamer kwam, zag ze mijn abstracte schilderijtje die ik gemaakt had met wat paletmessen. Dus ik heb er een voor haar gemaakt, maar ik vond hem heel lelijk, maar ze was er blij mee en ik kreeg een foto van dat 'ie op haar muur hangt en ik dacht: oh nee, maar ergens is het wel lief.
Mijn handtekening staat in het hoekje.

20 jun 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende